Pramac Racing & Ducati: Een afscheid met een gouden rand

Het Prima Pramac Racing Team nam onlangs tijdens de Solidarity Grand Prix in Barcelona na 20 jaar afscheid van Ducati om in 2025 te beginnen aan een nieuw hoofdstuk bij Yamaha. Onderstaand een een terugblik op het Ducati tijdperk van het Italiaanse Independent MotoGP team.

Pramac en Ducati hebben twee volle decennia samengewerkt en leken onafscheidelijk. Maar niets bleek minder waar toen halverwege het 2024 naar buiten kwam dat Prima Pramac Racing vanaf 2025 het tweede Yamaha MotoGP team ging vormen en er dus een einde ging komen aan de samenwerking met Ducati. Na Honda, Ducati wordt Yamaha het derde motormerk waarmee het Italiaanse team onder leiding van Paolo Campinoti actief zal zijn.

Hoe het allemaal begon

Pramac Racing debuteerde in 2002 als team in het MotoGP wereldkampioenschap en stond twee jaar achter elkaar bekend als Pramac Honda Racing. Het team werkte aanvankelijk samen met Tetsuya Harada (Honda NSR500) maar ging in 2003 verder met Makoto Tamada (Honda RC211V) waarbij men tevens besloot om de overstap te maken van Dunlop naar Bridgestone banden. Vanaf dat seizoen ondersteunde Pramac Honda Racing ook het team van Sito Pons, dat in 2004 zijn eerste succes boekte met Tamada met Bridgestone-banden.

Ducati

In 2005 fuseerden Pramac en het D’Antin MotoGP Team tot één entiteit, Pramac d’Antin genaamd. In dit seizoen werd er voor het eerst gebruik gemaakt van Ducati motoren. Als coureur werd Roberto Rolfo aangetrokken. Nadat Rolfo in het eerste seizoen de enige rijder was werd er in 2006 gereden met twee coureurs, en wel met Alex Hofmann en José Luis Cardoso.

In 2007 werd er flink progressie geboekt, en wel om meerdere redenen. Zo kreeg het team de beschikking over de nieuwste Ducati GP7 en werd Alex Barros aangetrokken als de nieuwe teamgenoot van Hofmann. De komst van Barros bleek een gouden greep want het duurde slechts zes races alvorens de Braziliaan voor de eerste keer in de kleuren van het team het podium mocht betreden. Barros eindigde als derde tijdens de Italiaanse Grand Prix, dit na in een spannend duel Ducati fabriekscoureur Casey Stoner terugverwezen te hebben naar de vierde plaats.

Bovendien bezorgde Barros Pramac Racing het team de eerste top tien klassering in het kampioenschap. Hoewel het team vervolgens zeven jaar moest wachten op een herhaling van deze prestatie werden er al snel meer podiumklasseringen gescoord. Zo wist Toni Elías in 2008, met Sylvain Guintoli als teamgenoot, twee keer op het podium te eindigen. Het tweetal dat op de baan te bewonderen was in de Alice Team kleuren werd echter na een jaar vervangen door Mika Kallio en Niccolò Canepa. In dat seizoen verscheen het team voor het eerst aan de start onder de naam Pramac Racing.

Kallio ging in 2010 verder bij het team, een seizoen waarin hij Aleix Espargaró als nieuwe teamgenoot kreeg. In 2011 kwamen er twee nieuwe coureurs in naam van Randy De Puniet en veteraan Loris Capirossi die na dat jaar afscheid zou nemen als fulltime MotoGP coureur.

En na in 2013 een seizoen met slechts één motorfiets en Héctor Barberá als coureur deelgenomen te hebben aan het kampioenschap werd er voor het seizoen 2014 opnieuw een belangrijke stap gezet.

Andrea Iannone en Ben Spies werden aangetrokken als de twee coureurs en de verwachtingen voor het seizoen waren dan ook hooggespannen. De resultaten waren dat seizoen echter heel verschillend. De Amerikaan kon vanwege blessures slechts aan twee races meedoen terwijl Iannone met 102 gescoorde WK-punten en een vijfde plaats tijdens de Duitse Grand Prix het team opnieuw een top tien klassering in de eindstand bezorgde. Het leverde de Italiaan voor 2015 een plaats op in het officiële Ducati MotoGP fabrieksteam.

Danilo Petrucci, in 2015 samen met Scott Redding als het nieuwe rijdersduo, bezorgde het team meteen in zijn eerste seizoen opnieuw een podiumplaats. Petrucci wist de onderlinge strijd met zijn teamgenoot duidelijk in zijn voordeel te beslissen. De Italiaan scoorde in zijn seizoenen in dienst van het team maar liefst vijf podiumklasseringen alvorens hij het voorbeeld van Iannone volgde en ook als coureur werd gepromoveerde naar het Ducati fabrieksteam.

Jack Miller die in 2018 bij het team kwam wist in 2019 hoe hij kon profiteren van de sprong van GP17 naar GP19. De Australiër wist de achtste plaats in de eindstand van Petrucci te evenaren en dat nadat hij in de kleuren van het team maar liefst vijf podiumplaatsen had weten te scoren. In 2020 wist Miller zijn prestatie nog aan te scherpen door als zevende te eindigen in de eindstand, dit nadat hij dat seizoen vier keer op het podium was geëindigd.

Na twee jaar met Francesco Bagnaia aan zijn zijde te hebben gereden gebeurde er voorafgaand aan het 2021 seizoen opnieuw iets bijzonders. Zowel Miller als Bagnaia werden voor 2021 door Ducati gepromoveerd naar het officiële fabrieksteam waardoor Pramac dus op zoek moest naar twee nieuwe coureurs. Ducati besloot echter om opnieuw een jonge MotoGP debutant onder te brengen bij het team, en wel Jorge Martín. De jonge Spanjaard, die met enige bombarie onder zijn KTM-contract uitkwam, kreeg de ervaren Johann Zarco als teamgenoot.

Martin bleek een snelle leerling, hij zorgde op de Red Bull Ring namelijk voor een nieuw hoogtepunt voor het team door de MotoGP race op het Oostenrijkse circuit op zijn naam te schrijven terwijl Zarco het succes voor het team compleet maakte met een top 5-finish. Na deze successen was er een kleine terugslag, voornamelijk vanwege een aantal motorproblemen. Zonder zich echt nog op hun gemak te voelen, verzamelden Martín en Zarco desondanks nog een handvol podiumplaatsen om er vervolgens in 2023 echt te staan.

Op de nieuwe GP23 streed de Spanjaard om de titel, vocht hij als een leeuw om uiteindelijk als tweede te eindigde in het kampioenschap. Martin won dat seizoen vier races, terwijl Zarco eindelijk zijn eerste MotoGP zege wist te behalen in de koningsklasse. Het goede presteren van het tweetal werd beloond met de titel als beste team, teamwereldkampioen dus.

Met Franco Morbidelli als zijn nieuwe teamgenoot aan zijn zijde was er voor Martín in 2024 meer één doel; het niet weer verliezen van de wereldtitel in de slotfase van het seizoen. Het resultaat is bekend; op basis van een enorm doorzettingsvermogen en beter dan wie dan ook op zaterdag te scoren in de Sprint heeft hij de MotoGP-wereldtitel veilig weten te stellen. Martin werd daarmee de eerste coureur in de geschiedenis van het MotoGP tijdperk die de titel weet te behalen als coureur van een Independent Team.

Pramac Racing verruilt voor 2025 de twee Ducati Desmosedici machines voor twee Yamaha M1 motoren, en dat doen ze na met maar liefst 359 Grand Prix starts met het Italiaanse merk. Een gedurfde beslissing na een periode van 20 jaar waarin ze samen 1 wereldtitel (voor coureurs), 9 Grand Prix zeges, 66 podiums, 24 poles, 19 snelste ronden en 4.203 WK-punten hebben weten te behalen.

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube