Hoe Pecco Bagnaia in 2023 opnieuw MotoGP wereldkampioen werd

Pecco Bagnaia werd afgelopen zondag op het Circuit Ricardo Tormo voor de tweede keer op rij wereldkampioen in de MotoGP klasse. In de seizoensafsluiter in Valencia viel de beslissing al vroegtijdig vanwege een valpartij van rivaal Jorge Martin.

Pecco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) is de 2023 MotoGP wereldkampioen. Bagnaia is de eerste rijder sinds Mick Doohan die met het nummer zijn titel met succes verdedigd heeft en hij is ook de eerste rijder sinds Marc Marquez in 2019 die achtereenvolgende kampioenschappen weet te winnen in de koningsklasse. Hij rondde het in stijl af met zijn zevende overwinning en 15e podium van het seizoen in Valencia, terwijl het drama toesloeg voor zijn enige overgebleven titelrivaal Jorge Martin (Prima Pramac Racing).

Bagnaia, geboren in Turijn, had zijn eerste succes met MiniMoto’s voordat zijn carrière in 2011 het internationale podium betrad in wat toen nog het CEV heette. In 2013 maakte hij de overstap naar het Moto3 wereldkampioenschap, voordat hij toetrad tot de VR46 Riders Academy en het volgende seizoen de overstap maakte naar de SKY VR46. In 2015 verhuisde hij over naar het Aspar-team en reed hij met een Mahindra, waarmee hij zowel dat seizoen als het jaar daarop samenwerkte met niemand minder dan Jorge Martin. Pecco behaalde zijn eerste Grand Prix-overwinningen in 2016 en die van Mahindra. Hij won een weddenschap met het team waardoor hij ook de kans kreeg om op hun MotoGP machine te rijden tijdens de Valencia Test.

2017 betekende een nieuwe uitdaging: Moto2 en terug bij het Sky Racing Team VR46. Hij behaalde een aantal podiumplaatsen en werd uitgeroepen tot Rookie of the Year waarmee hij de perfecte basis legde voor een aanval op de wereldtitel in het volgende seizoen. Zijn vorm was geweldig en hij behaalde zijn eerste kampioenschap in Sepang doordat hij de wereldkampioen van 2018 werd in de Moto2 klasse. Van daaruit stapte hij over naar de MotoGP met Pramac Racing en ondanks de snelheid tijdens de tests bleek het een moeilijk begin te zijn. In de Australische Grand Prix op Phillip Island behaalde hij dat jaar zijn beste resultaat met een vierde plaats. In 2020 behaalde hij zijn eerste podium in de MotoGP klasse op Misano voordat hij in 2021 overstapte naar het Ducati-fabrieksteam.

Toen begon zijn opmars pas echt. Drie podiums en een pole in de eerste vier Grands Prix waren een goede start en toen het er echt op aankwam was hij de laatst overgebleven uitdager van Fabio Quartararo (Monster Energy Yamaha MotoGP™) in de slotfase van het seizoen. Zijn eerste overwinning in de koningsklasse behaalde hij na een duel met Marc Marquez (Repsol Honda Team) op Motorland Aragon en zijn tweede overwinning kwam slechts een week later op Misano. Hij sloot het jaar ook af met een overwinning maar Quartararo behaalde dat jaar de wereldtitel en de wereld wachtte op een rematch in 2022.

Uiteindelijk is dat wat we kregen. Maar het was een seizoen met hoogte- en dieptepunten voor beiden: eerst voor Bagnaia en daarna voor Quartararo. Toch had de Italiaan bij aankomst voor de laatste Grand Prix in Valencia een achterstand van 91 punten ingehaald en leidde hij het kampioenschap met 23 punten, waardoor het de grootste comeback in de geschiedenis was. Hij werd negende in de race, genoeg om de wereldtitel veilig te stellen. Quartararo streed toen voor het einde maar kon uiteindelijk niet voor de overwinning gaan.

Bagnaia zou voor het nummer 1 kiezen en werd daarmee de eerste rijder sinds Casey Stoner in 2012. Het jaar begon passend genoeg met een masterclass in de seizoensopener in Portugal waarbij de Italiaan zowel de allereerste Tissot Sprint als de eerste GP-race van het seizoen won. Maar het was een moeilijk weekend in Argentinië met een P6 in de Sprint en een P16 in de race na een crash wat betekende dat Pecco terug moest komen in Austin. Op zaterdag was de klus geklaard met een tweede Sprint-overwinning maar op zondag viel Bagnaia uit. Twee nulscores op achtereenvolgende zondagen waren een vroege klap voor de Italiaan en Ducati’s poging om de kroon te behouden.

In Jerez reageerde Bagnaia. Met een dubbel podium – inclusief een verbluffende overwinning op zondag, waarbij hij een aanval van KTM afsloeg – verdreef hij de demonen van Amerika. Maar toen de MotoGP paddock afreisde naar Le Mans zorgde een dosis pech voor nog een DNF op zondag, toen Bagnaia en Maverick Viñales (Aprilia Racing) met elkaar in botsing kwamen.

Er volgde echter een verbluffende reeks races aan het begin van een druk Europees seizoen. De dubbelslag op eigen bodem in Mugello fungeerde als springplank terwijl Duitsland ons voorzag van een geweldige strijd tussen wat de twee belangrijkste titelkandidaten zouden worden. Martin versloeg Bagnaia op de Sachsenring maar Pecco zou een week later winnen op zijn geliefde TT Circuit Assen. Op dat moment had Bagnaia – na een achterstand in de eerste drie races – een gezonde voorsprong van 35 punten in het kampioenschap, op weg naar de zomerstop.

Met een vierde opeenvolgende top twee-resultaat op zondag in een fascinerend Silverstone raceweekend groeide zijn titelvoorsprong na de zomer naar 41 punten, voordat zijn voorsprong door een overtuigende Sprint/race-dubbel in Oostenrijk opliep naar 62 punten. Toen was het tijd om naar Barcelona te gaan.

P2 in de Sprint achter thuisrijder Aleix Espargaro (Aprilia Racing) hielp om Bagnaia’s voorsprong aan de top van het kampioenschap te vergroten. Hij was in een zelfverzekerde stemming op weg naar zondag en vanaf pole position pakte Bagnaia de holeshot. Terwijl het drama zich afspeelde achter hem in bocht 1 eindigde Bagnaia’s race vroegtijdig met een high-sider bij het uitkomen van bocht 2. Ondanks dat hij over zijn been werd gereden door Brad Binder (Red Bull KTM Factory Racing) ontsnapte Pecco gelukkig aan ernstig letsel, maar het was een tegenslag. En een die de weg vrijmaakte voor Martin om punten terug te pakken in de race om de titel …

Het begon in Misano, de achtertuin van de VR46 Academy. Het was echter Martin die de volle 37 punten pakte terwijl Bagnaia de pijn verbeet en tweemaal op het podium eindigde. Desondanks zag Bagnaia zijn voorsprong slinken tot 36 met het oog op de laatste etappe van het seizoen – acht races in tien weken, te beginnen in India.

Bagnaia’s eerste bezoek aan het Buddh International Circuit was moeilijker met een fout in de race waardoor de nummer 1 op zondag een DNF opliep terwijl Martin als tweede finishte nadat hij op zaterdag al de Sprint race won. In Motegi pakte Martin vervolgens een dubbel ondanks de druk van hevige regenval en Bagnaia kort achter zich op zondag. Op weg naar Indonesië was het gat tussen de Italiaan en de Spanjaard nog maar drie punten. De strijd was begonnen.

Maar in Mandalika sloeg het voordeel weer terug in de richting van Bagnaia. Martin crashte op zondag en Bagnaia baande zich een weg door het peloton vanaf P13 op de grid doordat hij zich niet wist te plaatsen voor Q2. Hij behaalde zijn eerste zege op zondag sinds de GP van Oostenrijk. Er volgde ook een geweldig resultaat in Australië: Martin lag op koers voor een overtuigende zege op Phillip Island maar in een onvergetelijke slotfase finishte Bagnaia als tweede terwijl Martin terugviel naar P5 omdat zijn strategie om vroeg weg te rijden uiteindelijk niets opleverde.

In Thailand verschoof het momentum weer richting het Prima Pramac Racing team in wat opnieuw een episch duel was. Bagnaia pakte zondag de derde plaats achter Sprint- en racewinnaar Martin en Brad Binder maar door een straf voor de Zuid-Afrikaan promoveerde Pecco naar P2. Op weg naar de laatste drie races van het seizoen had Bagnaia nog maar 13 punten voorsprong.

Een reis naar Maleisië was het begin van de drie races die zouden beslissen wie de kroon van 2023 in handen zou hebben. Martin versloeg Pecco in de Sepang Sprint maar het was de regerend wereldkampioen in de Grand Prix race met Bagnaia die als derde eindigde en Martin op een verre P4.

Qatar was de volgende stop. Martin won de Sprint op overtuigende wijze en met Bagnaia die zich naar een vijfde plaats worstelde was het puntenverschil teruggelopen tot zeven punten voor de voorlaatste Grand Prix-race van het seizoen. Op zondag keerden de rollen echter om. Bagnaia eindigde als tweede met Martin op P10 na een zware race met bandenproblemen. Op weg naar de seizoensfinale in Valencia verdedigde Bagnaia een voorsprong van 21 punten – bekend terrein voor de titelwinnaar van 2022.

Op zaterdag was het een spannende Sprint race met een glorieuze vertoning van Martin om de druk op te voeren. De Spanjaard won en Bagnaia werd slechts vijfde waardoor het gat met de laatste race van het seizoen werd geslonken tot 14 punten.

In de beginfase van de Grand Prix-race zaten de twee kanshebbers bij elkaar vooraan maar toen kwam het drama voor Martin toen hij wijd ging in bocht 1, nadat hij Pecco op de hielen zat. Hij kwam terug op de baan als achtste en probeerde terug te vechten, maar dat mocht niet baten want later viel hij uit na een aanvaring met Marc Marquez.

Vooraan had Bagnaia zijn eigen strijd te voeren ondanks het feit dat hij sowieso kampioen zou worden na de crash van Martin. Na een spannende laatste ronde kon hij Fabio Di Giannantonio net van zich afhouden op weg naar de streep waardoor hij het seizoen met winst afsloot en kampioen werd van het 75e Grand Prix seizoen.

Nu Francesco Bagnaia in 2022 en 2023 is gekroond tot MotoGP wereldkampioen, is hij de derde rijder die back-to-back MotoGP titels verovert sinds de introductie van de klasse in 2002, samen met alleen Valentino Rossi en Marc Marquez.

Bagnaia is de eerste rijder die met succes de #1 in de koningsklasse heeft weten te verdedigen sinds Mick Doohan in 1998.

Bagnaia is de eerste Ducati-coureur die meer dan één wereldtitel in de koningsklasse verovert. Hij is ook de derde Italiaan die op een Italiaanse motor meer dan één wereldtitel in de hoogste klasse verovert, samen met Giacomo Agostini (MV Agusta) en Umberto Masetti (Gilera).

Met 15 podiums in 2023 is Bagnaia de Ducati-coureur met de meeste podiums in één seizoen waarmee hij Casey Stoner inhaalt, die het vorige record van 14 in handen had.

Bagnaia wordt de vierde Italiaan met meer dan één wereldtitel in de hoogste klasse, samen met Giacomo Agostini (8), Valentino Rossi (7) en Umberto Masetti (2).

Met 18 overwinningen in de MotoGP klasse, allemaal met Ducati, staat Bagnaia tweede op de lijst van Ducati-coureurs met de meeste overwinningen in de klasse achter Casey Stoner (23).

Met 35 podiumplaatsen in de MotoGP categorie tot nu toe is Bagnaia de derde Ducati-coureur met de meeste podiumplaatsen in de klasse achter Casey Stoner (42) en Andrea Dovizioso (40).

Bagnaia is de vijfde coureur die aan het einde van het jaar de titel pakt door de openingsrace van de Grand Prix te winnen sinds de MotoGP werd geïntroduceerd in 2002, samen met Marc Marquez (2014), Jorge Lorenzo (2012), Casey Stoner (2007 en 2011) en Valentino Rossi van 2002 tot 2005.

Dit seizoen heeft Bagnaia meer dan welke rijder dan ook op het MotoGP podium gestaan (15 keer), waaronder zeven overwinningen.

Pecco Bagnaia: “Het voelt ongelooflijk. Ik voel me het gelukkigste dat ik ooit in mijn leven heb gevoeld. Ik ben ook blij omdat ik de race heb gewonnen. Met de omstandigheden van de race betekende winnen niets maar het is een doel dat ik altijd heb willen bereiken. Ik wil een titel pakken door te winnen dus ik ben blij. Het was best eng, want in de laatste vijf ronden kreeg ik het koud op de motor en ik was erg bang voor de voorband. Ik ben nu erg blij, ik kan niet ademen, het was geen gemakkelijke dag omdat ik onder behoorlijk wat druk stond, maar ik ben erg blij!

Het was moeilijk omdat ik hier vorig jaar aankwam en toen onder meer druk stond dan dit jaar. Ik heb het vrij goed gedaan, want ik dacht alleen maar aan de race en ik was me er zaterdag van bewust dat we een verkeerde bandenkeuze hadden gemaakt, maar ik was nu voorbereid met een medium. Het hielp me om te begrijpen wat de slijtage van de band was, dus voor mij was het nuttig.

Het racecweekend in Barcelona was een keerpunt, vanaf dat moment begonnen we het moeilijk te krijgen. Niet in Misano, daar was mijn grote probleem dat ik erg veel pijn had aan mijn been. Daarna begon ik een beetje te worstelen met mijn snelheid in de kwalificatie en in de Sprint. In het tweede deel van het seizoen had ik het moeilijk in de Sprint. Ik was niet zo snel als ik had verwacht. Ik was niet zo snel als vorig seizoen dus volgend jaar moet ik me zeker verbeteren, maar in de afgelopen races heb ik een grote stap voorwaarts gemaakt. We hadden gewoon een beetje pech. Ik ben erg trots op mijn team en ik ben erg blij met hun inspanningen want ik denk dat we het geweldig hebben gedaan. En ik ben heel blij en heel trots op mijn familie en mijn vriendin, die me altijd hebben geholpen in elke situatie en me hebben laten zien hoe gelukkig ik kan zijn.”

Handige links Gran Premio Motul de la Comunitat Valenciana:

Tijdschema en volledige uitslagen
Waar te volgen op TV
Fotoverslag

Op maandagochtend de wekelijkse Racesport.nl nieuwsbrief ontvangen? Uw e-mailadres invullen en op de ‘inschrijven’ button klikken is voldoende.

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instragram |  X | Threads | YouTube   

   Vrijwillige bijdrage   

Bent u een trouwe bezoeker van deze website, bent u tevreden met het door ons gebrachte gratis te lezen motorsportnieuws en wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen?