Het MotoTech EWC Team met Nigel Walraven (NL) en Marc Buchner (D)en Bram Lambrechts (B) in de gelederen eindigde zondag als zeventiende in de 2018 editie van de Bol d’Or. Onderstaand een verslag van het Belgische team.
Achtergrond kampioenschap: het FIM Endurance World Championship is het officiële wereldkampioenschap uithoudingsrace voor motorfietsen. Met iconische races als Le Mans en de Bol D’Or, maar ook Suzuka (Japan, thuis van enkele grote constructeurs) is de inzet groot. Een startveld van meer dan 60 teams per jaar strijdt er om de titel van wereldkampioen in de EWC en Stock (een meer gerestricteerde) klasse. Tussen de teams met fabrieksondersteuning strijdt MototechEWC als Belgisch team mee met een Yamaha R1 2018.
Voorafgaand aan de race: MototechEWC komt naar deze race met de overwinning van de 6u van Francorchamps nog vers in het geheugen. Daar kregen Nigel Walraven (NL) en Marc Buchner (D) de kans om de Yamaha R1 uit te proberen en dat beviel prima. Bram Lambrechts (B) kent de motor al voldoende aangezien hij al een jaar bij MototechEWC rijdt.
De kwalificaties op donderdag en vrijdag gaan goed en alles verloopt vlekkeloos. De nachtsessie is wat anders, want enkel Bram heeft ervaring met rijden in het donker. Gelukkig is het Paul Ricard circuit goed verlicht en dus verteren Nigel en Marc hun vuurproef met verve. De gemiddelde besttijd van de MototechEWC piloten geeft recht op een 25e plaats op de grid van 59 startende teams.
De race: Nigel start goed en rijdt vlot van de 25e naar de 21e positie. Hij legt meteen de pees erop en omdat het team wil evalueren hoeveel brandstof er aan dat tempo verbruikt wordt, besluiten ze Nigel op tijd binnen te halen voor een vroege stop. Bram neemt het over en wordt in zijn stint al vroeg met een safety car geconfronteerd door een crash van 2 andere piloten. En dan, na 1 uur en 25 minuten racen slaat het noodlot al toe. Bram gaat er aan een goeie 180 km/h af in de Mistral, vanaf een 20e positie.
Omdat de koppelingshendel gebroken is, duurt het 10 minuten vooraleer Bram de motor in de box krijgt. Daar wordt de schade duidelijk. De linker clip-on wordt vervangen, de kopkuip en het kontje. En dan blijkt het achterlicht moeilijk te doen. Nieuwe batterij en wat kabels en na 20 minuten werken kan de motor terug de box uit. Sneltanksysteem erop en Marc kan een half uur na de crash aanpikken in 53e positie op 59 teams. Het wordt een inhaalrace om de schade te beperken, maar een goed resultaat zit er uiteraard niet meer in.
Na een drietal uur racen zijn de piloten naar een 49e plaats geklommen, maar het gat naar de 41e plaats is maar liefst 9 ronden (18 minuten). De feedback van de piloten geeft aan dat de motor misschien toch nog post-crash schade heeft. Het voorwiel was krom en het gedrag van de motor doet vermoeden dat de voorvork misschien ook geraakt is. De motor houdt na enkele rondjes ook wat in, dus er is een vermoeden dat de ontluchting van de tank niet goed zit
Net voor 4 uur racen komt Bram de pits in voor een reguliere wissel en de mechanieker die het snelste klaar is met zijn taak, krijgt de opdracht om ook naar de ontluchting te kijken. En inderdaad, een geknelde tube wordt rechtgetrokken. Later blijkt echter dat het probleem daarmee niet van de baan is, maar het hindert te beperkt om er tijd aan te besteden.
Na 5 uur racen had de 49e positie plaats geruimd voor een 46e stek en zo ging het elk uur een tikje vooruit, naar 44, 39, 35, 32, om halfweg de wedstrijd na 12 uur tot een mooie 29e plaats geremonteerd te zijn. En de inhaalrace houdt daar niet op. Uur na uur klimt MototechEWC in de ranking dankzij constante prestaties op de baan in tijdens de pitstops. Met nog 3 uur op de timer duikt het team de top 20 in.
Het laatste uur gaat in, en door pech en valpartijen bij tegenstanders staat het team op een schitterende 17e plaats. De piloten en de crew zitten stikkapot door de inspanningen en het gebrek aan slaap. Maar de motivatie is groot, want na de pech van zaterdag was deze positie onverhoopt. In het laatste kwartier moet het stuur nog overgenomen worden door Nigel, want de tank houdt het niet uit tot het einde van de race.
Na 24u en 662 ronden over het Paul Ricard circuit komt Nigel over de streep in 17e positie. De vreugde bij het team is groot, maar de ‘wat als’ vraag blijft natuurlijk. Zonder de valpartij was een veel betere notering mogelijk geweest. Het biedt in elk geval hoop voor de toekomst. Het team en de piloten hebben eens temeer bewezen dat ze topmateriaal in huis hebben.
De volgende race in het EWC kampioenschap wordt over de winter getild en zal de 24 uur van Le Mans zijn.
Volledige uitslagen: 2018 Bol d’Or
