Finishpraat: Bizarre wendingen

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Er gebeurde veel tijdens de Grand Prix van Catalunya.

Het was een weekend met bizarre wendingen tijdens de Grand Prix van Catalunya. Te beginnen vanuit Nederlands oogpunt met Collin Veijer. Na drie trainingen stond de Nederlander bovenaan op de tijdlijst en maar liefst drie tienden los. Ik was afgelopen weekend zelf aanwezig bij de Grand Prix en bij de Nederlandse fans hoorde je al opmerkingen als: “Ongekend wat is hij een talent” en “Woow wat is Collin allemaal aan het doen.” Veijer heeft een half jaar in de Grand Prix flink naam gemaakt in binnen- en buitenland. Echter zorgde de kwalificatie voor een bizarre wending. Iedereen was ervan overtuigd dat Veijer voor de prijzen kon rijden in Catalunya, maar een crash in de kwalificatie en paar breukjes in de voet zorgden voor het einde van zijn Grand Prix. Hopelijk is Veijer er volgend weekend in Misano weer bij en kan hij zijn snel zijn goede flow weer terug te vinden. Op zulke momenten – na een tegenslag – kunnen de toprijders zich onderscheiden van de overige rijders.

En een bizarre wending of beter gezegd wendingen waren er ook in de MotoGP. De schrik in het mediacentrum – en waarschijnlijk bij jullie voor de tv ook – was groot na het zien van de crash van Pecco Bagnaia en dat hij aan zijn benen werd geraakt door Brad Binder. Het gevoel was dan ook “die moet wel minstens één been gebroken hebben, dat kan eigenlijk niet anders”. Gelukkig was wel duidelijk dat Bagnaia bij kennis was, want gelukkig reed er enkel maar iemand over zijn onderbenen. Dat was al een geluk op zich. Toch begon je gelijk te denken aan Bagnaia’s mogelijke zware beenblessure en wat dit zou betekenen voor het kampioenschap. Er worden in de komende weken namelijk heel veel races in korte tijd verreden.

Bagnaia stond 66 punten voor in het kampioenschap. Een voorsprong die je normaal gesproken niet zomaar inhaalt. Zeker niet met de vorm van Bagnaia. Ik moest gelijk denken aan de situatie van 1992 met Mick Doohan. De Australiër begon aan de achtste Grand Prix in Assen – van in totaal dertien – met een riante voorsprong in het 500cc kampioenschap. In Assen liep Doohan tijdens de trainingen een zware blessure op, waarbij nog maar net zijn been gered kon worden. Ondanks dat Wayne Rainey in Assen nog 65 punten achtstond op Doohan werd hij uiteindelijk nog wel kampioen. En dat was in een tijd dat er maar 20 punten en geen 37 punten per weekend werden verdeeld.

Maar er vond opnieuw een bizarre wending – in positieve zin – plaats. Wonder boven wonder liep Bagnaia bij de crash enkel kneuzingen en geen breuken op. “Ik heb het echt geluk gehad vandaag” zei Bagnaia zelf op zondagavond. Het is zelfs goed mogelijk dat Bagnaia komend weekend in Misano alweer aan de start staat, op een circuit waar hij altijd ijzersterk is. Jorge Martin liep in de hoofdrace wel zestien punten in, waardoor het verschil nu vijftig punten is met nog negen Grand Prix evenementen te gaan. Er is dan ook nog van alles mogelijk, maar gelukkig lijkt deze crash en een blessure het kampioenschap niet te beslissen. Maar dat het snel kan veranderen in de huidige MotoGP liet Aprilia dit weekend zien. Ze waren ijzersterk in Catalunya met een verdiende 1-2 in de hoofdrace. Ik dacht vorig jaar dat Aleix Espargaró zijn topseizoen niet zou kunnen overtreffen. Echter heb ik ongelijk gekregen, want ondertussen heeft de ervaren Spanjaard al twee GP’s gewonnen en één keer een sprintrace in 2023, terwijl hij vorig jaar ‘slechts’ één race wist te winnen. Een zeer knappe prestatie van de 34-jarige Espargaró dat hij in de nadagen van zijn carrière zich nog zo kan blijven ontwikkelen. Respect!

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube