Hans-Georg Anscheidt is donderdagmiddag officieel gepresenteerd als MotoGP Legend. De drievoudig 50-cc wereldkampioen werd tijdens een speciaal belegde persconferentie op de Sachsenring toegevoegd aan de MotoGP Hall of Fame.
Hans-Georg Anscheidt is nu een MotoGP Legend. De Duitser was een van de meest succesvolle rijders in het eerste decennium van het 50cc-wereldkampioenschap en won van 1966 tot 1968 drie achtereenvolgende wereldkampioenschappen in deze klasse.
Anscheidt werd in 1935 geboren in Königsberg (nu Kaliningrad). Hij begon in 1955 met enduro, stapte in 1957 over op speedway en ging vanaf 1959 de nieuwe uitdaging van het 50cc-circuitracen aan. Na successen op Europees niveau bleef Anscheidt racen voor Kreidler toen de 50cc-klasse officieel debuteerde als wereldkampioenschap in 1962.
Hij won de eerste race van het seizoen op Montjuïc en behaalde een tweede Grand Prix-zege op Monza in de Nations Grand Prix. Hij eindigde het jaar als tweede in het algemeen klassement – een prestatie die hij herhaalde in 1963 toen hij nog eens drie overwinningen aan zijn palmares toevoegde. Hij eindigde 1964 op de derde plaats in het algemeen klassement en pakte nog een overwinning, voordat 1965 een moeilijker jaar werd met een overstap naar Suzuki.
Met die overstap begon Anscheidt aan een ongekenkde winnende reeks. Hij pakte zijn eerste 50cc wereldkampioenschap in 1966 en daar bleef het niet bij want de Duitser won een drie titels op rij van 1966 tot 1968. Opmerkelijk, de eerste twee zagen Anscheidt als fabrieks Suzuki rijder maar in 1968 won hij zijn laatste kampioenschap als privérijder. Met zijn naam in de geschiedenisboeken als drievoudig wereldkampioen en winnaar van 14 Grands Prix ging Anscheidt eind 1968 met pensioen als regerend kampioen.
Nu voegt hij zich bij de lijst MotoGP Legendes waartoe Valentino Rossi, Giacomo Agostini, Hugh Anderson, Kork Ballington, Max Biaggi, Alex Crivillé, Mick Doohan, Stefan Dörflinger, Andrea Dovizioso, Geoff Duke, Wayne Gardner, Mike Hailwood, Nicky Hayden, Jorge Lorenzo, Daijiro Kato, Eddie Lawson, Marco Lucchinelli, Randy Mamola, Anton Mang, Jorge ‘Aspar’ Martinez, Angel Nieto, Dani Pedrosa, Wayne Rainey, Phil Read, Jim Redman, Kenny Roberts, Kenny Roberts Jr, Jarno Saarinen, Kevin Schwantz, Barry Sheene, Marco Simoncelli, Freddie Spencer, Casey Stoner, John Surtees, Luigi Taveri, Carlo Ubbiali en Franco Uncini behoren.
Carmelo Ezpeleta – Dorna CEO: “Het is mij een bijzonder genoegen om vandaag Hans-Georg Anscheidt te ontmoeten, ik vertelde zijn zoon dat ik bijzonder blij was omdat ik de kans had om hem te zien racen in Spanje in Montjuïc in 1963 of 1964, ik begon mijn grote passie voor motoren en ik herinner me het geluid van de Suzuki, zoveel versnellingen! Ik herinner het me zo goed. Hij was een zeer succesvolle rijder en het is een grote eer om hem op te nemen in de MotoGP Hall of Fame.”
Hans-Georg Anscheidt, vertaald door zijn zoon Achim: “Toen hij [Hans-Georg] zijn carrière begon aan het begin van de jaren 60 was dat in Europese races, de motoren waren bijna net racebrommers die maximaal 100 km/u reden. Vanaf 1961 werd het serieuzer racen, internationaal en in het Europees kampioenschap, en tegelijkertijd nam hij deel aan het Duitse kampioenschap. Nadat hij zijn carrière was begonnen met off-road en onverharde wegen tekende hij een contract bij de Kreidler fabriek uit Stuttgart en werd hij fabrieksrijder en testrijder van 1961 tot 1964 en werd hij tweede in de titelstrijd in 1962 en 1963.
In deze tijd was hij niet alleen in dienst bij Kreidler voor races op de weg, maar ook voor offroad en zesdaagse trials en enduro. Kreidler besloot toen om te stoppen met fabrieksondersteuning voor de wegraces, tegen Suzuki en Honda hadden ze niet veel kans. En toen stopte een zeer geheimzinnige Japanner een telegram in zijn hand waarin hem werd verteld contact op te nemen met de fabriek in Hamamatsu! En in zes jaar had hij meneer Kreidler één keer gezien. Dus schreef hij een brief naar hem waarin hij zei: “Kunt u mij alstublieft deze race laten doen? Suzuki wilde dat hij de laatste Grand Prix van 1965 zou doen en meneer Kreidler zei ja. En tot groot succes! Toen begon het Suzuki tijdperk.
Hij had veel succes met Suzuki met de 50cc en 125cc machines maar ze zeiden altijd dat ze wilden dat ik alleen de 50cc zou doen. De 50cc klasse was erg uitdagend qua technische ontwikkeling, bijna zoals Groep B rally ontwikkeling in de jaren 1990. De technologie werd zo exotisch en alleen Suzuki en Honda echt in staat waren om het te produceren. De motorfiets was grotendeels van titanium, het frame is van aluminium, twee cilinders en een versnellingbak met twee versnellingen met een bruikbaar toerenbereik enkel tussen 17.500 en 18.000.
Hij werd wereldkampioen in 1966 en 1967 maar Suzuki besloot zich terug te trekken. Dus mijn vader vroeg vriendelijk of hij een motor en reserveonderdelen mocht hebben, en Suzuki gaf hem die. Met deze motor heeft Katayama in 1967 geracet, hij kreeg een vreselijk ongeluk en ging terug naar Japan. Ze repareerden hem daar en besloten toen om hem aan mijn vader te geven, zodat hij er in 1968 mee kon racen en hij werd wereldkampioen als privérijder. Hij is Dorna en het management erg dankbaar dat ze hem de kans hebben gegeven om hier te zijn en dat hij zijn familie heeft kunnen uitnodigen. Dus heel erg bedankt.”
Handige links Liqui Moly Motorrad Grand Prix Deutschland:
Tijdschema en volledige uitslagen
Waar te volgen op TV
Fotoverslag
