Finishpraat: Rollen omgedraaid en machtsvertoon

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie een terugblik op de Grand Prix van Thailand.

Vorig jaar werd de MotoGP titelstrijd beslist tijdens de laatste Grand Prix in Valencia. Net als dit jaar ging het toen ook tussen Pecco Bagnaia en Jorge Martin. Al had Bagnaia toen veruit de beste papieren. Hij begon aan de laatste Grand Prix met 21 punten voorsprong. Nu gaat er – zoals de MotoGP het zelf al aangaf – een ‘rematch’ plaatsvinden. Echter zijn voorlopig de rollen omgedraaid vergeleken met vorig jaar. Met nog twee GP’s te gaan staat Martin 17 punten voor op Bagnaia. Afgelopen weekend hield Bagnaia niet alleen qua punten, maar ook mentaal zijn titelkansen levend. De regerend wereldkampioen kon het zich niet veroorloven om nog meer achterstand op te lopen. Na de Sprint was het verschil al opgelopen tot 22 punten. Maar op de natte baan was het heel indrukwekkend wat Bagnaia maar ook Marc Márquez en Martin lieten zien. Ongekend hoe ze tekeer gingen in deze lastige omstandigheden. Bagnaia won en daardoor wordt de komende Grand Prix in Maleisië het volgende examen voor de Italiaan. Eigenlijk komt het voor hem exact op hetzelfde neer. Bagnaia mag in Maleisië geen punten verliezen op Martin om serieuze kans op zijn derde MotoGP-wereldtitel te houden. Enea Bastianini gaat denk ik een belangrijke rol spelen op Sepang, aangezien hij op dit circuit in het verleden ijzersterk was. En Marc Márquez zou zomaar in Valencia – zijn thuisrace – nog een belangrijke factor in de titelstrijd kunnen worden.

Mocht Martin MotoGP-wereldkampioen worden in 2024, dan is hij de eerste ‘independent’ rijder die daar in slaagt. Sinds de start van de MotoGP-klasse in 2002 is er altijd nog een nog een rijder van het officiële fabrieksteam (Yamahal, Honda, Ducati of Suzuki) wereldkampioen geworden. Weten jullie nog wie de laatste ‘independent’ rijder was die wereldkampioen werd in de koningsklasse? Daar ga ik in een andere Finishpraat meer aandacht aan besteden. Verder viel mij de uitslag tijdens de Sprint nog op. Alle acht de Ducati’s in de top-acht; een nieuw record. Als dat niet het toppunt van machtsvertoon is, dan weet ik het ook niet meer. Ik vind het super knap en mooi voor Ducati, maar ik weet niet of deze ontwikkeling goed is voor de fans. Het is op dit moment bijna alleen nog maar mogelijk om met een Ducati te winnen of om op het podium te finishen. Wat Pedro Acosta laat zien in zijn debuutseizoen is mega knap. Met zijn KTM kan hij regelmatig – tussen de Ducati’s – voor de podiumplaatsen strijden. Dat Acosta dan nog af en toe bij zijn poging crasht, vind ik geen probleem. Die komt er wel! Ook vind ik hoe Fabio Quartararo rijdt met de Yamaha heel bijzonder, al gaat hem dat gezien het niveauverschil tussen de fabrikanten op dit moment geen podiumplaatsen opleveren. Wel verdiend de Fransman alle lof, want hij behoort in mijn ogen nog steeds tot de allerbeste rijders in de MotoGP. Wanneer het zo doorgaat moet de MotoGP-organisatie maar eens overwegen om de beste niet Ducati-rijder ook in parc fermé te zetten. 😉

In de Moto3 was er weer een podiumplaats voor Collin Veijer. Vorig jaar behaalde hij zijn eerste podiumplaats in Thailand, nu is het meer regelmaat dan toeval geworden. En weten jullie ook nog hoe Collin vorig jaar in Maleisië – de komende Grand Prix – presteerde? Laten we daar dan ook maar voor een herhaling gaan! Echter wordt niet makkelijk om David Alonso te verslaan. Twaalf zeges in 2024 en nu vijf op rij; ongekende statistieken van de 18-jarige coureur. Statistieken die terecht worden vergeleken met Valentino Rossi en Marc Márquez, de grootste coureurs van het moderne tijdperk. Alonso is dat zeker nog niet, maar de potentie om een hele grote te worden is er zeker. Hij is in mijn ogen qua talent ook goed vergelijkbaar met Pedro Acosta, al lijkt Alonso rustiger wanneer het erop aankomt. Ik moest trouwens nog wel lachen om die Moto3 kwalificatie. In Q2 wachtte een grote groep rijders te lang in de pitstraat, waardoor ze geen geklokte ronde meer konden zetten. Oliedom natuurlijk. Dan reis je helemaal naar Thailand om vervolgens te lang in de pitstraat te gaan staan…

In de Moto2 werd Ai Ogura wereldkampioen, de eerste Japanner sinds 2009. Het is Ogura gegund, want hij was dit jaar simpelweg de meest constante – en dus de beste – coureur. Ik ben benieuwd wat zijn niveau wordt in de MotoGP net als bij Fermin Aldeguer. Zonta van den Goorbergh zijn weekend was al verloren na het incident in de eerste training. Na een start vanuit de pitstraat reed hij een goede race met een tempo dat vergelijkbaar was met de top-tien. Dat is trouwens wel echt anders dan strijden in de top-tien, maar ik hoop dat Zonta deze race vertrouwen heeft gegeven voor hopelijk nog twee goede races in Sepang en Valencia. Aron Canet is op het moment de man in vorm in de Moto2 en solliciteert voor de vacature ‘Moto2 titelkandidaat in 2025.’ Al dat deed Aldeguer dat vorig jaar ook met vier zeges in de laatste vier GP’s en dat kwam er dit seizoen ook niet uit. Het grote verschil is wel dat er volgend jaar niet weer van bandenfabrikant wordt gewisseld. De Moto2 rijders gewend zijn de Pirelli’s in 2025, waardoor we waarschijnlijk minder rare uitslagen aan het begin van het seizoen gaan krijgen. Maar zeg nooit nooit in de Moto2.

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube