Op donderdag vertrok het team al naar het Duitse Oschersleben voor een door de CRT georganiseerd ONK-weekend. Op vrijdag kon er extra getraind worden en daar maakten we dankbaar gebruik van. Want na Hengelo werd ons vermoeden bevestigd; bij een run op de testbank bleek het blok niet goed uit de verf te komen. Door de tijdsdruk tussen de ONKÕs werd noodgedwongen het 2004-blok van stal gehaald. Op zich geen probleem, maar dan is wat extra trainingstijd wel lekker om alles weer goed af te stellen.
Vrijdag echter opnieuw problemen; nu met de Intrax-achtervering. Voor de 3e keer dit seizoen begaf de schokdemper het. Nieuwe demper gemonteerd en Õs middags weer goed rond kunnen gaan al mist er wel wat power.
Zaterdag
Vandaag aan de bak voor het zetten van een tijd; en dat zou sowieso flink zweten worden met het kwik op zoÕn 35 graden. Na 10 rondjes in de 1e kwalificatie was het al gedaan. Niet te geloven, weer een lekke schokdemper. Om gek van te worden. Rik was er ook helemaal flauw van. Per direct besloten om, zoals in voorgaande seizoenen, over te stappen op de vertrouwde WP-vering. Helaas had de WP-man geen demper meer op voorraad, maar via via er toch eentje kunnen regelen.
Met de WP-demper onder zÕn kont ging Rik dan ook goedgemutst de 2e kwalificatie in. Maar ja, de Wet van Murphy deed zich vandaag echt gelden. Als je eenmaal in de hoek zit, waar de klappen vallen. Nu was het na zoÕn 6 rondjes al gebeurd. Vlak voor de eerste bocht brak de ketting. Rik stuurde op hoge snelheid de R6 de grindbak in en kwam net voor de vangrail tot stilstand. Maar goed dat Ôie eerst nog even bij de baanpost is blijven zitten, want de adrenalinespiegel was behoorlijk hoog bij terugkomst in de pitbox. Diezelfde spiegel steeg vervolgens bij de penningmeester, want de ketting had behoorlijk huis gehouden en had zelfs een gat in het blok geslagen! Tandwielen krom, overal lelijke beschadigingen aan het frame etc. Hou op, schei uit. Vervolgens in conclaaf met Hartelman en een vervangend blok geregeld om toch te kunnen rijden morgen. Na een paar uurtjes sleutelwerk zag de blauwe START-Yamaha er gelukkig weer uit als een echte motor. Ôs Avonds alle ellende achter ons gelaten en de grote schttelbraai opgetuigd met steaks, Deutsche Bratwursten en nog veel meer lekkers. Samen met familie Lenters en de racefans op de prachtige blauwe START-klompen, werd het toch nog een gezellige boel op de camping, ehÉ..sorry rennerskwartier.
Zondag
Vanaf een 17e startplaats ging Rik de wedstrijd in zonder noemenswaardige voorbereiding. Een blok zonder juiste afstelling van de injectie; een setting van de vering waar nauwelijks mee gereden was. Absoluut geen makkie dus. Rik kwam goed weg bij de start en kon oprukken naar de 14e plaats. Daar zat hij achter een groepje met o.a. Pascal Pronk en Michel van Kleef. Rik probeerde aansluiting te vinden bij deze mannen, maar kreeg dit niet voor elkaar. Rik: ÒDe fiets stuurde niet fijn in en bij het uitkomen van de bochten gleed Ôe weg. Ik moest te veel risico nemen om er bij te komen en mijn hoofddoel was finishen.Ó Dit laatste lukte, zij het op 15e plaats, omdat hij collega Yamaha-rijder Branko Srdanov nog voor moest laten gaan.
Met de gegevens van de 1e race de nodige aanpassingen gedaan en nu met meer vertrouwen de baan op. Rik had wederom een goede start, kwam als 12e door, vlak achter Van Kleef en voor Bas Winkel. In ronde 4, 5 en 6 was het stuivertje wisselen met Bas, die aan het langste eind trok. Toch kon Rik mooi bijblijven in een groep met Winkel, Van Kleef, Peter Schalken en Pascal Pronk. De rondetijden waren ook een stuk beter; 1,5, tot 2 seconden beter dan in de 1e race. Pascal verwees Rik in de 8e ronde naar de 14e positie, maar Rik bleef wel aanklampen. Kwam zelfs weer vlak achter Pascal, maar kon door een foutje in de laatste ronde geen aanval meer doen op de 13e plaats. Branko Srdanov vormde nu geen bedreiging en zo werd Rik afgevlagd als 14e. Rik: ÒDe setting van de motor was nog niet je van het, maar ik kon er nu in ieder geval bijblijven. Het rijden ging ook een stuk makkelijker. Nog nooit heb ik zoÕn slechte voorbereiding voor een race gehad. En dan is het een lichtpuntje dat ik toch nog met 3 puntjes naar huis ga. Volgende week in Assen hoop ik dat de pechduivel thuisblijft, want op onze sponsordag op 5 juni wil ik natuurlijk goed voor de dag komen.Ó
Groeten,
Gea Luttels
