In het kader van de WK 24 uurs vond er afgelopen week een heus motorsport spektakel plaats op het Duitse ciruit van Oschersleben, de German Speedweek. Peter kwam in actie bij het EK Supermono en in de Aprilia RSV Mille Challenge. De trainingen gingen voortreffelijk en ook de races waren dermate goed dat het team met een zeer goed gevoel huiswaarts keerde.
Het was donderdag zwaar bewolkt, maar wel droog tijdens de trainingen. Al in de eerste training van de Aprilia RSV Mille Challenge kon ik een goede tijd noteren en die bleek al ook nog eens de snelste te zijn. De tweede training wist ik mÕn tijd met nog een halve seconde te verbeteren en pakte daarmee met 0,2 seconde verschil de pole position. Later deze dag was er ook een vrije training voor de Supermono en ook in deze training liep het als gesmeerd en was ik met een 6e tijd de snelste Nederlander.
Vrijdag scheen het zonnetje en was het lekker warm. Ik had een uur voor de race van de Aprilia RSV Mille Challenge nog een kwalificatie sessie voor de Supermono die ik lekker als warm-up kon gebruiken. De oude, maar goed geprepareerde Husqvarna Supermono liep sterk en stuurde als een scheermes. In de laatste ronde kon ik naar de lijn toe een goede slipstream van Gert Pieper benutten om nog een paar tiende van mijn tot dan toe snelste tijd eraf te rijden, dit resulteerde in een zeer scherpe tijd die goed was voor de 4e plek. Ik had de smaak dus goed te pakken en een uur later stond ik aan de start met de Aprilia RSV Mile. Vanaf de pole had ik een goede start en stuurde als eerste de eerste bocht in. Na het achterste rechte stuk werd ik teruggezet naar de tweede plek en moest de leider een kleine voorsprong toestaan. Het duurde even om de omschakeling van de Supermono naar de Aprilia te maken, maar na een ronde of twee had weer door hoe alles nu ook al weer zat en kon ik het gat van ongeveer een seconde proberen dicht te rijden. Ronde na ronde snoepte ik een paar tiende terug en halverwege de race zat ik aan het achterwiel van de kopman. Helaas begonnen we toen al mensen de dubbelen en had hij wat meer geluk, waardoor er weer een gaatje was onstaan. Nu kon ik dus weer dat gat dicht gaan rijden. We denderden in een zeer hoog tempo het circuit rond, waardoor het moeizaam was het gat dicht te rijden, maar in de voorlaatste ronde was ik er dan eindelijk. Maar je raadt het al, in de laatste bocht van de voorlaatste ronde kon de leider net iemand op een ronde zetten terwijl ik van het gas af moest en er dus weer een gaatje was onstaan. Het dichtrijden van dat gat leek me te onrealistisch, waardoor ik de laatste ronde op mijn gemak kon uitrijden en met een leuke wheeley als 2e de finish kon passeren.
Direct na de race vond de tweede kwalificatie sessie van de Supermono plaats. Na de podiumceremonie sprong ik meteen op de Husky, maar ik zat nog zo in het ritme van de Aprilia dat het helemaal niet lekker ging. Ik merkte ook dat de fiets harder begon te trillen, dus stuurde ik na een paar ronden weer terug naar het rennerskwartier om de rest van de training van de kant te bekijken. Omdat ik de tweede sessie mijn tijn niet verbeterd had was ik teruggezakt naar een, alsnog goede, 6e plaats op de startgrid en was daarmee nog steeds de snelste Nederlander. Later bij inspectie bleek het Husqvarna niet helemaal fris meer en besloten we vrijdagavond het reserveblok te plaatsen.
Het had vrijdagnacht flink gestormd, maar toen we zaterdagmorgen de tent uitstapten bleek het asfalt en vooral de baan verrassend droog. Het weer bleef dreigen, maar we konden op een droge race rekenen. Mijn start was oke en kon van de 6e startplaats als 7e de eerste bocht insturen. Gedurende de eerste ronde werd ik nog door Henk-Jan Murman en een Italiaan ingehaald en kwam dus als 9e door in de eerste ronde. Na wat prikken kon ik de derde ronde de 8e plaats van Murman overnemen en moest nu zien het gat naar mijn voorganger, de enige andere Husqvarna coureur in het veld, dicht te rijden. Binnen enkele ronden had ik het gat gedicht, maar zag ik helaas dat het groepje voor ons al een groot gat had geslagen. Ik besloot de Italiaan de rest van de race te volgen in de hoop zijn zwakke punten te vinden. Ronden lang denderden de twee HuskyÕs als aan een touwtje over het Duitse circuit. Ik had gezien dat ik sneller was in het laatste stuk van het circuit, maar ik had ook gezien dat ik een ronde nodig had om de passeer actie op te zetten. Bij het ingaan van de laatste ronde was de spanning te snijden. Met drie bochten te gaan kwam ik langszij, maar passeerde ik met opzet niet, de Italiaan dacht dat ik het wel wilde en ging daarom vrij diep de bocht in. Hierdoor kon ik meer gang houden en bij het uitkomen van de voorlaaste bocht langszij komen en bij het ingaan van de laatste bocht de Italiaan eruit remmen en daarmee de 7e plaats voor me op te eissen.
Een druk, maar zeer mooi weekend waarin ik met de Aprilia zeer snelle tijden heb gereden en een mooi resultaat heb behaald. Met de oude Husqvarna Supermono heb ik een goed resultaat behaald, heb ik laten zien goed te kunnen meedraaien in dit sterke internationale veld en ben ik constant als beste Nederlander uit de bus te gekomen!
Voordat ik op 5 september naar New York vertrek om daar een jaartje te gaan studeren heb ik op 1 september nog een race, in het bijprogramma van de Superbikes in Assen, met de Classics en met de EK Supermono.
Uitslag Aprilia RSV Mille Superprix:
1. Tim Rothig;
2. PETER POLITIEK, NL;
3. Hendryk Peuker;
4. Daniel Beyer;
5. Jens-Peter Bonse;
6. Robert Gluck;
7. Harry Sinkel;
8. Arne Beitlich;
9. Bris Deissler;
10. Carsten Haufe
Uitslag ESA Supermono :
1. Benny Jerzenbeck, Pami GRC, DE;
2. Mike Edwards, Yamaha Tigcraft, GB;
3. Stefan Meinders, Yamaha, DE;
4. Mark George, Yamaha, GB ;
5. Mark Lawes, Gallina Suzuki, GB;
6. Nico Kehrer, MZ, DE;
7. PETER POLITIEK, HUSQVARNA, NL;
8. Enrico Cairo, Husqvarna, IT;
9. Dennis Verschuren, GRC, NL;
10. Rainer Achenbaach, Bimota, DE
