Na een korte week, wat gesleutel aan de racers en vol goede moed, trokken we naar Eemshaven. Beide piloten waren present alsook het ganse team met aanhang. Patrick had er zin in, gezien zijn lange verblijf op zee (5weken) en er is grote nood aan racekilometers bij hem, zoals bij alle sporten is in de competitie meestrijden de beste manier om vooruitgang te boeken. Micky wou absoluut zijn stijgende lijn voortzetten, he loves Eemshaven!
Race:
Na de gebruikelijke plichtplegingen, pre-grid en opwarmronde staan beide piloten “relaxed” op de startgrid, omringd door mooie pludames en de nodige aandacht. Een goede start van beiden, deels tenietgedaan door de valpartij van Bob in de eerste bocht, doorgaan en gassen is de boodschap, hun posities zijn quasi ongewijzigd na de eerste ronde. Na een rondje of vier komt Pat niet meer door, aan de kant achter op het circuit met een technisch probleem (batterij blijkt later).Micky geeft goed gas en stuurt strategisch met als doel in de 2e helft van de race er eens goed voor te gaan zitten (kan hij gezien zijn fysieke top conditie).Helaas…het asfalt (van heel bedenkelijke kwaliteit) beslist er anders over en hij gaat over het voorwiel onderuit in de laatste bocht, dit gewoon insturend als alle rondes daarvoor! Het mag blijkbaar (nog)niet zijn , de puntjes lagen voor het rapen! Micky is ok, afgezien dat hij nou precies weet waar zijn ribben liggen, zo krijgt men bij het racen ook nog les anatomie!
Quote Patrick:
"Een enerverend weekend. Helaas was ik het gehele weekend niet echt topfit, het rijden lukte wel maar de echte motivatie kon ik daardoor wat moeilijk vinden. De eerste training, ging daardoor wat moeizaam, het was inmiddels twee jaar geleden dat ik hier gereden had en ik moest weer even de rempunten en lay out van het circuit in me opnemen. Dit resulteerde in een 24e trainingstijd met een tijd die 3 seconden onder mijn PR stond, dus niet ontevreden. De tweede training voelde ik me iets fitter en de baan was weer bekender geworden, ik mis helaas iets teveel vermogen ten opzichte van de andere fietsen waardoor ik zelfs geen slipstream kon pakken. De R1 stond ieder bocht uit op het achterwiel en was zeer moeilijk te controleren, na de training zat ik dan ook behoorlijk stuk maar de tijd was toch weer een dikke seconde sneller wat resulteerde in een 21e startplaats voor de race, dus progressie. In de Warm-up training hebben we de veranderingen uitgeprobeerd die het wheelie gedrag van de R1 moesten uitfilteren en dat pakte goed uit. De race, na een moeilijke start kwam ik als 21e door waarna ik besloot even wat ritme op te doen en bij de mannen voor me te blijven, dat lukte aardig en na een rondje of 5 zat ik lekker in mijn vel. Ik gooide er een tandje boven op en begon het groepje voor me naderen, vooral met remmen kon ik veel goed maken maar ik verloor nog wel wat op de rechte stukken. Lang duurde het niet, bij het insturen van de bocht naar het achterste rechte stuk viel de motor stil en moest daardoor even rechtdoor, ik draaide de motor om en wilde doorgaan maar hij starte helaas niet meer, einde race erg jammer want ik ging net lekker rond. Samengevat, De eerste race van het seizoen voor mij en ik heb in ieder geval wat ritme kunnen vinden, we gaan verder in Oss, hopelijk wel wat fitter en met een gerepareerde motor!"
Conclusie:
Ondanks de tegenvallers/pech, boeken we toch enorme vooruitgang en we staan op de kaart! Zoals de piloten zeggen: “that’s racing”!
Tot in Oss…..er is maar een weg….vooruit!
