Oss was voor velen een dieptepunt in de Nederlandse Motorsport geschiedenis. Daarna werden echter snel twee hoogtepunten geschreven, Hengelo en nu Oschersleben. Het CRT verdient allereerst een compliment omdat deze organisatie haar nek heeft uitgestoken om een nieuwe impuls aan de Nederlandse Motorsport te geven door eindelijk eens een wedstrijd op poten te zetten op een buitenlands circuit.
Donderdagmiddag vertrok ik met de mensen van Racentegenkanker.nl naar het voormalige Oost-Duitsland. Een rit die, zonder velen van jullie nooit mogelijk was geweest, maar zeker niet zonder de steun van een van de meest sociaal bewogen teams die ik van binnenuit heb mogen meemaken.
Het was tropisch warm in Oschersleben, een prachtig overzichtelijk circuit met vloeiende bochten. Dat was wel weer wennen voor de coureurs. Vandaar dat er ook gretig gebruik gemaakt werd van de mogelijkheid om vrijdag te kunnen trainen. Persoonlijk voelde het voor mij aan alsof het hele rennerskwartier bezig was met een school uitje. De sfeer was goed, en ondanks de soms hevige strijd in de wedstrijden was er ook een ontspanning voelbaar die ik lang niet meer gevoeld heb tijdens een ONK. Helaas voor ons, als racesport, kregen we de teksten niet zoals normaal op de site maar gelukkig ging dat later in het weekeinde beter.
Over de wedstrijden wil ik het hier verder niet hebben, die staan elders voldoende beschreven. Wel wil ik de complimenten uitspreken naar het CRT die werden beloond voor hun inzet met mooi weer en mede daardoor een druk maar haalbaar tijdschema.
Gekscherend vroeg Henk de Vries mij vooraf niet te snel negatief te zijn omdat dit voor hen ook allemaal nieuw was. Gelukkig hoef ik ook niet negatief te zijn. Helaas waren er wel wat ongelukjes maar dat hoort nu eenmaal bij deze sport.
‘s Avonds, bij de eerste reis richting ons pension, valt het kleurrijke van Oost-Duitsland op. Het verschil tussen de bebouwing uit de DDR tijd, en het hypermoderne op de andere hoek van de straat heeft me verbaasd.
Het eten en drinken was goed en gezellig en niemand hoeft bang te zijn: ik ben niets te kort gekomen en de verbrandingen zijn bruin weggetrokken.
Als het CRT ooit weer een wedstrijd op het circuit van Oschersleben gaat plannen hoop ik er zeker weer bij te zijn.
Tekst: Harry Haddering; [email protected]
