Traditioneel is de Race of Champions in Assen de afsluiter van het ONK seizoen en zo was het ook dit jaar het geval. Een druk bezocht race weekend waar de coureurs nog n keer voluit gaan en soms nog tot de laatste meters strijden voor het kampioenschap.
Wij reisden af naar Assen in de wetenschap dat het Moto3 kampioenschap in de tas zit, maar ook wij wilden graag nog een keer voluit. Laat dat nu net het probleem zijn dit keer. Wat we ook deden, er kwam niet genoeg topsnelheid uit de, normaal zo goed lopende Honda. Hierdoor werd voluit gaan toch iets minder voluit dan normaal. Bryan probeerde van alles, maar werd op de rechte stukken gewoon voorbij gereden. Uiteindelijk wist hij na een fel gevecht toch nog een tweede plaats te verzilveren. En daarmee sluit hij het ONK seizoen toch af op de plaats waar hij thuis hoort: op het podium. Een seizoen waar we tevreden op terugkijken en waarin we overtuigend hebben laten zien de top van Nederland te zijn. Een mooi eerste jaar in de nieuwe Moto3 klasse.<br /> <blockquote>Bryan’s verslag: De eerste training zaterdagochtend was meteen de eerste kwalificatie. Het was nat en dus met regenbanden de baan op. Het was niet alleen nat, maar ook nog koud met veel wind. Niet echt ideaal, maar langzaam maar zeker kon ik toch een lekker ritme vinden. Met nog 3 minuten te gaan kom ik de Strubbenbocht uit en zet langzaam het gas erop. Niet veel later breekt het achterwiel weg en met meer geluk dan wijsheid kan ik erop blijven zitten en mijn weg vervolgen. Op een of andere manier deed de achterband niet meer wat ik wilde en moest ik noodgedwongen de pitstraat in. Eenmaal weer naar buiten gegaan, had ik niet genoeg tijd om nog een rondetijd te zetten en bleef ik staan op p2, achter Thomas van Leeuwen. <br /> </blockquote>
<blockquote>Bij de 2e kwalificatie was het droog en konden we 25 minuten lang constante rondetijden rijden. Ze waren constant, maar eigenlijk constant slecht. Waar we een paar weken geleden nog 46’er rondetijden neer konden zetten, kwamen we nu niet verder dan 48’er rondetijden. De motor liep niet helemaal lekker en er zat niet heel veel topsnelheid in helaas. De monteurs deden er alles aan, maar het hielp helaas niet meer. Wel konden we pole pakken met 0,2 seconden voor Thomas.<br /> <br /> Zondag werd het al snel druk in de pitbox die we deelden met Ryan van de Lagemaat. Bij de start van de race was de reactie op het licht heel goed. Jammer was wel dat ik alsnog 3 plaatsen verloor. In de 2e ronde lag ik nog steeds 4e en met aanremmen voor Ossebroeken kon ik Jerry buitenom voorbij, vervolgens Ernst en met ingaan van de Strubbenbocht Thomas. Die kwam meteen op topsnelheid weer voorbij en daarna kon ik weer counteren. Veel mocht het niet uitmaken, ik kwam niet uit zijn slipstream. Sterker nog, hij liep bij mij weg! Iedere keer met aanremmen en in de bochten kon ik erbij komen (en er soms voorbij komen) maar meteen daarna kwam Thomas weer langszij. Na een paar rondjes begon het te spetteren en wist ik niet goed wat ik met de situatie aan moest. Thomas sloeg een gat en Ernst en Jerry kwamen weer voorbij. Toen het daarna weer droog werd, ben ik gas gaan geven en kon ik Ernst en Jerry weer voorbij en inlopen op Thomas, maar die was al te ver weg. Thomas won verdiend de race en ik werd 2e. Ik was wel teleurgesteld, want er had meer ingezeten. Aan de andere kant hebben we een prachtig seizoen gehad, niet alleen in het IDM maar ook in het ONK, met één keer een 5e en een 2e plaats en de rest waren overwinningen. <br /> <br /> Ik wil iedereen bedanken voor de steun en support het afgelopen jaar. Het team, sponsoren, fans en niet te vergeten mijn ouders, want ook die dragen een ontzettend belangrijk steentje bij.</blockquote>
