Finishpraat: Na 15 Grand Prix seizoenen eindelijk wereldkampioen

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze editie gaat over zijspanpiloot Alain Michel. De Fransman werd in 1990 na Grand Prix 15 seizoenen in de wereldtop te hebben meegedraaid dan eindelijk wereldkampioen Zijspannen.

Soms moet je erg lang geduld hebben om wereldkampioen te worden. Alain Michel is daar een goed voorbeeld van. De Franse zijspanpiloot reed jarenlang in de wereldtop, zou in zijn tweede WK-seizoen al een Grand Prix winnen, maar hij zou pas zijn vijftiende seizoen de wereldtitel behalen. Michel begon begin jaren 70 als solocoureur, maar stapte al vrij snel over naar de Zijspannen. In 1976 reed hij zijn eerste Grand Prix seizoen. Michel is op dat moment 23 jaar. Een jaar later wint hij zijn thuisrace op Paul Ricard met Gérard Lecorre als bakkenist. De eerste Grand Prix zege is binnen. Vervolgens rijdt Michel jaren in de wereldtop, wint wedstrijden, is een aantal keer dichtbij een wereldtitel en wisselt een paar keer van bakkenist. Vanaf 1984 wordt Jean-Marc Fresc de bakkenist van Michel. Dit Franse duo rijdt in 1986 hun beste seizoen. Voorafgaand aan de laatste race in Hockenheim staan Michel en Fresc zelfs bovenaan in het wereldkampioenschap. In de top-vier finishen is voldoende om wereldkampioen te worden. Echter krijgt Michel tijdens de race problemen met zijn helm, waardoor hij slechts als vijfde over de finish komt. Hun concurrenten dat jaar waren Egbert Streuer en Bernard Schnieders. Het Drentse duo won de race in Duitsland en pakten ten koste van Michel en Fresc hun derde wereldtitel op rij.

In 1987, 1988, 1989 zorgen Steve Webster met Tony Hewitt, Rolf Biland met Kurt Waltisperg en Streuer met Schnieders ervoor dat Michel en Fresc geen kans maken op de wereldtitel. Eind 1989 stopt Fresc, maar de 37-jarige Michel wil nog niet stoppen. Hij gaat verder met de Engelse bakkenist Simon Birchall in zijn LCR Krauser. De eerste race van het seizoen 1990 op Laguna Seca wordt door het nieuwe duo gewonnen. “Misschien is dit dan eindelijk mijn seizoen”, denkt Michel. Die hoop wordt al snel minder als Michel en Simmons voor de TT Assen twee keer uitvallen met technische problemen. Webster rijdt dat jaar met Gavin Simmons en staat halverwege het seizoen ruim aan kop in de tussenstand. Dit komt ook omdat Streuer niet goed scoort. Streuer rijdt in 1990 met Géral de Haas, die de plek heeft overgenomen van Schnieders, die na de eerste race van 1989 is gestopt. Biland en Waltisperg doen niet mee in de strijd om de wereldtitel, omdat ze te vaak uitvallen met technische problemen.

De TT Assen zorgt  – zoals zo vaak in het verleden – voor een verandering in het wereldkampioenschap. Webster valt voor het eerste keer in 37 races uit. Michel en Birchall winnen de race, waarmee ze flink inlopen in het WK. Maar in de tweede helft van het seizoen raken Streuer en De Haas ook op dreef met zeges in België en Engeland. Ook vallen Webster (Engeland) en Michel (Frankrijk) in hun thuisrace nog een keer uit. Met nog twee races te gaan staan Streuer en De Haas zelfs aan de leiding in het wereldkampioenschap met een paar punten voorsprong op Webster-Simmons en Michel-Birchall. Tijdens de voorlaatste race in Brno volgt er een beslissend moment. Michel en Birchall rijden op kop. Streuer en De Haas volgen hen op de voet. Op het moment dat de Nederlanders in de aanval willen gaan gooit de Frans-Engelse combinatie de deur dicht. Streuer moet in de remmen en vliegt over de kop. Streuer en De Haas weten uiteindelijk hun weg nog wel weer te vervolgen, maar finishen buiten de punten, waarmee de kans op de wereldtitel verkeken lijkt. Michel en Birchall kunnen door en winnen de race. Webster en Simmons worden na een zeer slechte start alsnog tweede. Hiermee houden de Britten zicht op de wereldtitel en beginnen met twee punten minder dan Michel-Birchall aan de laatste race in Hongarije. De beslissing valt in de tweede ronde van de race als Webster en Simmons opnieuw uitvalt met technische problemen. Michel en Birchall nemen geen risico’s en finishen als zesde, wat ruim voldoende is om wereldkampioen te worden. Na 15 Grand Prix seizoenen is Michel op 37-jarige leeftijd dan eindelijk wereldkampioen Zijspannen. In 1991 rijden Michel en Birchall nog een jaar met nummer 1. Ze winnen één race op Mugello, maar spelen geen rol in de strijd om de wereldtitel. Na 16 Grand Prix seizoenen houdt Michel het eind 1991 voor gezien.

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube