De komkommertijd is voor wat het motorracen betreft inmiddels aangebroken. December is de gesloten maand voor het testen en het meeste transfernieuws ligt inmiddels ook achter ons. Tijd dus om aandacht te besteden aan andere zaken zoals een bezoekje aan de jonge sympathieke Belgische coureur Michael Verbrugghe.
Zaterdag 30 juli 2016 veranderde het leven van KTM Duke Battle rijder Michael Verbrugghe totaal. Michael kwam zwaar ten val tijdens de kwalificatietrainingen voor de IDM Supermono races op het circuit van Schleiz. De Belgische coureur ging op hoge snelheid onderuit over een oliespoor veroorzaakt door een geploft motorblok van een collega rijder.
Naast de val kende Verbrugghe de pech dat de zware KTM machine bovenop zijn lichaam belandde wat voor heel veel schade in datzelfde lichaam zorgde. Verbrugghe werd overgebracht naar een kliniek in Zwickau waar hij werd geholpen aan zijn vele zware kwetsuren. Hij balanceerde even tussen leven en dood. Zijn sterke conditie en getraind lichaam zorgden er gelukkig voor dat de balans de goede kant opsloeg. Na ruim een week in de kliniek in Zwickau was zijn toestand voldoende stabiel om vervoer naar België mogelijk te maken.
De inmiddels 20-jarige coureur werd opgenomen op de intensive care afdeling van het Leuvense ziekenhuis waar men na aankomst begon met het geleidelijk wakker laten worden van hem. Michael ontwaakte volledig en door het afbouwen van de medicatie begon hij langzaam maar zeker te voelen hoe zwaar hij gekwetst was geraakt. De breuken in zijn kaak en met name schouder zorgden voor de nodige pijn maar daar beet hij zich dapper doorheen. Daarnaast was er de onzekerheid over zijn rugblessure die zorgde voor verlammingsverschijnselen.
Op de rugblessure na genazen de kwetsuren redelijk voorspoedig waarna Michael een kleine maand na het ongeval vanuit het ziekenhuis overgebracht werd naar het nabij gelegen revalidatiecentrum de Pellenberg om daar verder te worden behandeld.
Zaterdag 3 december bracht de Racesport.nl redactie een bezoekje aan de Pellenberg waar Michael inmiddels een drietal maanden verblijft. Bij binnenkomst treffen we een opgewekte Michael aan die liggend in zijn bed de social media volgt. Van de kwetsuren in zijn gezicht is eigenlijk niets meer te zien en al met al lijkt het allemaal wel aardig goed te gaan.
Uiteraard is dat uiterlijke schijn. Onder de dekens ligt een lichaam verborgen dat vanaf tepelhoogte verlammingsverschijnselen heeft. Michael heeft wel iets van gevoel in zijn benen maar het bewegen van die benen wil (nog) niet lukken.
Het opmerkelijke aan Michael is zijn gemoedstoestand. Hij klaagt niet en lijkt vastberaden om met hard werken en veel therapie/training zover mogelijk te komen. Innerlijke boosheid is niet te bespeuren al geeft hij aan wel degelijk moeilijke momenten te hebben gehad. Op dit moment wordt zijn toestand echter geaccepteerd en probeert hij er met alle kracht het beste van te maken.
Michael beseft ten volle dat hij nog een lange weg te gaan heeft. Zoals de zaken er nu voor staan zal hij zeker nog tot in het voorjaar 2017 in de Pellenberg verblijven. De behandelend specialisten hebben inmiddels laten doorschemeren dat hij terdege rekening moet houden dat lopen nog een hele verre brug zal zijn en misschien zelfs wel een brug te ver. Opgeven komt echter niet voor in het woordenboek van Michael.
Bij ons bezoekje was ook moeder Inge aanwezig. Uiteraard heeft het gebeurde ook een grote impact op de naasten van Michael. Het lijkt erop dat zij misschien wel meer moeite hebben met het accepteren dan Michael zelf. Moeders was nooit een groot voorstander van het motorracen maar wist ook dat het zoonlief zijn grote passie was en nog steeds is.
Haar laatste bezoekje aan een motorrace was tijdens de Battle of the Lowlands op het circuit van Zolder waarbij de Belg Bernard Parys het leven liet bij een ongeval. Zij heeft ondanks haar moedergevoelens echter nooit druk gelegd op Michael om te stoppen met zijn passie maar had en heeft hele moeilijke momenten in het besef dat haar angsten (deels) werkelijkheid zijn geworden.
Michael komt op dit moment nog maar weinig buiten. Zijn dagen worden gevuld met uiteenlopende therapie met daartussen de broodnodige rust. Zaterdag 26 november vormde echter een uitzondering op dat ritme. Op die zaterdagavond vond in Heerlen de huldiging plaats van de KTM kampioenen waarbij Michael aanwezig was.
Het werd een bijzonder emotioneel weerzien met zijn collega coureurs en begeleiders die bij binnenkomst van Michael opstonden en hem met een luid applaus welkom heetten. Collega fotograaf Ad van de Graaf had enkele fotocollages gemaakt voor hem die inmiddels zijn kamer in de Pellenberg, naast de vele kaartjes, voorzien van de nodige mooie herinneringen. Voor Michael het besef dat hij niet vergeten is en dat zijn geliefde wereldje zeker nog binnen bereik is. Terugkeren in de motorsport, op welke manier dan ook, is voor Michael de beste drijfveer die er is om keihard te blijven werken aan zijn herstel.
De Racesport.nl redactie wenst Michael daarbij uiteraard alle sterkte en kracht en we hopen van ganser harte hem snel terug te zien in de paddock. Daarnaast hopen we ooit te kunnen schrijven dat al het harde werken heeft geleid tot het weer kunnen lopen in welke vorm dan ook.
Op de terugweg naar Nederland hebben we vervolgens nog een belofte ingelost. Vader Dirk Verbrugghe is sinds enkele jaren de uitbater van Frituur ’t Pleintje in het Belgische Kessel. Dirk claimt al sinds die tijd het lekkerste stoofvlees van België te hebben. Uiteraard moest dat proefondervindelijk vastgesteld worden. Ere wie ere toekomt; nog nooit zulk lekker stoofvlees gegeten waarbij de portie enkele malen groter was dan de maag van schrijver dezes.
