De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze keer gaat het over de geschiedenis van de Grand Prix van Indonesië.
Het is maar net hoe je telt, maar je komt ongeveer uit op zo’n 30 verschillende landen waar ooit een Grand Prix wegrace is georganiseerd. Er staan een aantal bijzondere landen op deze lijst. Denk aan Zwitserland waar in 1954 voor het laatst een Grand Prix werd georganiseerd. Niet veel later, na het verschrikkelijke ongeluk – met veel dodelijke slachtoffers – tijdens een autorace in Le Mans in 1955, kwam er verbod op racen met gemotoriseerde voertuigen in Zwitserland. Ook Venezuela staat op de lijst. In de jaren 70 en 80 kwamen er snelle rijders uit dit Zuid-Amerikaanse land, denk aan Johnny Cecotto en Carlos Lavado. Tussen 1977 en 1979 werd er gereden in San Carlos. Barry Sheene heeft daar een ongeslagen status in de koningsklasse, al had ook Wil Hartog daar bijna gewonnen. Tijdens de laatste editie (1979) reed de Witte Reus aan de leiding totdat hij halverwege de race met een highsider crashte. Maar ondertussen ben ik wel erg afgedwaald van het onderwerp waar ik het over wil hebben: de Grand Prix van Indonesië.
Indonesië staat ook al 26 jaar op de lijst met landen waar een Grand Prix is georganiseerd. In 1996 en 1997 werd er gereden op Sentul International Circuit zo’n 50 kilometer ten zuiden van Jakarta. Na 1997 verdween de Indonesische GP – door de financiële crisis in Azië – van de kalender. De twee verreden edities leverde een aantal spannende races op. In 1996 was het de tweede GP van het seizoen. Haruchika Aoki had als wereldkampioen de nummer 1 plaat op zijn 125cc Honda van het team van Arie Molenaar. Aoki lijkt ook deze race te gaan winnen, maar op het laatste rechte stuk komt landgenoot Masaki Tokudome uit zijn slipstream voorbij en wint met 0.099 seconde verschil. Wanneer ik aan Tokudome denk, komt bij mij als eerste zijn crash tijdens de TT van 1995 naar boven. Tokudome maakte onderdeel uit van de grote kopgroep totdat hij bij het uitkomen van de laatste Geert Timmer bocht in het gedrang ten val komt. De Japanner komt tussen de lege blikjes bier en frisdrank – die in het gras lagen – tot stilstand. (beelden te vinden op YouTube) De 250cc was in die jaren het domein van Max Biaggi op zijn Aprilia. Toch won hij niet. Na een bloedstollend duel is Tetsuya Harada met zijn Yamaha (zie kopfoto) sterker. Een jaar later zit Biaggi op een Honda en wint hij wel de Grand Prix van Indonesië.
Tijdens de allereerste 500cc race in Indonesië wint wel de grote favoriet: Michael ‘Mick’ Doohan. Tussen 1994 en 1998 pakte de Australiër vijf wereldtitels op rij. In 1997 is de Grand Prix van Indonesië de veertiende van vijftien races op de kalender. Doohan heeft een subliem seizoen achter de rug en is al lang wereldkampioen, doordat hij twaalf van dertien voorgaande races had weten te winnen. Toch zou Doohan het continent niet met een glimlach verlaten, want eerzuchtig en sportman als hij is, wilde hij ook hier winnen. Dit lukte niet. Teamgenoot Tadayuki Okada won na fel duel met Doohan en dat leverde de Japanner een boze blik van zijn kopman op. Voor Okada betekende het zijn eerste zege in de koningsklasse. In de 125cc had Valentino Rossi net zijn eerste wereldtitel op zak. Een jaar eerder was Rossi twaalfde geworden in Indonesië, dat was toen pas zijn tweede van 432 (!) Grand Prix starts. In 1997 was de Italiaan in Indonesië – net als op vele andere circuits – oppermachtig.
Ondanks dat het 25 jaar geleden is, komt daar toch weer de naam Rossi naar boven. Tijdens de derde Grand Prix van Indonesië in 2022 is hij niet meer van de partij, maar Rossi’s landgenoten zijn wel in vorm: ten slotte wonnen er drie Italianen in Qatar. Het circuit van Sentul bestaat nog steeds, maar het MotoGP circus gaat nu zo’n 1400km oostwaarts naar het eiland Lombok, waar in korte tijd een flink complex is gebouwd: het Mandalika International Circuit. Naast het circuit wordt er gewerkt aan de infrastructuur aldaar, waarbij het circuit de basis moet gaan vormen van een toeristische trekpleister met hotels en resorts. Ook zal een deel van het land van het Mandalika Resort gebruikt worden om de natuur in stand te houden. Maar het is maar de vraag of de lokale – veelal arme – bevolking blij is met alle ontwikkelingen op het eiland…
Vorig jaar mocht de WK Superbike – nadat de Asia Talent Cup er had gereden – het spits afbijten op het Mandalika International Circuit. Volgens de rijders een gave layout, alleen beïnvloedde het regenseizoen het wedstrijdprogramma flink. Wel werd op het kersverse circuit al geschiedenis geschreven, want Toprak Razgatlioglu stootte daar zesvoudigkampioen Jonathan Rea officieel van de troon. De MotoGP rijders mochten onlangs al even proeven – lees testen – aan het circuit en dat was maar goed ook. Naast dat er veel stof aanwezig was bleek de asfaltlaag ook hier en daar te scheuren. De afgelopen tijd is er door de lokale organisatie keihard gewerkt om het asfalt te herstellen. We gaan komend weekend zien wat het eindresultaat is. Voor de Moto2 en Moto3 rijders is het circuit compleet nieuw. Alleen Moto2 coureur Manuel Gonzalez heeft er vorig jaar in het WK Supersport gereden. Geen verrassing dus wanneer je hem in FP1 hoog op de tijdlijst ziet. Het wordt een Grand Prix voor snelle leerlingen, al heeft de MotoGP momenteel 24 van deze coureurs. Interessant en spannend gaat het zeker weer worden. Ik wens jullie alvast veel kijkplezier!
Tot volgende week,
Asse Klein
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
