Het afgelopen weekend stond het tweede IDM weekend op de kalender, op de Motorsport Arena Oschersleben. Opnieuw werden er twee races gereden, n op zaterdag en n op zondag.
<p>Terwijl het vrijdag nog zo goed ging op een droog circuit, werd het zaterdag op voorhand al een moeilijke opgave omdat het kletsnat was in Oschersleben. Helaas zijn regen en Bryan nog geen ideale combinatie, hij had het dan ook zwaar om een goede startpositie te bereiken. Het werd P12, daar moesten we het mee doen.</p> <p><br /> </p> <blockquote style="border: none; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 40px; border-image: initial; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px;"> <p> (Bryan: “Een achterstand van 3,5 seconden, dat was minimaal 3,2 seconden te langzaam!”). </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p>Dan maar vol in de aanval tijdens de race . De eerste race was zaterdag aan het einde van de middag en dus nog in de regen. Het was een moeilijke race met veel uitvallers waarbij Bryan de glimmende kant boven wist te houden en uiteindelijk als vierde Moto3 rijder over de finish kwam. Bryan: “Maar blij was ik niet, dat moest echt anders morgen. Hopen dus dat het droog zou zijn.”</p> <div><br /> </div> Zondag besloten de weergoden mee te werken en kon Bryan laten zien dat er echt racebloed door zijn aderen stroomt. Van P12 naar P3 rijden is geen gemakkelijke opgave, maar wel wat er uiteindelijk op de borden stond. Met een tevreden grijns kon hij zich dan ook gaan melden op het podium. <p> </p> <p>Hiermee staat de Dutch Racing Team rijder op een derde positie in het IDM kampioenschap na vier wedstrijden. De ambitie voor dit jaar is IDM podiums te scoren en de toon is gezet. Het volgende IDM weekend is 15 juni op de Nürburgring, tot die tijd rijden we eerst weer op Nederlandse bodem. Te beginnen op 19 mei op de Varsselring in Hengelo (GLD).</p>
Het verslag van Bryan: <blockquote style="border: none; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 40px; border-image: initial; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px;"> <p>“Zondagmorgen was om 8:45u de warm-up. 10 minuten om een laatste check met de baan te doen en de motor aan te voelen. Het was hier en daar nog wat vochtig, maar de ideale lijn was zo goed als droog. Ik koos er samen met Jarno en Manfred voor om op slicks te vertrekken. Achteraf was ik de enige met deze keuze, de rest vertrok allemaal op regenbanden. De motor voelde goed aan en ik reed naar de snelste tijd. “Poeh, dat is een hele opluchting na gisteren”, dacht ik. Nu goed wegkomen bij de start en ik kan er bij zitten.</p> <p>Bij de start van de 2de race kwam ik goed weg maar helaas viel er iemand voor mij die ik moest ontwijken, dat kostte me wat plaatsen. Maar ik was gebrand op een podium. Ik lag na een ronde op p9 (vanaf p12 gestart) en stuk voor stuk kon ik ze binnenhalen. Eenmaal door de groep heen gevochten, waren de eerste twee helaas al weg. Het waren ook nog Moto3 jongens, wat het extra jammer maakte. Gelukkig kon ik wegkomen bij het groepje, alleen Michael Ecklmaier bleef bij. Die kwam mij na 10 rondjes voorbij, legde het tempo nog iets hoger en liep wat weg. Ik bleef kalm, want ik had nog 11 rondjes. Aan de andere kant moest ik wel bijblijven, als hij echt weg zou lopen zou ik dat mezelf niet meer vergeven de eerste paar weken.</p> <p>Met nog 7 ronden te gaan kwam ik er weer bij en zag dat hij foutjes ging maken. “Dat gaat me lukken!”, dacht ik en ik sloot weer aan. Ik kon precies zien waar hij langzamer was en waar hij sneller was. Zo kon ik mijn strategie maken voor wellicht de laatste ronde. Ik was er klaar voor. We gingen de laatste ronde in, ik kwam uit de slipstream en kon er voorbij. “Nu alles geven wat je hebt!”, schreeuwde ik naar mezelf. Met opkomen van het lange rechte stuk terug, zag ik een achterblijver. Daar moet ik voordeel uithalen dacht ik. Met ingaan van de rechts/links chicane kon ik naast de achterblijver komen en er voorbij. Michael kon dat echter niet en moest een bocht wachten. Met aanremmen van de laatste bocht kwam hij me niet meer voorbij en op de streep ook niet. Dat was spannend! Maar wel p3 en dus een podium. De tactiek pakte goed uit en de motor liep weer als een zonnetje, met dank aan Jarno en Manfred.<br /> <br /> </p> </blockquote> <div><br /> </div>
