KNMV Cup2daagse – zaterdag Tot 600 per ongeluk een winnaar Ronald ter Braake nam vanaf de eerste startrij de kop op korte afstand gevolgd door Jeroen Turkstra en Jurjen Uitterdijk. Het trio bleef zeer dicht bij elkaar zonder de eerste ronden tot inhaalacties te komen. Drie ronden voor het eind sloeg Turkstra toch toe. Meteen daarop volgde het stilleggen van de race wegens een rode vlag situatie. Omdat de voorgaande ronde telde was Ronald ter Braake toch winnaar. Hetgeen niet zijn bedoeling was.
Ter Braake:
ÒIk rijd niet mee voor het kampioenschap. Om de puntentelling niet te beønvloeden wilde ik een ronde voor het einde uit de race gaan.
ÓTurkstra kon toch tevreden terugkijken:
ÓIk heb veel van Ronald geleerd deze race. Hij reed lijnen waarvan ik dacht: dit kan zo niet. Vooral op het nieuwe gedeelte pakte Ronald zo vijftig meter. Mijn motor accelereerde sneller, dus ik kon blijven aanhaken. Het ging steeds beter. Op een gegeven moment wist ik dat ik hem kon hebben, maar wilde ook wachten. Want als we zouden bakkeleien kon Uitterdijk er misschien bijkomen.Ó
Uiterdijk bleek inderdaad snode plannen te hebben.
ÒVanwege een olie lek reed ik op mijn reservefiets. Ik wilde in stijl het kampioenschap binnenhalen. Robert de Vries, mijn concurrent in het kampioenschap vormde geen gevaar meer. Dus had ik de bedoeling om de motor tussen de koplopers te prikken. In de GT-bocht en De Bult kon ik door de stabiele vering erg laat remmen en zag op het pitbord dat ik steeds inliep.Ó
Uitterdijk reed Òhartstikke bestÓmet zijn derde plaats naar het kampioenschap en legde de uitloopronde met baancommissaris Jouke en Friesche vlag achterop de motor af.
1. ter Braake 2. Turkstra 3. Uitterdijk 4. ten Napel 5. de Vries
Tekst Harry Linker / Foto Ad Kievit
Vobis SV Cup,
Traditiegetrouw startte Nigel Walraven weer matig. Als verzachtende omstandigheid kon een handblessure door een trainingscrash worden aangevoerd. Mede daardoor duurde het de hele race voordat Walraven aan het achterwiel van koploper Harry de Vries zat. Een ronde voor het eind kwam Walraven op kop, maar zag bij het remmen voor de nationale bocht toch weer de Vries langszij komen. Harry de Vries:ÓIk dacht: dat gebeurt mij niet meer (zoals gisteren). In de laatste ronde kwam Nigel meerdere keren langszij. Hij kwam sneller uit de bochten maar kon me met remmen niet hebben.Ó Ook niet in de laatste GT-bocht waar Nigel in zijn ultieme rempoging bijna het stuur uit de handen sloeg. ÒIk had met remmen steeds meer last van mijn hand en kon het stuur niet goed vasthouden.Ó De derde plaats was voor Twan van Poppel. Achter van Poppel moesten Gian Mertens en Ulricht Pinedo na enkele ronden de kop laten gaan, maar beleven het wel de hele race met elkaar aan de stok houden. .
1. de Vries 2. Walraven 3. van Poppel 4. Mertens 5. Pinedo
600 cc C-groep
Jorge Reglero nam de kop maar viel meteen in de Ramshoek. Wim van de Kooij won na een leuk duel met Jarno Middelham. Arjan Dekker eindigde als derde.
1.van de Kooij 2. Middelham 3. Dekker 4. Post 5. Boer
Superstock 600: wanneer is een baan droog?
Vlak voor de race was het miezeren met de bandenkeuze als gok. Op droog weer banden neemt Albert van Winkoop ondanks natte gedeeltes in de zuidlus een stevige koppositie. De Belg Kenny Thuy startte op regenbanden vanaf de vierde startrij. Thuy boenderde gestaag door het veld tot op de tweede positie achter van Winkoop.
Van Winkoop:ÓEen lastige race. De noordlus droog en het zuiden drijfnat. Later werd het door de regendruppels overal natter. De laatste rondes droogde de baan juist weer op. Ik keek om en dacht steeds weer gewoon in dit tempo doorgaan.Ó
Kenny Thuy:ÓMet volledige regenbaden was het de eerste ronde foute boel. Vanaf de tweede ronde begon het te miezeren en ging het steeds beter. In de Veenslang en De Bult moesten rijders met droog weer banden heel erg van het gas. Maar met de opdrogende baan was de achterband helemaal op. Dus toen ben ik op safe gaan rijden. Ik ben heel blij na mijn vijftiende trainingstijd.Ó
Virgil Amber Bloemhard, Ronald ter Braake en Henri van Geresteyn leverden een hard duel voor de laatste podiumklassering. Ter Braake blijkt uiteindelijk de sterkste.
1. van Winkoop 2. Thuy 3. Ter Braake 4. Bloemhard 5. ten Napel
Persbericht KNMV Cup 23 juli 2005 pagina
Boven 600: duel hervat
Voor de start was Rene Schokker van top tot teen gemotiveerd:ÓIk moet dit gewoon winnen voor het kampioenschap. Er is nog een race,maar die is pas in oktober.Ó
Hij vond meteen na de start grote rivaal Bert Grevink. Het duo liep weg bij de rest met tot drie ronden voor het eind Grevink op kop. Toen nam Schokker de koppositie door bij Stekkenwal binnendoor te passeren.
ÒIk zag dat Bert op het laatst wat eerder begon te remmen en minder hoge bochtensnelheden reed.
Door de achterblijvers werd het nog lastig. De laatste keer GT had ik niet door dat Bert zo dicht achter me zat. Anders had ik in plaats van de ideale wel een defensievere lijn gereden.Ò
Grevink: ÒMijn bandenkeuze was niet ideaal. Ik had achter een zachtere compound. Daardoor had ik in het begin veel grip, maar later ging alles smeren. De baan bleef wel overal droog. Alleen de laatste ronde miezerde het. Maar dan moet je met de warme banden gewoon door.Ó
Jean Paul Heindijk reed solo naar een derde plaats. Daarachter waren het Nijboer, Westendorp en van Grootheest die een bikkelharde strijd aangingen. Nijboer hing achter zijn eigen motor, Grootheest ploegde door het gras en kwamen toch met Westendorp aan de streep.
1. Schokker 2. Grevink 3. Heindijk 4. van Grootheest 5. Nijboer
Juniorcup
Bij de start vormde zich net als de vorige dag een kopgroep van drie rijders. Jasper Iwema,Mark Bezemer en Michaele van der Mark. De laatste na veel nachtelijk sleutelwerk vanwege een uitgelopen bigend. Iwema liep geleidelijk weg en won. In de slotfase ging van der Mark toch Bezemer voorbij.
1. Iwema 2. van der Mark 3. Bezemer 4. Bruurs 5. Ott
Tot 600 B-klasse
Jeroen Rensel won van start tot finish. Daarachter werkte Floor Kars zich door het veld naar een tweede plek. Reinoud Hoekstra wist na een inhaalrace de derde plaats te halen.
1. Rensel 2. Kars 3. Hoekstra 4. van de Engel 5. van der Vaart