Finishpraat: Road Races Hengelo GLD plezier voor jong en oud

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze keer gaat het over de Road Races in Hengelo GLD. Schrijver Asse Klein bezocht het evenement op de Varsselring samen met zijn 3,5 jarige dochter.

Wanneer je aan mijn dochter Julia van 3,5 jaar vraagt wat ik voor werk doe, dan krijg je als antwoord: “motors”. Voor mijn droombaan in de motorsport moet ik regelmatig een lang weekend weg naar het buitenland of weekend op en neer naar het TT Circuit Assen. Mijn dochter heeft inmiddels al vaak gevraagd: mag ik mee? Helaas is dat op een drukke werkdag niet mogelijk. Vorig jaar is mijn dochter samen met mijn vrouw wel even een keer komen kijken in Assen tijdens de 7 uurs race van het IDC. Julia vond het geweldig. We waren in de pitbox bij Wayne Tessels om vanuit de pitstraat naar alle rijderswissels te kijken. Het kostte heel wat onderhandelwerk om haar daar weer weg te krijgen.

Maar de Road Races in Hengelo GLD leek mij het ideale evenement om samen met Julia naar toe te gaan. Allereerst was het te combineren met mijn werk en daarnaast is dit evenement veel meer dan motorraces alleen. Ik vond het prachtig om te zien hoe een kind van 3,5 jaar zo’n evenement beleeft. De races op de Varsselring begonnen al om 9:00 uur. Ideaal voor jonge ouders waarvan hun kind of kinderen al om 6:00 uur wakker zijn. Julia en ik zaten dan voor de start van de eerste race al op de tribune. We moesten via de paddock naar de tribune wandelen. Door de ogen van een kind moet deze eerste kennismaking met een racepaddock overweldigend zijn, want er gebeurt enorm veel als je dit nog nooit hebt gezien. Motoren die naar parc ferme rijden, teamleden die rennen of fietsen van of naar de pitstraat, motoren die warmdraaien, een speaker die hard door de luidsprekers komt en dan al het publiek dat er rondloopt. Eenmaal op de tribune was het wat overzichtelijker voor haar. We hebben perfect uitzicht op start-finish en de Molenbocht, de laatste hoek waar al zoveel races beslist zijn. De eerste race was de BeNeLux Superbike waar we een mooi duel tussen Thijs Peeters en Ricardo Brink zagen. “Wie is Thijs en wie is Ricardo?”, vroeg Julia zich af. Gelukkig heeft Ricardo een kindvriendelijke oranje helm waardoor ze na 2 ronden al door had wie wie was. De beslissing viel in de laatste bocht in het voordeel van Ricardo, een mooie eerste race van de dag.

Toen volgde het belangrijkste moment voor Julia; het podium. Wanneer we samen voor de tv naar de Grand Prix kijken is de podiumceremonie altijd al Julia’s hoogtepunt van de race. Nu mocht ze zelf bij het podium kijken. Bij papa op de nek om zo een goed uitzicht te hebben. “Hé, ze geven elkaar een knuffel”, vertelt Julia over het moment dat Ricardo en Thijs elkaar complimenteerden na hun mooie duel. In Hengelo draaien ze altijd een volkslied na de race. Tip voor de organisatie: blijf dat vooral doen, want de kinderen vinden dit schitterend. “Een liedje!”, aldus Julia. Na een wandeling door de paddock waarbij we fotograaf-vrienden Damon en Henk Teerink tegenkomen gaan we even een kijkje nemen in de oproeptoren bij een andere vriend; speaker Martin van Ellinkhuijzen. Al jaren is Martin de stem van de wegraces in Hengelo GLD en hij weet als geen ander hoe hij de bezoekers op enthousiaste wijze van de juiste informatie moet verzien. We staan even te kijken in de toren, maar Martin moet logischerwijs door met zijn werk en wij nemen plaats op de tribune bij de eerste bocht plaats om de IRRC races te bekijken. Wat Julia gelijk opvalt is dat motoren heel veel verschillende – opvallende – kleuren hebben. Bij mij was dat voor haar opmerking nog niet zo opgevallen, maar doordat veel amateur rijders van het IRRC geen hoofdsponsor met verplicht design hebben, zijn de motoren over het algemeen zeer opvallend gekleurd. Voor de kinderen een pluspunt blijkt dus. De rijder met de roze helm die zich in het achterveld van de IRRC Supersport rijdt is Julia’s favoriet. “Maar de rode motor is ook mooi”, doelt Julia op Jorn Hamberg die op dat moment één van zijn vier races in Hengelo won.

Vervolgens kijken we naar de zijspancombinaties in de Northern Sidecar Cup. Wanneer Julia voor het eerst een zijspan voorbij ziet scheuren kijkt ze enigszins bedenkelijk. “Daar zit iemand in”, zegt ze. “Ja een zijspan bestuur je met zijn tweeën, dan ben je een team”, probeer ik haar uit te leggen. Na de zege van Bennie Steuer en Kevin Kölsch gaan we opnieuw naar het podium. Het grote voordeel bij de zijspannen; nu staan er maar liefst zes rijders op het podium. Ook mogen de kinderen van de tweede en derde combinatie mee het podium op. Julia kijkt haar ogen uit. Ik hoef haar gelukkig niet uit te leggen dat papa helaas nooit dit podium zal behalen. De organisatie en toeschouwers hadden het geluk dat het weer top was tijdens het raceweekend. Voor de lunch eten we samen een patatje in het gras. “Picknicken” zoals Julia dat noemt. Nadat we nog wat door de paddock hebben rondgelopen, wat praatjes hebben gemaakt en wat races hebben bekeken, is halverwege de middag de lol er logischerwijs wel vanaf voor Julia. We rijden naar huis. Wanneer we avonds Julia naar bed brengen vragen we dagelijks; wat was het leukste van de dag? Julia hoeft deze keer niet lang na te denken: “Dat we naar de motors zijn geweest. Mag ik nog wel een keer mee papa?” Natuurlijk! De Road Races in Hengelo GLD zijn door Julia – en hoop door veel meer kinderen en volwassenen – goedgekeurd!

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube