Het is een van de moeilijkste beslissingen in het leven van een motorcoureur: vrijwillig besluiten dat je gaat stoppen. Coen Bouwmeester heeft er lang over na kunnen denken maar de knoop onlangs definitief doorgehakt.
Na zijn zware crash in Assen op 1 juli moest Coen Bouwmeester geruime tijd het bed houden. Zijn eerste reactie was “Op deze manier wil ik geen afscheid nemen van de sport die mij zoveel gebracht heeft. Vriendschappen, levenservaring, overwinningen, waardering en als hoogtepunt een Nederlandse kampioenschap.”
Maar ook het besef dat de medaille een zwarte keerzijde heeft. Wie de grenzen van zijn mogelijkheden opzoekt weet dat een ongeluk in een klein hoekje schuilt en zonder schuiver bereikt niemand de top. Maar de laatste crash was al de derde die met een zware blessure tot gevolg had.
Dit in overweging nemende besloot de succesvolle coureur van het BONFIX/Bouwmeester Racingteam er een punt achter te zetten. Gelukkig kan hij terugkijken op een mooie carrière. Aangemoedigd door vader Jan Bouwmeester, zijn meest loyale helper al die jaren, zat Coen aanvankelijk vooral op de crossmotor. Van een carrière was nog geen sprake, het beperkte zich tot clubwedstrijden. Nadat Coen zijn motorrijbewijs had gehaald kreeg hij de smaak van het circuitrijden te pakken. Met zijn Yamaha R6 reed hij enkele CRT circuitdagen en daar begon het racevirus pas echt de kop op te steken.
Er werd bij Ten Kate een Honda CBR600RR aangeschaft waarmee Coen deelnam aan de KNMV Supercup competitie. Wat goed is komt snel en hij eindigde meteen met een tweede plaats in de eindstand. In 2010 reed Coen het ONK, maar in dat jaar liep hij ook zijn eerste zware blessure op. In Hengelo kwam hij zwaar ten val en brak een ruggenwervel. Reden om voortaan niet meer op stratencircuits te rijden.
De jaren die volgden kwam Coen uit in het KNMV ONK, steeds op een Ten Kate Honda, het merk dat hij zijn hele loopbaan trouw bleef. Vanaf 2012 reed Coen ook het IDM en in 2013 was er een uitstapje naar het EK Supersport 600 in Albacete waar een keurige 13e plek werd gescoord. Vanaf 2014 was Coen een vaste top 5 rijder in het ONK, maar vanwege het feit dat de stratencircuits werden gemeden uitte zich dat niet in een hoge eindklassering. In dat jaar maakte Coen ook als deelnemer kennis met het British Supersport kampioenschap waarvoor in Assen een wedstrijd was georganiseerd. Een jaar later deed die kans zich opnieuw voor. Een opwindende ervaring waarbij Coen zich goed staande hield. In dat belangrijke jaar 2015 koos Coen, net als het leeuwendeel van de renners, voor deelname aan de OW Supercup 600. Coen behaalde de meeste overwinningen, maar een lelijke crash met veel schade in Hockenheim kostte hem het kampioenschap. De verkiezing tot “Sportman van het jaar” in Vaassen was leuk, maar natuurlijk niet meer dan de figuurlijke pleister op de wonde. Een jaar later lukte het Coen wel om de felbegeerde titel binnen te halen. Na een spannend seizoen waarin hij opnieuw kostbare punten verloor door enkele valpartijen, mocht hij zich Nederlands kampioen 2016 noemen.
2017 leek goed van start te gaan. Coen reed een degelijke voorjaarstraining in Spanje, maar dat kwam aanvankelijk niet uit de verf. Al in de eerste training in slecht weer ging Coen onderuit en dat tastte het zelfvertrouwen enigszins aan. Vanaf de derde wedstrijd in Assen meldde Coen zich weer aan de kop van het veld en scoorde hij concurrerende rondetijden en een derde plaats. Tijdens de training van de volgende wedstrijd in Oschersleben sloeg de pechduivel weer toe. Zijn motorblok plofte en Coen ging onderuit. Zijn vaste en trouwe crew speelde het opnieuw klaar om in recordtijd een nieuw blok in te bouwen en met deze volkomen standaard krachtbron wist hij opnieuw een derde plek te bemachtigen. Dat gaf de burger weer moed. Helaas ging het in de tweede race van de dag mis. Coen ging, net als meerdere rijders op dezelfde plek, onderuit op een oliespoor, maar kwam er zonder kleerscheuren vanaf.
Dat kon helaas niet gezegd worden toen Coen als deelnemer aan Nederlands enige endurancerace onderuit ging. Het team waarvan hij deel uit maakte was lekker op dreef en lag halverwege de 501 km van Assen op een tweede plek, toen Coen opnieuw over een oliespoor onderuit ging. Het was een onschuldige schuiver totdat een achterop komende coureur ook op die plek viel. Zijn motor schoof door en raakte Coen vol in de rug. Daarbij blesseerde Coen zich zwaar. Met onder andere beschadigde ruggenwervels en een gebroken heiligbeen werd Coen naar het ziekenhuis afgevoerd. Gelukkig was er geen sprake van blijvend letsel, maar de impact was zo groot dat Coen serieus is gaan nadenken over zijn toekomst als coureur met het hierboven gemelde besluit als resultaat.
Met pijn in het hart neemt hij afscheid van de sport die hem heel veel gebracht heeft. Hoogte- en dieptepunten en vooral ook veel blijvende vriendschappen van trouwe sponsors, helpers en collega’s die er voor zorgen dat Coen altijd met een warm gevoel aan deze enerverende jaren zal terugdenken.
