Finishpraat: Viertakt vs. Tweetakt in 2002

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie gaat het over de introductie van de MotoGP klasse in 2002.

2002 was een bijzonder jaar in het wereldkampioenschap wegrace. De 500cc werd omgedoopt tot de nieuwe MotoGP klasse. Naast de 500cc tweetaktmotoren was het nu ook mogelijk om met 990cc viertaktmotoren te gaan racen in de koningsklasse van de motorsport. Zit zorgde ervoor dat het ‘overgangsjaar’ 2002 een duel werd tussen viertakt- en tweetaktmotoren. Het bleek een ‘oneerlijke’ strijd, want alle races zouden door een coureur met een viertaktmotor gewonnen worden. Het fabrieksteam van Honda, Yamaha, Suzuki en Aprilia gingen de strijd aan met een viertaktmotor. Aan het einde van het jaar zou Kawasaki ook zijn MotoGP-motor introduceren. De overige rijders gingen van start met 500cc tweetaktmotoren waaronder ook Jurgen van den Goorbergh. Naast het duel tussen tweetakt vs. viertakt was er in die tijd ook nog een strijd gaande tussen de bandenfabrikanten. Tegenwoordig is er maar één leverancier (Michelin) in de MotoGP. In 2002 waren Michelin, Bridgestone en Dunlop allemaal actief in de nieuwe MotoGP-klasse. Michelin leverde aan het Repsol Honda- en Marlboro Yamaha fabrieksteam, waardoor de Franse bandenfabrikant alle races in 2002 zouden winnen.

Vanaf de eerste Grand Prix werd duidelijk dat Honda zijn huiswerk het beste had gedaan. De Honda RC211V had een flinke voorsprong op de Yamaha YZR-M1, Suzuki GSV-R en allemaal op de Aprilia RS Cube. Naast dat Honda de beste motor had, hadden zij met regerend wereldkampioen Valentino Rossi ook de snelste coureur in huis. De Italiaan won de openingsrace op een nat Suzuka, maar tijdens de tweede race in Zuid-Afrika maakt hij in de laatste ronde een foutje waardoor zijn Repsol Honda teamgenot Tohru Ukawa kon winnen. Het zou de enige zege van de Japanner in de koningsklasse zijn. Het is wellicht veelzeggend over de overmacht van Honda aan het begin van het seizoen. Later in het jaar wist Yamaha het gat wel iets kleiner te maken. In de tweede seizoenshelft wist Max Biaggi (Marlboro Yamaha) twee races te winnen, maar op dat moment was Rossi al niet meer te achterhalen in het kampioenschap. De legendarische nummer 46 zou elf van de zestien GP’s op zijn naam schrijven.

Op sommige circuits konden de 500cc-rijders de strijd aangaan met de viertaktmotoren. Alexander Barros (West Honda Pons) slaagde daar het beste in, maar ook Daijiro Kato (Fortuna Honda Gresini), Norifumi Abe (Antena 3 Yamaha d’Antin) en Loris Capirossi (West Honda Pons) lieten zich af en toe van voren zien. Bochtige circuits met snelle knikken bleek een terrein waar de 500cc-rijders nog enig kans maakten. Zoals op de Sachsenring, waar Biaggi (P3) de enige viertaktmotor op de eerste startrij was. In de race reden Barros en Olivier Jacque met hun tweetaktmotoren met nog drie ronden te gaan aan de leiding. Er leek een tweetaktzege in te zitten, totdat Barros onderuitging en Jacque meenam in zijn crash. De zege ging daardoor toch ‘weer’ naar Rossi met zijn viertakt-Honda. Omdat Barros en Kato zich zo goed hadden laten zien, kregen zij aan het einde van het seizoen de beschikking over een RC211V viertaktmotor. Beiden waren meteen snel, helemaal Barros. De Braziliaan reed in Motegi (vier races voor het einde van het seizoen) voor het eerst met een Honda RC211V en versloeg Rossi in een rechtstreeks duel. De race erna in Maleisië won Biaggi voor Rossi. Tijdens de voorlaatste race op Phillip Island waren de 500cc tweetaktmotoren zelfs beter dan de 990cc viertaktmotoren. De complete eerste startrij – met Van den Goorbergh op plek vier – werden bezet door tweetaktmotoren, die allemaal niet voorzien waren van Michelin-banden. Toch bleek in de race dat de viertaktmotoren met Michelin-banden weer oppermachtig waren. Van den Goorbergh reed een hele knappe race en finishte op een vijfde plaats, waarmee hij de beste tweetaktrijder werd. De Nederlander was zelfs dichtbij een podiumplaats, want hij finishte in de slipstream van Ukawa (P3) en Kato (P4). Van den Goorbergh eindigde ruim voor Biaggi die zesde werd. Het was tevens een belangrijke bevestiging voor Bridgestone – waar Van den Goorbergh testrijder voor was –  dat zij op de goede weg waren. Ducati zou vanaf 2004 voor Bridgestone kiezen  en in 2007 met Casey Stoner wereldkampioen worden. Van den Goorbergh was zelfs bijna vierde geworden op Phillip Island, wanneer Kato hem op bruut vermogen niet was gepasseerd op het rechte stuk naar start-finish. Voor de Brabander bleek het echter niet genoeg om zijn verblijf in de MotoGP te verlengen. Vanaf 2003 zou hij in de World Supersport klasse uitkomen. Aan kop was er opnieuw een mooi gevecht tussen Barros en Rossi. De Braziliaan maakte een remfout in de laatste ronde, waardoor Rossi de Australische Grand Prix op zijn naam schreef. Barros werd nog wel tweede. Tijdens de laatste race in Valencia wist Barros wel te winnen na opnieuw een rechtstreeks duel met Rossi. Barros leek door zijn uitmuntende slot van het seizoen een titelkandidaat voor 2003. De Braziliaan verhuisde echter naar Yamaha en dat zou hem geen succes opleveren. Vanaf 2003 maakte Ducati ook zijn entree in de MotoGP en stapten bijna alle teams over op viertaktmotoren. In 2003 werd er enkel nog sporadisch een tweetakt ingezet tijdens een Grand Prix. Vanaf 2004 waren de 500cc tweetaktmotoren definitief van het toneel verdwenen.

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube