Mijn laatste race op de Sachsenring heb ik behoorlijke vooruitgang geboekt met een fraai resultaat als beloning. Nu, 4 weken later, sta ik te trappelen om er een sterke race van te maken in Tsjechi. Even zag het er naar uit dat we een paar natte dagen tegemoet konden zien, nu delen van Tsjechi te kampen hebben met wateroverlast. Ik heb echter geen regen gezien, donderdag tijdens de heenreis en ook vrijdag geen spat.
Dus een zorgeloze vrije training, waarbij ik een goede tijd zet bij de 19e positie, 2m17s518. Kort erop volgt de eerste tijdtraining, maar problemen dienen zich aan. Zo makkelijk rijdend als de vrije training, zo lastig kom ik nu in een goed ritme. De vering iets straffer afgesteld, maar het helpt me niet een snellere tijd te realiseren. Sterker nog, hoe meer ik probeer te forceren, hoe moeilijker het lijkt te worden. Te laat remmen voor een bocht, niet de juiste ‘concurrenten’ volgen, dat soort dingen. Ik rij deze training bijna een seconde langzamer en mijn zelfvertrouwen zakt, evenals mijn startplaats, 23e.
Resultaat.
Maar weer even van voren af aan beginnen, rust terugbrengen en veerafstelling weer wat losser. Precies een zonnige dag later mag ik weer de baan in, de laatste tijdtraining. Het voelt een stuk beter, en dat komt gelukkig ook te gelde, want in een van mijn laatste ronden rij ik bijna een seconde van mijn tijd. 2m16.91 blijft echter goed voor de 23e startpositie dus daarmee ben ik niet veel geholpen. De progressie geeft me een goed uitgangspunt voor de race, dat wel.
Wellicht dat het bij die race allemaal anders gaat, want zondagmorgen komen berichten van regen rondom het circuit en even spettert het ook her en der. Tegen de namiddag is de zon echter alweer vol teruggekeerd, jammer want ik hou wel van een regenachtige uitdaging.
Uiteraard ga ik er vol tegenaan in de race, na een goede start nestel ik me een paar ronden op de 20e positie. Langzaam boek ik wat winst, en in de 10e ronde heb ik de 16e plaats bereikt, vechtend met een man of vier. Nu reeds, heb ik de hete adem van de Duitser Heinrichs in mijn nek, met Robert er niet ver achter. 13 ronden telt de race, en ik haal alles uit de kast om mijn inmiddels 15e plaats te verdedigen in de laatste ronde, maar in een alles-of-niets poging blokkeert de Duitser mijn pad waardoor we bijna de bocht missen. Hij zwaait voor me de laatste bocht door, ik er nu helaas achter als 16e.
Gelukkig houd ik er nog een punt aan over, omdat ik als 15e geklasseerd word, want er zat ook een Amerikaanse vip-rijder vlak voor me.
Jeroen Oudeman.
