Als rechtgeaarde Limburger had Joey Litjens zich afgelopen week eigenlijk in het plaatselijke carnavals festijn moeten storten. De jonge kampioen verkoos echter te gaan trainen op een nieuw circuit in Als te Zuid-Frankrijk. Bij terugkomst in Nederland was hij er als de kippen bij om ons zijn ervaringen met de 125cc Honda mede te delen, en het woord is aan Joey.
NAT BEGIN
De eerste dag op 2 maart verliep vrij goed. We begonnen op een natte baan en het was nog aardig koud. Omdat het toch nog koud was zo vroeg in de ochtend reden we eerst een korte training van ongeveer 15 min. Daarmee begonnen we elke dag, goed om het circuit te verkennen. Het was een zeer mooi maar kort baantje. Toch nog veel hoogte verschillen met veel bochten. We kwamen er snel genoeg achter dat de motor te lang gegeared stond. We hebben de eerste dag alleen maar naar de optimale gearing gezocht zodat we de dagen erna andere dingen konden uitproberen.
Later op de eerste dag werd het weer veel beter waardoor we wat meer konden gaan proberen.
Het rijden gaat beter
Op de tweede dag was het mooi, maar toch bewolkt weer. Het rijden ging al stukken beter! Ik begon ook aan de baan te wennen en omdat de motor zeer goed liep kon ik ook al redelijke snelle rondetijden neer zetten. Maar ook de banden raakten snel op want het asfalt was erg ruw.
Dat werd later zelfs een groot probleem want we hadden niet al te veel banden bij voor twee coureurs, want ook mijn zus Carol trainde samen met mij op haar Jaap Kingma Honda.
We dachten eerst dat de snelle banden slijtage aan de vering lag dus daar hebben we wat meer aandacht aan besteed. De volgende dag bleek het toch niet aan de vering te liggen.
Dag 3, 4 maart.
Het weer was nu heel goed met bijna GEEN wolken aan de lucht! Met zo’n 26 graden Celsius was de dag zeer goed door te brengen. Alleen hadden we nog problemen met de banden. Een hoop aan de vering veranderd maar het hielp niet. Pas nadat we andere banden op de motor hadden gelegd ging ik meteen harder! Het voorwiel stuiterde nog erg maar dat kwam ook omdat er ook wel best veel hobbels in de bochten, en vooral de snelle bochten zaten. En toch ging ik weer zeer snel, en reed zelfs de snelste tijd van de week!!! Zo was de dag jammer genoeg weer erg snel voorbij en in bijna elke sessie kon ik snellere tijden rijden.
Wisselend weer
Op de 4e dag kwamen we er achter dat het weer ook in Zuid Frankrijk erg wisselvallig kan zijn!
Het was koud en zwaar bewolkt, de temperatuur steeg maar langzaam. Hierdoor duurde het ook lang voor de banden warm werden en ook was het moeilijker de temperatuur van de motor op de juiste hoogte te krijgen. Toch waren de rondetijden nog heel erg laag. We konden zo de hele dag vrij rijden, soms even stoppen want er waren niet erg veel mensen aanwezig daar.
De tweede keer dat we de baan op gingen was het nog erg koud we reden nu op een iets andere baan dan normaal. Dat kwam omdat ze nog steeds aan de baan aan het werken waren. We reden nu ook ongeveer 15 seconden sneller, en dat beviel me niet echt zo heel goed. De gearing klopte nu niet zo erg goed. Nadat ik een keer achter mijn zus Carol aan reed merkte ik dat ze heel erg snel rond ging! Maar toen ik achter haar aan reed liet ze me toch wel schrikken toen ze een kleine high-sider kreeg! Ze kwam er zonder kleerscheuren van af maar kon toen even niet meer rijden.
De schade aan de motor viel ook erg mee en ‘s middags zat ze weer op de motor.
Na de middag hadden we een setje nieuwe banden gemonteerd, waardoor ik misschien mijn snelste tijd nog zou kunnen verbeteren. Nadat de bandjes mooi ingereden waren kon ik weer aan snelle rondetijden beginnen. Ik was juist bezig met een zr snelle ronde toen ik in een beetje een flauwe, helemaal doordraaiende bocht te hard instuurde. Ik was de motor helemaal kwijt en hij schoof voor mij uit. Ik had dus ook een valpartij gehad en de motor had nog meer schade dan de motorfiets van Carol. Alles viel nog te repareren!!! ( GELUKKIG) Ik kon die dag niet meer rijden.
Dag 5, 6-03-2003.
De hele nacht had het geregend. Wel wat minder leuk natuurlijk maar in de regen moet ook gereden worden vind ik! Meerdere mensen waren het met ons eens. Toen ik ging rijden zat er een hele vreemde trilling in de motorfiets, en we vertrouwden de zaak niet erg. Zodoende heb ik op de laatste dag nog mar twee keer kunnen rijden. We durfden het echt NIET te riskeren voor die laatste dag. We besloten te stoppen en in te gaan pakken om weer naar huis te gaan.
De trainingsweek is dus zeer goed verlopen. We hebben veel kunnen rijden en het ging naar onze wens. Alleen de valpartij was minder maar dat kan soms gebeuren!!!
Ik wil wel even de volgende sponsors bedanken die het voor mij mogelijk hebben gemaakt om toch in Frankrijk te kunnen gaan trainen. Dat zijn: LOGO PRODUCTS , Arai Helmets, ACB Horst, Rico’s Racing Research, Ingo Smits Lastechniek, TCP Benelux, Pennings LTI, Shell Brandstof, Autogarage Hanen, Willems Motoren en Makelaardij Jaap Kingma!
Met vriendelijke groeten, Joey # 37
Met dank aan Kees Siroo
