TT Dagboek: “De eerste week zit erop, en wat een week was het …”

Racesport.nl verslaggever Guido Fenneman is dit jaar weer aanwezig bij de Isle of Man TT om verslag te doen van de actie op de baan maar ook om een inkijkje te geven in wat er naast de baan allemaal gebeurt. De eerste week van het roemruchte evenement zit erop en Guido blikt terug op wat er allemaal gebeurd is.

De tijd op het Isle of Man lijkt altijd voorbij te vliegen maar dit jaar nog meer dan anders. Het is inmiddels maandagavond 3 juni en de eerste ‘rustdag’ van deze TT. De eerste week is namelijk bomvol gepland met kwalificaties van maandag t/m vrijdag en vervolgens de eerste twee racedagen op zaterdag en zondag, een complete week vol met actie dus.

Die eerste dag is er altijd eentje waar veel spanning bij komt kijken. Op de een of andere manier voel ik me zelf dan ook altijd nerveus, wetende dat het allemaal weer gaat beginnen. Ik kan me dan ook haast niet voorstellen hoe de coureurs zich op maandagmiddag moeten voelen, vlak voordat ze voor het eerst in twaalf maanden tijd weer vol gas over de Snaefell Mountain Course gaan. Alle coureurs die ik de afgelopen week gesproken heb, en dat zijn er best wat, hebben mij verteld dat dat gevoel nooit verandert. Hoe vaak je hier ook gereden hebt, de spanning vlak voor de eerste sessie van de Isle of Man TT is ongeëvenaard.

Tijdens de eerste dag blijf ik altijd in de buurt van de Grandstand om de actie vanuit parc fermé te kunnen volgen. Hier kun je de teams aan het werk zien en is het vooral tussen de sessies door een chaos van jewelste doordat coureurs van de ene naar de andere machine overstappen en zo snel mogelijk de baan weer op willen. Het is mooi om de reactie te zien van de coureurs die binnenkomen na hun eerste ronde over de Mountain Course: ogen wijd open en een brede glimlach duidelijk te zien achter de helm. Ook kijk (en luister!) ik graag naar de reactie van de nieuwkomers die dan hun eerste ronde op het Isle of Man achter de rug hebben. Sommige coureurs weten niet wat ze moeten zeggen terwijl anderen niet veel verder komen dan “F*cking incredible!”. Het is mooi om te zien hoe gepassioneerd iedereen is en hoe gaaf ze het vinden om hier te mogen en te kunnen racen.

Omdat de sessie op maandag pas vier uur later dan gepland van start ging besloot ik om de tweede sessie in de avond ergens naast de baan te bekijken. Ditmaal koos ik voor Braddan Bridge omdat ik daar nog niet eerder gestaan heb en omdat dit makkelijk te bereiken is wanneer de wegen afgesloten zijn. De zintuigen worden dan weer even flink geprikkeld met de motoren die uit een chicane vol uitaccelereren richting een recht stuk. Je kunt ze tot in de verte nog horen, heerlijk.

Dinsdag waren de weeromstandigheden niet bepaald gunstig en de meesten geloofden er ‘s ochtends niet in dat er ‘s avonds nog gereden zou kunnen worden. Echter klaarde het gedurende de middag behoorlijk gauw op een kregen de coureurs en teams om 17:00 uur groen licht dat de avondsessie zou plaatsvinden. Ik besloot eens een nieuwe plek te proberen, vlak na Greeba Castle en voor Appledene, en was keurig voor 18:00 uur op bestemming aangekomen voordat de wegen afgesloten werden. De sessie zou om 18:30 uur beginnen maar werd telkens met vijf minuten uitgesteld: de Clerk of the Course wilden nog een aantal checks doen om zeker te weten dat de omstandigheden overal op de zestig kilometer lange Mountain Course goed genoeg waren. Het spreekwoord ‘van uitstel komt afstel’ ging in dit geval op want niet veel later begon het op mijn plek te regenen en verplaatste deze bui zich verder over het eiland. Balen, maar ook dit hoort nou eenmaal bij de Isle of Man TT.

Ik kwam hierdoor wel in gesprek met een ontzettend aardige Nieuw-Zeelander die eigenaar was van het huis waar ik in de tuin stond. Hij was zeer gastvrij, kon praten als Brugman en vond het mooi om zijn achtertuin open te stellen voor motorsportliefhebbers. Hierdoor besloot ik om de beste man te beloven dat ik woensdagavond terug zou komen om hopelijk nu wel actie te zien.

Nou, die actie kwam er. Mijn vermoeden dat dit een mooie plek was klopte want de coureurs kwamen op dit punt vol gas langs me op, slechts een paar centimeter van de muur af. Tijdens de TT kwalificaties worden de topcoureurs altijd als eerste de baan opgestuurd zodat zij geen last hebben van verkeer en hun eigen ronde kunnen rijden. De eerste paar doorkomsten waren dan ook echt een eye-opener: wát een spektakel blijft de TT toch! Engelsman Phil Crowe wist me nog een hartverzakking te bezorgen omdat hij het blok van zijn BMW M 1000 RR vlak voor mijn neus opblies. Een flinke rookwolk en een ratelend geluid dat je absoluut niet wilt horen van een Superbike, gelukkig lag er geen olie en kon hij de machine veilig aan de kant zetten.

Donderdag waren de weersomstandigheden goed en stond er in de avond wederom een kwalificatie op het programma. Iets voor 17:00 uur was ik klaar om de kwalificatie vanuit DJ’s te bekijken, een zeer snelle bocht vlak voor Crosby die in de zesde versnelling genomen wordt. De topcoureurs houden de gashendel hier wijd open dus spektakel gegarandeerd.

Helaas zou ook de sessie op donderdag afgelast worden vanwege een ernstig ongeluk op de ‘Mountain’. Gedurende de TT komt het vaak voor dat er ongelukken gebeuren met toeristen die zich wanen Michael Dunlop of Peter Hickman te zijn, maar het feit dat er al zo vroeg besloten werd dat het hele avondprogramma afgelast was gaf aan dat het wel echt ernstig was.

Dit betekende dat de organisatie op vrijdag besloot gebruik te maken van de extra tijd die ze tot hun beschikking hadden. Hierdoor werden er zowel ‘s middags als ‘s avonds kwalificaties verreden. Ik bracht de middag door in iemands voortuin in Crosby, kijkend naar de zeer snelle DJ’s bocht: geweldig!

‘s Avonds besloot ik het iets verder op te zoeken aan het einde van Kirk Michael, wederom in iemands voortuin en ook dat was een geweldige plaats om te kijken. Hoe topcoureurs als Peter Hickman, Michael Dunlop en Dean Harrison hun Superbikes daar driftend door de bocht weten (en durven) te sturen is toch echt wel heel speciaal. Er werden snellerondetijden gereden maar vergeleken met een jaar geleden, toen de weersomstandigheden de hele TT geweldig waren, was het net iets langzamer.

En zo was het al ineens zaterdag, de eerste racedag van deze TT. Voor het eerst deze week scheen de zon en waren de omstandigheden zeer aangenaam. Er werden eerst nog twee kwalificatieronden gereden voor de Superbike / Superstock klassen waarna het tijd was om te racen in de Supersportklasse. Vier ronden lang racen op de Snaefell Mountain Course met daar tussenin een pitstop.

Ik besloot om voor deze race weer in het media center te blijven want het was al zeer druk op het eiland en de mobiele verbinding is sowieso al niet geweldig op het Isle of Man, laat staan wanneer je met veel mensen op dezelfde plek staat. Ik kon het dus niet riskeren om ergens naast de baan te staan zonder internetverbinding want dat zou betekenen dat ik de race niet goed kon volgen via de live timing en dat ik de verslagen niet op tijd op de site zou kunnen krijgen.

Het werd een dominante zege voor Michael Dunlop die aangaf in de eerste paar ronden best een beetje van slag te zijn. Hij voelde de druk die hem werd opgelegd want hij kon nu zijn legendarische oom Joey Dunlop evenaren met 26 TT-overwinning. Uiteindelijk drukte hij zijn stempel op de race en gaf hij de concurrentie geen kans: de 26e TT-zege was binnen.

Ik zag dat veel fans maar ook teamleden in de paddock – zelfs van andere teams – het niet drooghielden. Wie had ooit gedacht dat iemand de 26 overwinningen van de legende Joey Dunlop zou evenaren? Dat het dan zijn neefje Michael is die het presteert is natuurlijk heel bijzonder. Het bijzondere was nog dat Michael bij het binnenrijden van pit lane zelfs nog niet eens wist dat hij gewonnen had. Een verwarrend pitboard had hem wat anders laten zien dan de P1 +20sec die hij zou moeten zien waardoor hij nog aan een marshal vroeg of hij wel echt had gewonnen.

Bij het binnenrijden van parc fermé brak de emotie bij Michael Dunlop los en dat is iets wat ik eigenlijk nog nooit eerder heb gezien. De Noord-Ier is heel erg op zichzelf, soms zelf nors en laat weinig emoties zien. Nu was het duidelijk dat het hem heel veel deed en dat er een grote last van zijn schouders viel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf ook wel een brok in m’n keel had bij het zien van die beelden. De Dunlop-familie, wát een verhaal …

Lees: Michael Dunlop geëmotioneerd na evenaren Joey Dunlop: “Er is nu veel druk van me af”

Vervolgens werd de eerste race voor de Sidecars verreden en hierin waren de broertjes Ryan en Callum Crowe oppermachtig. Ze behaalden hun eerste Isle of Man TT zege en volgden daarmee de voetsporen van vader Nick Crowe. Nick was jarenlang succesvol zijspancoureur en behaalde gedurende zijn carrière vijf TT-overwinningen, helaas kwam deze carrière tijdens de TT in 2009 abrupt ten einde toen hij op een snel stuk een haas raakte en zwaar crashte. Nick Crowe mist hierdoor onder andere een arm en een been.

Omdat de Crowe familie afkomstig is van het Isle of Man was de vreugde bij de meeste toeschouwers dan ook groot. Vader Crowe sprong bij zijn zoons in de zijspan en alle drie konden ze het niet drooghouden, wederom een mooi moment. Toen ik laat in de avond mijn werkzaamheden had afgerond ging ik nog even langs bij het Nederlandse zijspanduo Wiggert Kranenburg en Jermaine van Middegaal die zich op vrijdag hadden gekwalificeerd voor deelname aan beide races en op zaterdag hun eerste race hadden uitgereden. Met een snelste ronde van 104,8 mph gemiddeld zijn ze de snelste Nederlandse zijspancoureurs op de ‘Mountain Course’. Knap werk!

Zondag was de tweede racedag en nu stond er een zes ronden lange Superbike race op het programma. Voordat het zover was werd ik eerst nog uitgenodigd door Honda voor een speciale bijeenkomst. John McGuinness zou namelijk een cadeautje ontvangen. En wát voor een cadeau! De 52-jarige coureur ontving namelijk de Honda CBR1000RR-R Fireblade waarmee hij in 2022 zijn 100e TT race reed. Een zeer geëmotioneerde McGuinness kon het niet drooghouden en had voor het eerst weinig te zeggen. Een prachtig gebaar van Honda en ook nu waren er naast McGuinness meerdere aanwezigen met vochtige ogen.

Our gift to you ❤️#HondaRacing #Fireblade pic.twitter.com/0vh8jAomEa

— Honda Racing UK (@HondaRacingUK) June 2, 2024

Na zijn overwinning op zaterdag was Michael Dunlop in bloedvorm en al gauw nam hij de leiding over van Dean Harrison, waarna hij een comfortabele voorsprong opbouwde. Aan het einde van de vierde ronde leek Dunlop op rozen te zitten met een voorsprong van 25 seconden maar die raakte hij vervolgens heel gauw kwijt. Het vizier van zijn helm zat niet goed bevestigd waardoor hij net na het verlaten van pit lane stil moest staan om zijn helm af te zetten en het vizier goed vast te maken. Filmpjes van een duidelijk gefrustreerde Dunlop op ‘Bray Hill’ die zijn helm af- en opzette verschenen al gauw op social media en de teleurstelling was groot. Peter Hickman profiteerde en won voor Davey Todd en Dean Harrison, Dunlop eindigde naast het podium en zou zijn 27e TT overwinning (nog) niet behalen. Gezien zijn vorm is de kans behoorlijk groot dat hij er deze week nog één (of meerdere) gaat winnen, maar zoals altijd kan er tijdens een TT race van alles gebeuren.

Naast alle werkzaamheden hier op het Isle of Man moest ik gedurende het weekend ook nog de nodige werkzaamheden verrichten omtrent de MotoGP race in Mugello, dus dat het een druk weekend was mag zeker wel gezegd worden.

Maandag zou in principe dus de eerste ‘rustdag’ moeten zijn maar ik had om 09:00 uur alweer een interview gepland staan met Dominic Herbertson. De goedlachse coureur, dit jaar rijdend voor het Burrows Engineering / RK Racing team had zelf veel verplichtingen later op de dag dus dit was de enige mogelijkheid. Het werd uiteindelijk een geweldig gesprek en ik kan niet wachten om het met jullie te delen, wat een karakter is die Herbertson.

Het is dus maandagavond en ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk moe ben, en de komende twee dagen staan weer vol met TT races. Hoe dan ook blijft het ontzettend mooi om hier te zijn en op een bepaalde manier geeft het evenement ook weer energie. De ontzettend aardige mensen van de organisatie, de zeer gastvrije teams in de paddock en de enthousiaste fans maken dit tot een beleving die de motorsportliefhebber in mij weer volledig ontwaakt.

Hopelijk worden de komende races net zo spannend als de Superbike race van zondag, maar zoals altijd is het belangrijkste dat iedereen weer thuiskomt.

Lees hier de eerdere ‘TT Dagboeken’: 

4. TT Dagboek: Garagetour bij het Nederlandse Never be Clever Racing
3. TT Dagboek: exclusief interview met 23-voudig Isle of Man TT winnaar John McGuinness
2. TT Dagboek: op de motor van Nederland dwars door Engeland naar de Isle of Man TT
1. TT Dagboek: Het is eindelijk weer zover, de 2024 Isle of Man TT gaat beginnen

Racesport.nl partners 2024 editie Isle of Man TT Races:
Yamaha Motor | Van den Brink Koeltechniek | RST | Motul

Handige links Isle of Man TT Races 2024

Tijdschema en volledige uitslagen
Fotoalbum
Live video
Live timing
Live radio

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  — X — | Threads | YouTube