In zijn eerste Europese optreden heeft Rik afgelopen Superbike-weekend laten zien uit het juiste racehout te zijn gesneden. Na een ÔmegaklapperÕ op vrijdag, toonde hij zondag karakter en vocht zich naar succes in de E.K. Supersport 600-race.
Trainingen
Al op woensdag vertrokken de eerste START-teamleden met de vrachtwagen naar Assen. En samen met Hartelman en het team van Bob Withag werd het Yamaha-kamp ingericht. De donderdag was een relaxte dag en werd alles klaargezet en rustig toegeleefd naar morgen; de eerste trainingsdag met een vrije training en de 1e kwalificatie. Rik had er super veel zin in en keek heel erg uit naar het voor het eerst rijden op de lange baan. En dat ging hem helemaal niet slecht af. In de vrije training noteerde hij met 2:14,06 een prima 11e plaats. Daar was Rik zelf ook wel verbaasd over, want het voor hem nieuwe stuk vond Ôie best wel lastig.
Õs Middags om exact 17:05 uur ging de 40 minuten durende kwalificatie van start. Rik bouwde het rustig op en kwam eerst nog niet aan de tijd uit de vrije training. Maar na een bezoekje aan de pits voor vers rubber en om even wat te drinken onder de warme omstandigheden, ging het gas er goed op. Met nog een klein kwartiertje te gaan, knalde Rik in n keer een 2:12,82 op de klok en dat betekende een voorlopige 9e plaats. Bij het zien van het pitbord met deze prachtige tijd, kreeg Rik letterlijk en figuurlijk vleugels. Hij had het gevoel dat het nog harder kon en wilde nog n keer aanzetten voor een snel rondje. Maar bij het uitkomen van de Strubben ging het gas er net even iets te vlot op en volgde er vliegles voor coureur en motor. Door een onvervalste highsider smakte Rik keihard op het Drentse asfalt. De motor maakte nog net iets meer vlieguren en ging een flink aantal keren over de kop. De eerste zorg gaat dan vanzelfsprekend uit de naar de coureur. Na terugkomst uit de medische post bleek Rik een groot stuk vel van de linkerbil armer en een gekneusde rechterenkel rijker te zijn. Niet je van het, maar, gezien de aard van de val, blij dat alle botten nog heel waren. Nee, dan was het met de motor minder gesteld, die was zogezegd Ôflink opgevouwenÕ. Het blok en de uitlaat waren nog intact, de rest was zoÕn beetje afgeschreven. Dat betekende flink werk aan de winkel, want er moest een compleet nieuwe motor worden opgebouwd. Terwijl Rik zo veel mogelijk uren rust probeerde te pakken in de caravan van moeder (en baancommissaris) op de z.g. Ôbaco-campingÕ, sleutelden de monteurs door tot zoÕn uur of drie.
De volgende morgen ging de wekker al weer om zeven uur en werd de laatste hand aan de motor gelegd. En als dan een uurtje voor de tweede kwalificatie (om 12.10 uur) op de startknop wordt gedrukt en hij loopt, dan klinkt dat als muziek in de oren. Rik liep echter nog niet voorop met de fanfare, maar zag het wel zitten om te gaan rijden. Dankzij vriendin Stefanie, tevens sportmasseur, werden de spieren soepel gehouden en werd de enkel getaped. En bij de medische dienst werd op de bil een soort ´tweede huid met gel´ aangebracht.
Gisteren aan het eind van de eerste kwalificatie was Rik gezakt naar de 11e positie en we wisten allemaal dat het met deze kwetsuren een bijna onmogelijke opgave zou worden om die plaats vast te houden. Rik moest eerst maar eens kijken hoe het ging en proberen weer in het ritme te komen. Het werken en verzitten op de motor viel niet mee, maar Rik verbeet de pijn en wist desondanks rondjes in de 2:16 en 2:15 te draaien. De motor en de afstelling waren o.k. en daarom werd deze training toch met een goed gevoel afgesloten. De tijd van gisteren bleek uiteindelijk prima te zijn, want slechts 6 rijders wisten er onder door te komen. En voor een 17e startpositie in zijn eerste E.K.-race, hadden we vooraf sowieso getekend. Voor Rik nu eerst anderhalve dag rust en die kon hij goed gebruiken.
Raceday
Rik had lekker thuis geslapen en verscheen zondagmorgen al weer een stuk fitter op het rennerskwartier. Ook de teamleden hadden nu heel wat meer uurtjes geslapen en keken weer helder uit de ogen. Tijd genoeg om de verrichtingen van de W.K.-boys te aanschouwen met als hoogtepunt de schermutselingen tussen Chris Vermeulen en James Toseland, waarbij Vermeulen aan het langste eind trok. Motorsport van de bovenste plank.
Tussendoor zelf een warming-up gereden en daar reed Rik met rondjes van 2:14 al weer een seconde sneller. Dat zag er dus goed uit voor de wedstrijd. Rik had er zelf ook alle vertrouwen in. Onze race ging om 17:20 uur van start en Rik zat er meteen goed bij en kon zijn 17e positie vasthouden. Door het uitvallen van Ronald ter Braake en Ren Winkel werd dit vanzelf een 15e en dus de npunts-positie. Rik kon op zijn beurt ´Duntepper´ Arno Veijer niet achter zich houden en werd verwezen naar de 16e plaats. Het lukte helaas niet om bij Arno aan te pikken. Halverwege de race had Rik de leiding van een groepje met de Fransman Enjolras en de Nederlanders Pascal Pronk en Stuart Voskamp. De Fransoos deed verwoede pogingen om Rik voorbij te steken, maar Rik hield stand. Voskamp maakte een paar foutjes, o.a. in de G.T.-bocht, en moest afhaken. In diezelfde G.T. ging Joan Veijer, op dat moment rijdend rond de 10e positie, onderuit en zodoende kreeg Rik weer zicht op dat ene puntje. Maar twee rondjes voor het eind vormde Pronk een serieuze bedreiging en verwees Rik even naar de 16e plaats. Voor de G.T.-bocht remde Rik hem er echter weer uit en bij het ingaan van de laatste ronde kwamen deze twee kemphanen schouder aan schouder over start/finish. Pronk had een minimale voorsprong, maar in de Haarbocht zette Rik hem er weer voor. Het bleef spannend. Zou de G.T.-bocht scherprechter worden? Met spanning werd uitgekeken naar de Ramshoek. Was het een blauwe of een oranje motor, die daar als eerste uit te voorschijn zou komen? Het was de blauwe START-Yamaha en in de G.T. gaf Rik geen millimeter ruimte meer weg, zodat hij zijn eerste, zwaar bevochten, E.K.-punt mocht binnenhalen.
De ontlading na afloop was ontzettend groot bij coureur en team. Na de crash van vrijdag hadden we dit vrijwel niet voor mogelijk gehouden. En dan toch er voor gaan en met dat pijnlijke lijf tot het laatste moment knokken voor dat ene puntje, dan laat je zien dat je wat in je mars hebt.
Rik zat steen kapot en was te moe om zijn fans nog op een wheelie of burn-out te trakteren. Dolblij viel hij zijn teamleden en vriendin in de armen: ´Dit had ik echt nooit verwacht, scoren in mijn eerste E.K.-race. Vijf rondjes voor het eind zat ik al helemaal stuk en ik dacht dat red ik nooit. Als ze me nu voorbij komen, kan ik ze vast niet meer terug pakken. Maar in het gevecht met Pascal heb ik nog n keertje alles gegeven, er op of er onder, want die 15e plaats is voor mij. Die ene punt moest ik gewoon binnenhalen voor het team. Als dank voor het vele sleutelwerk wat ik ze had bezorgd. En dan voel je die pijnlijke plekken ook niet meer. Maar wat was ik blij toen ik die zwart/wit geblokte vlag zag.´
Ondanks de valpartij hebben we een fantastisch weekend gehad. Rik is niet bij de pakken neer gaan zitten en heeft enorm karakter getoond. En dat alleen al doet je als team ontzettend veel deugd, want daar doe je het dus met z´n allen voor. En als dat dan ook nog beloond wordt met een punt, is dat de slagroom op de taart.
Over drie weken, op 26 september, gaan we weer op jacht naar O.N.K.-punten. Opnieuw in Assen, maar dan op de korte baan.
