Finishpraat: Familiefeestje

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie een terugblik op de eerste Grand Prix van 2025 in Thailand.

Een MotoGP-seizoenopener zonder de regerend wereldkampioen; dat komt niet vaak voor. In het verleden raakten wereldkampioenen weleens vroeg in het seizoen geblesseerd, waardoor een prolongatie van de titel al snel onmogelijk werd. Het meest bekende voorbeeld is Marc Márquez in 2020, maar ook Michael Doohan (1999), Eddie Lawson (1990) en Freddie Spencer (1986) wisten al heel vroeg in het seizoen dat hun 500cc-wereldtitel vanwege een blessure niet verlengd zou worden. De laatste keer dat een regerend wereldkampioen niet aan de start verscheen bij de openingsrace van het seizoen, was in 1984 met Freddie Spencer. Al stond de 500cc-wereldkampioen van 1983 nog wel op pole position voor de Grand Prix van Zuid-Afrika. Een blessure opgelopen in de trainingen hield hem uit de race. Dat was in een tijd waarin Barry Sheene nog op het podium stond en Boet van Dulmen als zevende finishte in Kyalami. Inmiddels is dat ruim veertig jaar geleden, wat maar aangeeft hoe bijzonder het is dat we Jorge Martin in Thailand moesten missen.

Het is nog niet uitgesloten dat Martin zijn wereldtitel kan prolongeren, maar dat het een lastige opgave wordt, is zeker. Op zijn vroegst keert de Aprilia-rijder terug bij de derde Grand Prix in Amerika. Dat betekent dat hij met een flinke puntenachterstand, met minder ritme en waarschijnlijk nog niet volledig fit aan zijn 2025 MotoGP-campagne begint. Daar komt nog bij dat Martin op een Aprilia rijdt. In Thailand werd al duidelijk dat Ducati nog steeds oppermachtig is, al zouden de prestaties van Ai Ogura de regerend wereldkampioen misschien wat hoop hebben gegeven. Ogura was de enige coureur (op een Aprilia) die de Ducati-toppers kon volgen en dat terwijl de Japanner zijn MotoGP-debuut maakte. Razendknap! Ogura was de beste MotoGP-nieuwkomer sinds Marc Márquez in 2013. En diezelfde Márquez – inmiddels met zijn 32 jaar de meest ervaren MotoGP-rijder van het veld – kende een droomdebuut bij het Ducati-fabrieksteam. Of beter gezegd: het was een droomweekend voor de familie Márquez. In de kwalificatie, Sprint en race eindigden de Márquez-broers als eerste en tweede in Thailand. Het was al wel eerder voorgekomen dat twee broers samen op het podium stonden, maar dit was de eerste 1-2 voor twee broers in een Grand Prix in de koningsklasse. En misschien ook wel niet de laatste keer in 2025…

Alex Márquez moest het vorig jaar – net als Marc – doen met een GP23 Ducati. Zijn resultaten laten duidelijk zien hoe sterk de Ducati GP24 is. Pecco Bagnaia hield de schade beperkt, maar kon op het Chang International Circuit geen vuist maken tegen de Márquez-broers. Ducati boekte alweer zijn achttiende Grand Prix-overwinning op rij (exclusief Sprint). De laatste keer dat een Ducati-rijder niet won, was bijna een jaar geleden, toen Maverick Viñales met een Aprilia de sterkste was in Amerika. Verder was het opvallend dat Yamaha en Honda beter voor de dag kwamen. Een Ducati-toprijder echt volgen lukt nog niet, maar de Japanse fabrikanten mengen zich inmiddels wel met Aprilia en KTM. Dat was vorig jaar wel anders, een mooie ontwikkeling!

En dan de Nederlanders. Collin Veijer eindigde als twintigste. Zoals ik onlangs al schreef: zijn resultaten in de eerste races maken niet zoveel uit, het gaat om de progressie. En daarover kon je eigenlijk alleen maar positief zijn. Collin wist zich in iedere sessie te verbeteren en het gat naar de snelste rijders te verkleinen. Ook zijn race was positief: hij hield zijn rondetijden constant en wist daardoor in de slotfase nog rijders te passeren. Dat is een goed teken, want een aantal andere nieuwkomers – zoals Ivan Ortolá – viel in de slotfase juist terug. Collin finishte op minder dan vier seconden van de laatste puntenpositie, een prima uitgangspunt om op voort te bouwen in de komende GP’s. Ik was ook erg onder de indruk van Daniel Holgado in zijn eerste Moto2-race; wat een knappe achtste plaats! Voor Zonta van den Goorbergh verliep het weekend moeizamer. Ik zag al allerlei negatieve reacties voorbijkomen, maar kom op zeg: het was pas de eerste Grand Prix. Natuurlijk viel het tegen, maar daar zullen vast redenen voor zijn. In het voorseizoen draaide Zonta bijna constant mee in de top-tien. Gun hem een paar races om te laten zien dat hij weer dat niveau kan halen. Zijn derde tijd in de tweede vrije training bewijst dat het erin zit. Ik hoop dat Zonta en het Nederlandse RW-Idrofoglia Racing GP in de komende races het ‘lek’ boven krijgen.

Naast Ogura genoot ik ook van een andere nieuwkomer: Alvaro Carpe in de Moto3! De 17-jarige Spanjaard werd vorig jaar kampioen in zowel de Red Bull Rookies Cup als de JuniorGP Moto3. Als je beide competities wint, zegt dat al veel. In de race in Thailand werd zijn talent direct zichtbaar. Na een sterke start viel Carpe wat terug in de kopgroep. Hij moest wennen aan de agressieve manier van racen in het wereldkampioenschap, iets wat hij later ook toegaf. “Het is agressiever dan in de Red Bull Rookies Cup en JuniorGP. Hier strijden ze in elke bocht alsof het de laatste is.” Maar hij paste zich razendsnel aan. En dit aanpassingsvermogen geeft zijn enorme talent. In de slotronde versloeg hij ervaren Moto3-rijders Adrian Fernandez en Stefano Nepa, waardoor hij als tweede eindigde. Weer een megatalent om in de gaten te houden.

Laat de Grand Prix van Argentinië maar komen!

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg het laatste Racesport.nl nieuws ook via social media:

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube