Iedere keer wordt bewezen dat motorracen door het soms ongrijpbare samenspel van mens en techniek, het vooral een sport van emotie is. Hoge pieken worden afgewisseld door evenzoveel dalen. Pieken en dalen zijn nodig om alles in het juiste perspectief te kunnen blijven plaatsen. Tijdens het vierde raceweekend van de Dutch Ducati Dealer Cup is weer veel voedsel voor dat perspectief geboden.
Na wat moeizame trainingen kwalificeert Peggy zich op de 19e plek. Het remmen voor bochten gaat erg goed, eigenlijk te goed, de bocht entree snelheid is te laag. Haar eerste race kent net als op de Nürburgring een drama: bij de start slaat de machine af! Dit keer duurt het lang voordat de motor weer loopt en met een forse achterstand op de laatste deelnemer (positie 31) start ze de race. Door haar enorme vechtlust worstelt ze zich wederom op miraculeuze wijze door het veld naar voren. Als allerlaatste terug naar de 15e finish plek! Omdat een deelnemer buiten mededinging strijdt, kan ze 2 punten bijschrijven in het klassement. Met die bochtensnelheid zit het nu ook gelijk goed!
Op de paddock proberen we hoe met deze machine het beste kan worden gestart. Samen met de 848 ervaring van Fred Kranenburg krijgt Peggy het advies om met licht verhoogd toerental ‘rustig’ weg te rijden en als de koppeling helemaal los is, vol het gas erop te zetten. Dit vertrekt iets trager maar geeft meer zekerheid. Dat blijkt te werken. In race 2 is ze goed weg en maakt er een spektakel van. Er ontstaat een groepje van 4 mensen rond positie 10. Met deze mannen voert ze een mooi gevecht waarbij regelmatig van positie wordt gewisseld. Constant heeft ze haar vrouwelijke rivaal Bernice op enige afstand in het vizier. Door de strijd met de mannen lukt het haar niet om er naar toe te rijden. Haar p.r. op deze baan wordt wederom verbrijzeld en het blijkt dat ze in dit weekend 0,2 seconden sneller dan teammaat Fred heeft gereden!
Onze ‘Captain Chaos’ Hein heeft dit weekend zijn zaakjes ook goed voor elkaar. Gedreven zoals hij is om in de top van de 3D cup groep A mee te rijden, snoept hij tijdens de 3 kwalificatie trainingen er in rap tempo seconden af.
Na een foutloos gereden race 1 sluit hij deze af met een 7e plek. Het startveld in de A groep is dit jaar bijzonder sterk en Hein moet alle zeilen bij zetten om aanspreekbare resultaten te blijven behalen. In race 2 heeft hij het wederom ronden lang met Ronald de Leeuw op zijn 848 aan de stok. Nadat duidelijk wordt dat opstomen naar de groep voor hen niet haalbaar is, strijden zij om de 4e plaats. Hein moet met tegenzin zijn meerdere bekennen en sluit het weekend af met een welverdiende 5e plek. Door deze resultaten kan hij 20 punten bijtellen in het klassement.
Het blijkt wederom dat een minder krachtige machine, gecombineerd met uitstekende stuurmanskunst, het de ultra potente motoren flink moeilijk kunnen maken. Dat bewijs levert ook Arno van Doorn door met zijn Pierobon 900 due valvole, nipt achter Raymond Wilhelm op een 1098 desmoquattro te eindigen.
Het derde teamlid van Bravo Corse is minder fortuinlijk dit keer. De kwalificatie trainingen gaan voor Fred aardig maar niet spectaculair. Slechts 2 seconden winst ten opzichte van 2008. Dit is geen nieuw beeld. Meestal rijdt hij tijdens de race het meeste van de tijd af.
Race 1 kent een prima start en hij pakt veel plaatsen gedurende de eerste 7 bochten. Bij het remmen na het rechte stuk achterin, begint het voorwiel te glijden. Snel lost hij de handel en remt opnieuw aan maar de snelheid is dan nog te hoog om verantwoord in te sturen. Dan maar rechtdoor! Er is daar geen uitloopstrook dus met hoge snelheid wordt de grindbak ingereden. Automatisch gaat hij staan om de schokken op te kunnen vangen. Als op een dolle crossmotor met slingerend stuur, ploegt hij door het diepe grind en kijkt bewust van de naderende bandenstapel af richting het gras aan de rechterkant. ‘Gaan we wel of niet vallen’, spookt door het hoofd. Na ong. 250 meter grindbak met een flauwe bocht naar rechts afgelegd te hebben, komt hij op een grasstrook en rijdt terug naar het asfalt. Invoegen tussen de achterop komende deelnemers zou te gevaarlijk zijn. Noodgedwongen laat hij ze allemaal voorbij.
Dat crossen is wel leuk maar niet voor nu. Het verlies van kostbare raceposities veroorzaakt vooral veel vechtlust. Als laatste komt hij na de eerste ronde over start finish om een inhaalrace te starten. Dat gaat een aantal ronden heel aardig totdat in ronde 5 de koppeling bij het terugschakelen geen thuis geeft. Zonder problemen kan het gras worden ingestuurd: einde race wegens technisch defect.
De antihop koppeling blijkt te zijn overleden en ter plekke niet te repareren. Gelukkig hebben we een reserve koppeling bij ons. Na montage heeft Fred niet het gevoel dat deze optimaal werkt. Om alle risico’s uit te sluiten wordt de 2e race niet gestart.
Blijkbaar zijn we bij Bravo Corse heel goed in het terugkomen na fors positie verlies. De volgende keer gaan we allemaal die eigenschap ombuigen naar positiewinst vanaf de kwalificatie positie!
Volgend evenement: Hein, 3D cup Lauzitzring 18-19 juli. Peggy en Fred instructie geven bij The Race Academy in Zuid Frankrijk van 15 juli t/m 5 augustus.
