Afgelopen zaterdag organiseerde het CRT/ OW-Cup de endurance over 501 kilometer op het TT circuit van Assen. Een goed bezocht evenement dat alle soorten rijders aantrekt die trachten 111 ronden af te leggen in de kortste tijd. Racing Team Kock was ook van de partij en na een tegenvallende 29e kwalificatietijd, wisten we toch als 17e over de finish te komen.
Vrijdagavond werd de pitbox reeds ingericht en na de inschrijving bleken we te laat voor de keuring. Om die reden waren er zaterdagochtend redelijk vroeg bij.
In de ochtend staan drie kwalificaties gepland en Johnny begint als eerste op onze Endurance Kawasaki. Vanzelfsprekend is het wennen en totaal anders rijden dan we gewend zijn met de Ducati. Ongemerkt kennen we de rempunten en momenten voor insturen beter dan we dachten. Juist daarom is het moeilijk om hetzelfde te kunnen doen met een 4-cilinder. We hadden meer gehoopt met betrekking tot de rondetijden met de Kawa, maar daarvoor zijn we juist hier. Als de tweede kwalificatie aanbreekt vindt er een weeromslag plaats en komt de regen met bakken uit de hemel. Marcel had geen deel genomen aan de Ducati Club Races en daarmee de ‘oude’ Ruskenhoek niet kunnen oefenen. Vorige week had hij ook de regensessie tijdens het TT-evenement overgeslagen en dus nam hij de Ducati die op regenbanden stond, om te gaan verkennen. De derde kwalificatie sessie was droog en Harold testte de Kawasaki. Maar ook hij kon nog geen ritme vinden en juist toen het wat lekkerder liep, moesten twee ronden afgelegd worden onder de 60 kilometer vlag om te oefenen?! Goed bedoeld natuurlijk, maar twee ronden lang? De sessie was daarmee te kort, omdat ook Marcel nog enkele ronden op de Kawa moest oefenen.
Johnny te Pas liet nog even wat banden wisselen, terwijl teamcaptain Jan Petersen samen met de drie broers de briefing bezochten. Na een ‘walking’ Schots doedelzak concert op de paddock konden we ons gaan klaarmaken voor de start van de 501 km. van Assen dat allen ongeveer drie en een half uur in haar greep gaat houden.
Het was Johnny die de Le Man start mocht doen. Maar liefst 53 teams staan aan de start en het is spannend om allen zonder kleerscheuren weg te komen. Dat lukt Johnny toch wel goed, want hij maakt direct een sprong en haalt menigeen in vanaf zijn oorspronkelijk negenentwintigste startpositie. Zijn inzet in de eerste sessie wordt bekroond en hij kimt op richting de top twintig.
Dan is het de beurt aan Harold die ondanks de donkere lucht, een regenvrije sessie kan rijden. Johnny en Jan hebben precies uitgekiend dat we achttien ronden kunnen doen met een volle tank. Maar dat is met de Kawasaki en niet de Ducati die Harold nu heeft genomen. Er wordt hier geen onderscheid gemaakt en dienen alle teams meerdere rijders/meerdere motoren te gebruiken en is er geen Trophy groep die gebruik maakt van slechts één motor, waar de aankoop van de Kawasaki voor is bedoeld. Niet erg hoor, want Harold geniet met volle teugen van zijn Ducati en dat betaald zich uit door nog een aantal rijders te verschalken om Racing team Kock naar de negentiende plaats te brengen
Marcel neemt op zijn beurt weer de Kawasaki. Door de wisseling van rijder val je natuurlijk een aantal posities terug, maar hoe maak je dat weer goed? Natuurlijk kun je hard rijden, maar zo min mogelijk wisselen is even belangrijker en daar besluit het team zich op te concentreren. Marcel komt terug en wint opnieuw een extra plek, zodat we op de eerste pagina op de TV uitslag blijven staan. Als hij terug komt is hij toch wel wat ontstemd vanwege gripverlies.
Dan gebruikt Johnny de Ducati en we draaien goed mee. Ronde records worden niet gebruiken en blijven rond de 1.50 minuten hangen en daarmee komen we op positie 18. Een verse achterband zorgt ervoor dat Harold daarna op de Kawasaki los kan gaan en dat voelt goed. Dezelfde rondetijd als met de Ducati wordt nu gehaald en de verschillen worden steeds beter in kaart gebracht.
Maar dan komen de eerste druppels en het lijkt mee te vallen maar de baancommissarissen steken de vlaggen uit. Nog een rondje dan, want mogelijk stopt de regen en om nu te wisselen en met regenbanden te gaan is nog te gek. Plots breekt het los en wordt de baan echt nat, juist als Harold aan de andere kant van het circuit zit. Rustig rijdt hij naar de pitstraat en kan Marcel met de Ducati op regenbanden hem aflossen.
Nu kan er eigenlijk geen wissel meer plaatsvinden en moet Marcel de race uitrijden. Op basis van het aantal ronden zou dat niet lukken met droog weer, maar kunnen nu de gok nemen omdat de snelheid minder is. Die gedachte is succesvol en doordat er geen fouten worden gemaakt, rijdt Marcel geconcentreerd de finish over. Op het scherm worden we nog als 18e weer gegeven maar het team Zeelenberg heeft zich verslikt en te hard gereden in de pitstraat met 20 strafseconden tot gevolg. Racing Team Kock wordt daardoor als zeventiende genoteerd.
Ee mooie ervaring en veel circuit kilometers. Te vaak op Assen? Voor ons feitelijk wel, maar dit zijn wel erg leuke evenementen. Op 17 juli gaan we weer racen op de Formule-1 Strecke va de Nürburgring, eveneens een endurance. Deze duurt 6 uren en aangezien Marcel er dan niet is, gaan Johnny en Harold hun conditie testen.
