Voor alweer de laatste keer vertrokken we afgelopen vrijdag naar het circuit van Assen voor ons laatste optreden op Nederlandse bodem dit jaar. Dit weekend was zowel voor het Nederlandse als ook voor het Belgisch kampioenschap, daarom kon er nog wat extra tegenstand verwacht worden. Met een totaal aantal van 57 trainers was het dan ook erg druk.
Tijdens de eerste training wilde ik zo snel mogelijk een goede tijd neerzetten. Dit lukte dan ook vrij aardig. Totdat ik ronde op ronde werd op gehouden door de langzamere rijders. Hierdoor besloot ik de pits in te rijden. We waren deze training met een oude achterband begonnen en het leek mij nog niet nodig deze voor een nieuwe te vervangen en na ongeveer een minuut reed ik weer de baan op. Ook deze keer leek ik geen vrij rondje te krijgen. En toen mijn achterband ook nog eens overdreven begon te glijden baalde ik helemaal. Met ingaan van de laatste minuut had ik eindelijk een vrije ronde en daar probeerde ik zoveel mogelijk gebruik van te maken. Hier en daar waren al grote stof wolken opgetrokken en menig baco zwaaide heftig met zijn gele vlag. Dit weerhield me er echter niet van om lekker te knallen. Totdat een van de gele Duntep rijders op de ideale lijn in Duikersloot besloot rustig aan te doen. Hierdoor kon ik uiteindelijk niet mijn tijd verbeteren en strandde ik op de 16e plaats. In de uitloop ronde zag ik dat mijn naaste belager Jeroen Turkstra in Ruskenhoek was gecrasht. Dat ik voor hem wou eindigen is zeker, maar op deze manier gun ik het natuurlijk niemand.
Voor de tweede training had ik erg veel vertrouwen dat het beter zou moeten gaan. Na het monteren van twee nieuwe banden was ik er helemaal klaar voor. Aan het einde van de pitstraat waar we moeten wachten voor je de baan op mag, stond ik bijna vooraan. Achter Michel van Kleef en Rene Winkel vertrok ik de eerste ronde en hoopte samen met hen een goede tijd te zetten. Toen ik na uitkomen van het Meeuwenmeer op schakelde leek het wel of ik mis schakelde, maar toen ik het nog eens probeerde stond hij echt in zes. Leek wel of de ketting eraf was. Snel er weer plat op gaan liggen en hopen dat ik de pitstraat zou halen. Halverwege de pits ingang begon ik mee te steppen en net voor de bitboxen viel hij echt stil, snel afstappen en rennen maar! Gelukkig kwamen ze mij al tegemoet. Snel de andere motor warm gedraaid en rijden maar weer. Na een rondje voorzichtig doen, reed ik toch weer naar binnen doordat ik maar net bij het remhendel kon.
Toen ik weer een aantal ronden had gereden viel me erg op dat deze motor totaal anders stuurde dan waar ik eerst op had gereden. Hoewel ik echt mijn best deed verbeterde mijn tijden niet. Het resultaat was een tiende van een seconde langzamer dan de vorige training. En natuurlijk had de rest niet stil gezeten en was ik gezakt naar de 20e plaats. Toch had ik erg veel vertrouwen in de race en wist zeker dat er veel meer in zat.
Zondag tijdens de warm-up wou ik laten zien dat ik beter kon. Met vier ronden rijden was ik al drie tiende sneller dan in de training wat een tijd van 1.26,4 opleverde. Tijdens de warm-up was dat goed voor de 9e tijd.
Inmiddels had Jeroen Turkstra zich afgemeld en dat betekende dat ik met iedere punt die ik scoor verder voor hem in de tussenstand zou komen.
Voor de verandering was deze keer de start wel echt goed en zat ik er al leuk bij. In de nationale had ik ook geen problemen. En met insturen van de Stekkenwal kon ik er zelfs twee buiten om pakken. Zo kwam ik dan de eerste ronde ook als 13e langs, achter de Belg Kris Jennes. Doordat hij erg apart reed, kwam ik er moeilijk langs. Toen ook nog eens Stuart Voskamp langs kwam, vond ik het wel best en probeerde zo snel mogelijk voorbij Jennes te komen. En precies een rondje later waar ook Stuart het deed, stak ik hem bij de Bult binnendoor. Stuart had niet even gewacht en had al weer iets een gaatje gereden en liep al in op de groep voor ons die knokte om de zevende plaats. Ik liep ook weer op Stuart in en een paar rondjes later zat ik strak achter hem. Toen Rene Winkel door versnellingsbak problemen begon terug te zakken, kon Stuart hem gemakkelijk pakken, maar een paar bochten lang ging hij weer snel en in de Ramshoek kon ik hem pas voorbij. En ook deze keer had Stuart weer niet echt op me gewacht. Ik hoopte het gat weer dicht te rijden en verbrak zo mijn persoonlijk record met een tijd van 1.24,9. Maar omdat hij ook lage 25ers reed, liep ik maar langzaam in. En op enige afstand van elkaar kwamen we wel steeds dichter bij de groep voor ons. Maar jammer genoeg waren er niet genoeg ronden over om hier nog verandering in te brengen en kwam ik toch tevreden over de finish op de 11e plaats,
Dat ik deze keer tot het einde toe aan kon blijven zetten was mede mogelijk doordat ik voor de race nog aan de onder armen was behandeld door oud-coureur Piet Reede. Hierdoor had ik geen last van opgepompte onderarmen, bedankt Piet!
Voor het kampioenschap ben ik nu uitgelopen op Jeroen Turkstra, maar omdat de Zweed Jan Hanson tweede werd, is hij mij nu wel voorbij.En omdat ik als enige nog een schrapresultaat heb, heb ik eigenlijk maar drie punten voorsprong op Jeroen Turkstra. Tijdens de laatste race op het Belgische Francorchamps moet ik dus dicht in de buurt van hem eindigen. Maar omdat ik met de 250cc vorig jaar ook erg goed ging in Francorchamps, heb ik er het volste vertrouwen in. Maar uiteraard lezen jullie dat weer via Racesport.nl.
