Te weinig inhaalacties, te steriel, te veel hulpmiddelen, geen uitgesproken karakters, kortom de belangstelling voor de MotoGP races neemt in een rap tempo af. Er zal snel iets moeten gebeuren om deze neerwaartse spiraal een halt toe te roepen. Er staat Dorna dan ook een flinke klus te wachten om het tij te keren.
De huidige MotoGP races zijn zeker nog het aanzien waard, de doorgewinterde fan zal er nog steeds met veel plezier naar kijken, hun held vanaf de tribune aanmoedigen of de trainingen, kwalificaties en races volgen via de tv of internet. Maar de opvallende MotoGP fan zal het niet zijn ontgaan, het aantal inhaalacties in een MotoGP race is niet meer te vergelijken met aantal jaren terug. Er moet in de ogen van de insiders dan ook snel iets gebeuren en veranderen om de koningsklasse weer het spektakel te laten zijn zoals nog niet zo heel lang geleden het geval was.
Wie herinnert zich nog de MotoGP race tijdens de 2018 editie van de Dutch TT. Een kopgroep van maar liefst 8 coureurs, 5 verschillende coureurs die één of meerdere ronden aan de leiding reden, meer dan 100 inhaalacties gedurende de 26 ronden tellende race op het TT Circuit Assen. Kortom een race waar nog regelmatig over gesproken wordt, een race die ongetwijfeld in het rijtje thuishoort in de lijst van meest spannende MotoGP races van de afgelopen jaren, kortom een race met daarin drama maar ook volop spanning en sensatie van het begin tot het eind.
Maar als we terugkijken op de afgelopen 20 MotoGP races in 2022 dan kunnen we niet anders concluderen dat we dit soort races zoals in 2018 tijdens de Dutch TT missen en anno 2022 niet meer zien – een positieve uitzondering daargelaten zoals tijdens de onlangs verreden MotoGP race op het Phillip Island Grand Prix Circuit in Australië. De MotoGP races zijn statisch geworden, een goede kwalificatie op zaterdag is bijna essentieel voor een topklassering op zondag in de race, inhaalacties zijn zeldzaam geworden. Natuurlijk is het veld aan elkaar gewaagd, zijn de onderlinge verschillen miniem maar dit alles heeft er wel voor gezorgd dat de races sterieler zijn geworden en dat we de spanning en sensatie van een aantal jaren terug moeten missen.
De technologie is te dominant geworden, een ontwikkeling waar al een aantal jaren voor werd gevreesd werd het afgelopen seizoen bevestigd. De huidige MotoGP coureurs staken de afgelopen maanden hun ongenoegen niet onder stoelen en banken en deden regelmatig hun beklag over het feit dat het met de huidige MotoGP machines moeilijk is om dicht achter een voorganger te rijden en te volgen, laat staan in te halen. Luchtturbulentie veroorzaakt door de enorme ‘vleugels’ op de motoren zorgen voor ‘vuile’ lucht waardoor de motoren op sommige momenten moeilijk te besturen zijn en voor een oververhitting van de banden zorgen. Ride-height-devices zorgen voor extra beweging in de machines met als gevolg een oplopende bandenspanning en de daarmee gepaard gaande problemen. Natuurlijk wordt er in de koningsklasse gebruik gemaakt van prototypes, maar door er straaljagers van te maken – futuristische machines die weinig meer weg hebben van een regulier motorfiets – kan men ook doorslaan, of nog erger het doel voorbijstreven.
Maar om terug te keren naar een meer realistische motorfiets, de technische regels te beperken of deze terug te draaien zal niet eenvoudig zijn. Helemaal omdat de huidige technische regels nog niet zo heel lang geleden zijn ingevoerd, vastgesteld en tot aan het seizoen 2026 van toepassing zijn. Onderling is er afgesproken dat er in deze periode slechts kleine wijzigingen doorgevoerd mogen worden indien b.v. de veiligheid in het gedrang komt of wanneer alle fabrikanten er unaniem mee instemmen. Hier wringt de schoen en komen de verschillende belangen van de fabrikanten om de hoek kijken. Zo zal Ducati als de fabrikant die als één van eersten kwam met de winglets en zo’n beetje de bedenker is van ride-height-devices nooit instemmen met een verbod op dergelijke ontwikkelingen, dus een unanieme stemming is een utopie en een sprookje.
Maar dit soort zaken uitstellen tot 2027 is geen oplossing, sterker nog dit zou wel eens heel verstrekkende gevolgen kunnen hebben voor de sport, de koningsklasse van onze prachtige sport. Met name het feit dat alle huidige contracten met de fabrikanten eind 2026 aflopen zal hierbij een hele belangrijke rol gaan spelen. Dorna zal dus een manier moeten zien te vinden om de sport en de races op korte termijn weer aantrekkelijker te maken. Niet alleen het gebrek aan inhaalacties en de andere genoemde feiten zijn een signaal, ook de tegenvallende bezoekersaantallen, de dramatische kijkcijfers wereldwijd bij de uitzendgerechtigden, de teruglopende bezoekersaantallen bij de verschillende motorsport websites die verslag doen van de sport geven aan dat er op korte termijn iets moet gebeuren.
Het stoppen van Valentino Rossi aan het einde van het seizoen 2021, de blessures en de daarmee gepaard gaande afwezigheid van Marc Marquez zijn hier ongetwijfeld ook mede debet aan. Ja het klopt, de sport is gebaat bij bepaalde karakters, karakters als de twee genoemde heren, maar als er geen spannende races zijn dan kunnen we wel 10 van dit soort karakters van stal halen, het zal de sport niet gaan redden.
Daarnaast hebben we het afgelopen seizoen Suzuki al zien vertrekken – wat de reden ook moge zijn, ze zijn er vanaf komend seizoen niet meer bij. Met het vertrek van Suzuki en de overstap van RNF Racing van Yamaha naar Aprilia zien we in 2023 nog maar slechts 6 Japanse machines op de MotoGP startgrid verschijnen (4x Honda en 2x Yamaha) tegenover 16 stuks afkomstig van een Europese fabrikant (8x Ducati, 4x Aprilia en 4x KTM-GASGAS). Nu zult u zich afvragen, wat is daar mis mee? Op het eerste gezicht en op korte termijn misschien helemaal niet zoveel, maar als we iets verder kijken dan zouden de gevolgen weleens veel groter kunnen zijn.
Hoe vaak hebben we Dorna de afgelopen tijd horen roepen dat de Aziatische markt steeds belangrijker wordt en de afzetmarkt van motoren daar vele malen groter is dan de huidige Europese afzetmarkt. Onlangs liet KTM CEO Stefan Pierer zich nog ontvallen dat in groeimarkten waaronder Azië geen hond is geïnteresseerd in de Moto3, maar dat er alleen over de MotoGP wordt gepraat. Waarom zijn er in 2023 maar liefst 10 van de 21 Grand Prix weekenden buiten Europa en zijn er van deze 10 maar liefst 7 in het Aziatische deel van de wereld. Precies hier bevinden zich zoals Dorna roept en Pierer onlangs al bevestigde de groeimarkten, en dus ook de budgetten om een Grand Prix weekend te organiseren, en wat misschien op dit moment nog wel belangrijker is….. organisaties die Dorna kunnen helpen om hun verliezen van de afgelopen twee (corona) seizoenen enigszins te compenseren.
Maar met het vertrek van Suzuki als fabrikant uit de koningsklasse, de waarschuwingen uit de hoek van de andere Japanse fabrikanten dat er op korte termijn iets moet veranderen zijn een teken aan de wand. Immers, zonder Suzuki, een Kawasaki die er niet over peinst om terug te keren als fabrikant in de MotoGP en een misschien wel dreigend vertrek van Honda en/of Yamaha als fabrikant zal dodelijk zijn voor de sport, immers met het vertrek of nog verdere inkrimping van de Japanse inbreng zal de populariteit van onze zo geliefde sport in het Aziatische deel van de wereld in rap tempo afnemen met alle gevolgen van dien.
Dorna CEO Carmelo Ezpeleta staat bekend als een slimme zakenman, een man met geweldige onderhandelingsvaardigheden en iemand die een verandering kan bewerkstelligen en forceren. Dat lukte hem rond 2016 met de introductie van standaard elektronica (ECU), waar Honda en Yamaha destijds fel op tegen waren en de nodige weerstand gaven. De grote vraag is nu wanneer Ezpeleta opnieuw in gaat grijpen, een oplossing zal proberen te vinden voor bovengenoemde problematiek.
Natuurlijk hebben we in 2023 de invoering van de Sprintraces, een nieuw format maar dat zal het verschil niet gaan maken, dat zal niet voor de zo broodnodige ommekeer gaan zorgen. Dat er meer moet veranderen moge duidelijk zijn, dat niet iedereen het met de Spaanse CEO eens zal zijn moge ook duidelijk zijn, dat ook de coureurs zelf in de spiegel moeten kijken, er nieuwe karakters op zullen moeten staan en de onderlinge rivaliteit terug moet i.p.v. allemaal maar lief en aardig te doen tegen elkaar na een race zal voor velen ook geen verrassing zijn.
Hoe het moet, het zal zeker geen makkelijke opgave zijn maar dat we allemaal terugverlangen naar races zoals o.a. tijdens de 2018 editie van de Dutch TT moge duidelijk zijn. Tijdens deze race stonden er 23 coureurs aan de start, bedroeg de raceafstand 118,092 km, was er zesentwintig ronden lang spektakel, meer dan 100 inhaalacties te zien, waren er drie uitvallers, passeerden 20 coureur de finish en stonden er na afloop drie coureurs op het podium. Wat dat betreft is het spelletje bijna vijf jaar later nog steeds nagenoeg hetzelfde, alleen de ingrediënten zijn iets anders geworden. Het zal ons toch niet gebeuren dat te veel nieuwe ingrediënten de smaak verpesten van de sport die ons allen zo aan het hart gaat.
Kom op Dorna, er is werk aan de winkel.
Reageren op dit artikel kan door een reactie achter te laten onder het betreffende artikel op één van de Racesport.nl social mediakanalen.
