Finishpraat: De zege van Livio Loi met RW Racing GP

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze editie gaat over de Grand Prix zege van Livio Loi met RW Racing GP op Indianapolis na een perfecte bandenkeuze.

Komend weekend staat de Grand Prix van Amerika op de kalender. Het Circuit of The Americas was in het verleden altijd het domein van Marc Marquez, maar ook van Alex Rins. Ik ben benieuwd of Marquez met Ducati en Rins met Yamaha dit jaar ook weer tot de toprijders op dit circuit behoren. Ook was er vorig jaar Nederlands succes in Amerika met een Moto2-podiumplaats voor Bo Bensneyder. Ook Barry Baltus – uitkomend voor het Nederlandse RW-Idrofoglia Racing GP – behoorde in 2023 tot één van de sterkste rijders op het Circuit of The Americas voordat hij onderuit ging. Wellicht kan Baltus met zijn sterke race (tweede plaats) in Qatar nog in het achterhoofd opnieuw gaan voor een topresultaat in Amerika. Het zou niet het eerste succes van RW Racing GP in Amerika zijn. Sterker nog het Nederlandse team behaalde veruit de meeste successen op Amerikaanse bodem. Twee van de drie Grand Prix zeges in geschiedenis van RW Racing GP werden op Indianapolis behaald. De laatste overwinning dateert van 2015.

RW Racing GP begon in 2011 als 125cc-team in de Grand Prix. Luis Salom was de coureur. De Spanjaard scoorde in het debuutjaar van het Nederlandse team twee podiumplaatsen. In 2012 – toen de 125cc werd omgetoverd tot de Moto3 – werd RW Racing GP knap tweede in het wereldkampioenschap met Salom. De Spanjaard behaalde acht podiumplaatsen waaronder twee overwinningen; de Grand Prix op Indianapolis en Aragon. In 2013 zou Salom verhuizen naar Red Bull KTM Ajo en vervolgens de Moto2 klasse. In 2016 kwam Salom – op dat moment uitkomend voor het SAG Team – bij een tragische crash in de Moto2 training op het Circuit de Barcelona-Catalunya om het leven. RW Racing GP kende in 2013 en 2014 – met onder andere Jasper Iwema en Scott Deroue – weinig succes, maar daar kwam in 2015 verandering in. Livio Loi werd de coureur van het Nederlandse team. De resultaten waren in de eerste helft van het seizoen niet denderend. Toen de Moto3 race op Indianapolis – de elfde Grand Prix van het seizoen – begon was een twaalfde plaats de beste uitslag van Loi.

Loi’s kansen op succes in Indianapolis waren erg klein, want de jonge Belg stond slechts als zesentwintigste gekwalificeerd. De weersomstandigheden waren tricky. Het had geregend voor de Moto3 race en alle rijders begonnen aan de verkenningsronde op regenbanden. De baan begon al iets op te drogen, maar eigenlijk niemand durfde het aan om te wisselen naar slicks. Behalve één: Livio Loi met RW Racing GP. Het bleek een gouden set. Op het laatste moment op de grid bedacht John McPhee zich ook en wilde wisselen naar slicks. De Schot was te laat en moest vanuit de pitstraat starten. In de opwarmronde werd steeds meer duidelijk dat Loi’s keuze nog wel eens zeer goed kon gaan uitpakken. Aan het einde van de opwarmronde kwamen nog wat rijders binnen om te wisselen, maar zij moesten daardoor op grote achterstand vertrekken.

Er volgde een zeer bijzondere Moto3-race. Na de start reed Loi binnen de kortste keren in de top-tien. De overige rijders op regenbanden kwamen er al snel achter dat ze – vanwege de snel opdrogende baan – op de verkeerde rubbersamenstelling stonden. Eén van voor één kwamen de rijders binnen om te wisselen naar slicks. In de Moto3 beschikken de rijders over slechts één motor, wat betekende de banden van de motor gewisseld moeste worden. Dit kostte iedere rijder zo’n 2 minuten! Door dit alles kwam Loi aan de leiding te rijden met McPhee – vanuit de pitstraat gestart – zo’n tien seconden achter hem aan. In de lastige omstandigheden – want er waren nog wel natte plekken – voelde Loi zich uitstekend thuis, want hij was iedere ronde een paar seconden sneller dan McPhee. Al snel had de RW Racing GP coureur een voorsprong van een kleine halve minuut opgebouwd.

Ondanks de riante voorsprong was het geen gemakkelijke race voor Loi. De Belg in Nederlandse dienst reed constant tussen verkeer, omdat hij veel rijders – vanwege de lange pitstops – op een ronde aan het zetten was. Uiteindelijk zouden er slechts 16 van de 32 rijders binnen dezelfde ronde finishen. Nummer vier – Romano Fenati – finishte één minuut en vijftien seconden achter de winnaar. Deze winnaar werd Loi, want hij hield zijn hoofd ook koel toen het in de slotfase nog weer begon te druppelen. McPhee werd op 38 seconden tweede en Phillip Öttl moest op een derde plaats 57 seconden toegeven. De bandenkeuze – of gok – voor slicks pakte geweldig uit voor Loi en RW Racing GP. Een uitstekende teamprestatie!

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube