Finishpraat: Dat was 29 jaar geleden!

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In 1994 stond voor het laatst een Nederlander op het podium in de middenklasse van de Grand Prix totdat Bo Bendsneyder afgelopen weekend een sensationele en emotionele derde plaats in Austin scoorde.

Juichen in de woonkamer! Dat zullen veel Nederlandse motorsportfans afgelopen zondagavond gedaan hebben toen Bo Bendsneyder – na een geweldige slotronde – als derde over de finish kwam tijdens de Moto2 race in Amerika. Maar deze podiumplaats kwam toch wel vrijwel vanuit het niets, zeker nadat hij als veertiende doorkwam na de eerste ronde. Maar tijdens de kwalificatie liet Bendsneyder al zien dat ze echt wat gevonden hadden na de vrije trainingen, want hij kon ‘ineens’ mee strijden voor de pole position. Naast sensationeel, was deze derde plek ook emotioneel vanwege het overlijden van zijn opa twee dagen voor de race. Het is Bo gegund, zeker op dit moment.

Het werd ook meteen duidelijk dat deze Nederlandse podiumplek in meerdere opzichten uniek was. Voor Bendsneyder was het niet zijn eerste Grand Prix podium, want de Rotterdammer werd tijdens zijn debuutseizoen in de Moto3 ook tweemaal derde op Silverstone en in Maleisië. Maar in de Moto2 klasse – die sinds 2010 bestaat – stond er nog nooit een Nederlander in de top-drie. Bendsneyder was er al een paar dichtbij, zoals vorig jaar tijdens zijn thuisrace in Assen. Maar ook in de middenklasse van de Grand Prix – voorheen de 250cc – was het mega lang geleden dat er een Nederlander op het podium stond. Daarvoor moeten we terug naar 1994. Dat is 29 jaar geleden! Het was trouwens wel een bijzondere dag tijdens de TT Assen, want toen eindigden er met Loek Bodelier in de 125cc en Wilco Zeelenberg in de 250cc maar liefst twee Nederlanders op het podium.

De race van Zeelenberg in 1994 was in een aantal opzichten wel vergelijkbaar met die van Bendsneyder afgelopen weekend. In 1994 behoorde Zeelenberg niet meer tot de absolute wereldtop wat hij begin jaren 90 wel was. Zeelenberg koos ervoor om met compleet oranje helm van start te gaan in zijn thuisrace. Een goed moment aangezien het WK voetbal in Amerika op dat moment ook volop bezig was. Zeelenberg kreeg extra vuur voor eigen publiek, maar het verloop van de race pakte voor hem ook goed uit. Toppers als Doriano Romboni, Loris Capirossi en Tetsuya Harada gingen onderuit, terwijl Max Biaggi mijlenver alleen aan kop reed. Daarachter ontstond er een groep van drie rijders voor de tweede plaats en weer daarachter streed Zeelenberg met voormalig motorcross wereldkampioen Jean-Michel Bayle voor de vijfde plaats. Het tempo van Bayle en Zeelenberg werd in het tweede deel van de race zo goed – vergelijkbaar met Bendsneyder afgelopen weekend – dat ze naar de groep voor hen wisten te rijden.

In de slotfase haakten Zeelenberg en Bayle aan bij Tadayuki Okada, Nobuatsu Aoki en Ralf Waldmann. Bij het ingaan van de laatste ronde reed Zeelenberg nog vijfde, één positie beter dan Bendsneyder afgelopen weekend. Zeelenberg reed een sensationele slotronde, net als zijn landgenoot afgelopen weekend tijdens de Moto2 race in Austin reed. Met de oranje helm kwam hij naar voren en het kwam – zoals zo vaak – op de laatste Geert Timmer bocht aan. Aoki remde te laat en ging door het gras. Okada en Zeelenberg konden ook nog maar net op de baan blijven, maar het is genoeg: Zeelenberg eindigde achter Okada, maar voor Waldmann, Aoki en Bayle als derde. Een luid gejuich komt van de tribunes, want er staat een Nederlander op het podium! Iedereen wist niet toen nog niet dat we 29 jaar zouden moeten wachten totdat we weer konden juichen voor een Nederlands podium in de middenklasse van de Grand Prix. Bo van harte gefeliciteerd, want een podium in de Moto2 is een mega prestatie!

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube