Finishpraat: Zijspanlegende Steve Webster

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie blikt Asse Klein terug een geweldig interview met Steve Webster in 2024.

Met de kerstdagen in zicht is het een mooi moment om te reflecteren op het afgelopen jaar. Het zal bij jullie niet anders zijn. Zo’n zeven à acht jaar geleden kreeg ik de kans om mijn grote hobby deels mijn werk te maken. Als je me ruim tien jaar geleden had verteld dat ik in één seizoen zowel de MotoGP- als Superbike-wereldkampioen zou interviewen, had ik je voor gek verklaard. Maar in 2024 gebeurde het écht. In april had ik een één-op-één interview met Toprak Razgatlioglu in Assen. Hoewel ik hem al vaker heb gesproken, was dit de eerste keer in het jaar waarin hij wereldkampioen zou worden. Toprak is echt een geweldige gozer. Hij begrijpt het spel en geeft journalisten antwoorden waar je een goed verhaal van kunt maken. Ons gesprek ging vooral over de snelheid waarmee BMW progressie maakte en over zijn toekomstplannen in de MotoGP. Niemand had toen nog gedacht dat hij op zulke dominante wijze wereldkampioen zou worden. Het is goed voor de World Superbike om zo’n karakter in het startveld te hebben, al hoort hij qua talent en persoonlijkheid eigenlijk thuis in de MotoGP. Tenminste dat is mijn mening. Tijdens de TT Assen had ik het genoegen Jorge Martin te interviewen. Hij werd later dat jaar natuurlijk MotoGP-wereldkampioen. Wat me bij hem vooral opviel, was zijn sterke persoonlijkheid en scherpe antwoorden. Jorge heeft hard moeten werken om te komen waar hij nu is. Zijn achtergrond maakt zijn succes des te indrukwekkender.

Maar het interview dat me het meest is bijgebleven in 2024 was met iemand die helemaal geen MotoGP of World Superbike rijdt. Sterker nog, hij heeft dat nooit gedaan, maar hij is wel tien keer wereldkampioen in de zijspannen. Tijdens de Classic GP in Assen had ik de eer om zowel Steve Webster als ook Rolf Biland (zevenvoudig wereldkampioen) te interviewen. Het gesprek met Biland mooi en leuk, maar het interview met Webster was écht bijzonder. De Brit en ik schelen 26 jaar in leeftijd, maar door onze gedeelde passie voor de sport voelde het alsof ik met een oude vriend in de kroeg zat. We spraken uitgebreid over de gouden jaren van de zijspansport, vooral de jaren ’80 en begin jaren ’90, toen de zijspanklasse nog volledig onderdeel was van het Grand Prix-circus. Het gesprek zou een half uur duren, maar we kletsten uiteindelijk meer dan een uur door.  Webster vertelde prachtige verhalen, zoals over zijn beroemde crash tijdens de TT Assen in 1985, toen hij op weg was naar zijn eerste Grand Prix-overwinning. De Brit draagt nog altijd een opvallend litteken op zijn pols als herinnering aan het incident met zijn bakkenist Tony Hewitt. Het duo reed aan de leiding toen ze op een natte baan in de Ramshoek van de baan raakten en in een diepe, natte sloot – met een enorme klapper – tot stilstand kwamen. In die periode begonnen Webster en Hewitt net aansluiting te vinden bij de wereldtop, die toen al bestond uit namen als Egbert (‘Eggie’ volgens Webster) Streuer met Bernard Schnieders, Rolf Biland met Kurt Waltisperg, Werner Schwärzel met eerst Andreas Huber en later Frits Buck, en Alain Michel met Jean-Marc Fresc.

In hun beginjaren waren Webster en Hewitt nog wat wild en overenthousiast, maar ze groeiden al snel uit tot een van de meest betrouwbare combinaties in het WK-veld. Webster maakte vrijwel geen fouten en kende nauwelijks technische problemen, in contrast met bijvoorbeeld Biland, die in die tijd veel aan het experimenteren was. De gevechten op de baan tussen Biland, Webster en Streuer waren legendarisch en zijn nog steeds op YouTube te bewonderen. Het ging er hard aan toe, maar altijd fair – iets wat zowel Webster als Biland regelmatig in interviews benadrukten. Het was fantastisch om hun verhalen over die strijd tijdens de GP’s te horen. In 1987 kreeg Webster de beschikking over een Krauser-krachtbron in zijn LCR-chassis. Dit bleek een gouden combinatie: Webster en Hewitt werden voor het eerst wereldkampioen en stootten daarmee drievoudig wereldkampioenen Streuer en Schnieders van de troon. De twee daaropvolgende jaren prolongeerden Webster en Hewitt hun wereldtitel. In 1988 gebeurde dit met een beetje geluk. Biland leek na een geweldig seizoen al zeker van de wereldtitel, maar viel in de laatste race uit. Webster won op Brno met invalbakkenist Gavin Simmons, na een bloedstollende laatste ronde waarin hij Streuer en Schnieders wist te verslaan. Het leverde hem de wereldtitel op. In 1990 verloor Webster de nummer 1-positie aan Michel, maar een jaar later wist hij deze terug te winnen. In 1992 leek de Brit opnieuw op weg naar de wereldtitel, maar in de laatste race in Assen viel hij uit – iets wat hem vrijwel nooit overkwam. Hierdoor ging de titel naar Biland.

Rond 1992 – toen Dorna de rechten overnam – verdween het WK Zijspannen snel naar de achtergrond. De klasse werd steeds minder vaak onderdeel van het Grand Prix-programma en moest uitwijken naar andere evenementen. Voor Webster was dit een pijnlijke periode, omdat de aandacht voor het WK Zijspannen snel afnam. De professionaliteit nam zijn snel af. Waren de topcoureurs in de GP’s nog volledige profs, zo werd gedurende de jaren 90 bijna onmogelijk om met deze sport nog je brood te verdienen. In 1995 besloot Webster zelfs te stoppen. Toch bleek zijn liefde voor de sport te groot en aan het einde van het seizoen maakte hij zijn comeback. Biland stopte in 1996 definitief, mede omdat ‘zijn klasse’ steeds verder uit beeld raakte. In 1998 en 1999 vond een belangrijke verandering plaats: de 500cc-tweetakten werden vervangen door 1000cc-viertakten. Webster schreef geschiedenis door zowel de laatste wereldtitel in het tweetakt-tijdperk als de eerste in het viertakt-tijdperk te winnen. In die tijd werd er veelal gereden tijdens WorldSBK-evenementen. Met verschillende bakkenisten bleef hij tot 2005 actief in de zijspansport en verzamelde hij nog vele titels. Dit gebeurde in een periode waarin de zijspanklasse zelfs tijdelijk haar officiële WK-status verloor (het was enkele jaren een World Cup) en steeds verder naar de achtergrond verdween. In totaal veroverde Webster tien wereldtitels, een ongekend aantal voor een ware liefhebber van de sport. De statistieken zijn indrukwekkend, maar hoe hij over de sport vertelt, is misschien nog wel mooier.

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube