De column is terug op Racesport.nl. Op woensdag zal er gedurende het wegrace seizoen wekelijks een column te lezen zijn, een column verzorgd door één van de vier nieuwe Racesport.nl columnisten.
Onlangs heeft u al kunnen genieten van een eerste column van de hand van Hans Koopman. Ook de tweede column komt wederom van de hand van Hans, dit i.v.m. de contractuele verplichtingen die twee van de vier columnisten hebben tot en met de maand april. Hun namen houden we nog even geheim, het enige dat we alvast kunnen verklappen is dat beide heren op hoogste niveau in onze prachtige sport actief zijn. Onderstaand column nummer twee:
Grasbaan, Lorenzo en Kocinski
Elk jaar ga ik naar de seizoensopening van de ONK grasbaan in Vries. Dit jaar georganiseerd door de kersverse Stichting Grasbaan Vries. Dit evenement hoort bij het dorp. Motorsport gecombineerd met de geur van hamburgers en raceolie. En coureurs die staan te trappelen als jonge koeien, die voor het eerst weer de wei in mogen. Het was een groot succes. De belangrijkste klassen werden overtuigend gewonnen door Jannick de Jong en het zijspanduo William Matthijssen/Sandra Mollema.
Daarna zat ik thuis voor de buis, klaar voor de MotoGP van Argentinië, op het hobbelige circuit van Termas de Río Hondo. Drie races met een behoorlijk aantal crashes. Veel daarvan over het voorwiel, met bocht twee als scherprechter. Alex Marquez verspeelde door een val in de laatste ronde een podiumplaats in de Moto2, terwijl Jorge Lorenzo er al in bocht één af ging tijdens de MotoGP.
Lorenzo kwam vanaf plaats zestien op de grid en uiteraard had de Mallorcaan veel haast naar voren te komen. In het gedrang in bocht één raakt hij met een onstuimige actie het achterwiel van Andrea Iannone zijn Suzuki en komt ten val. Jorge raakt bijna teamgenoot Andrea Dovizioso. Loris Baz wordt zwaar gehinderd door de crash. Die stond er met een negende startplaats juist zo goed bij. Maar goed, dat kan gebeuren.
Het beeld daarna, Jorge Lorenzo met zijn zwaar gehavende Desmosedici GP17 in het Argentijnse gras, laat me niet los. Zijn lichaamstaal spreekt boekdelen. Woede, emotie, frustratie, onmacht. Totale desillusie. Je hoort hem bijna de verwensingen richting de Ducati uitschreeuwen. Wat er daarna gebeurt, kan in mijn ogen echt niet. Op het moment dat de baco´s de peperdure machine van ´The Black Mamba´ willen overnemen, gooit hij deze achteloos op de grond. Zonder om te kijken naar de desbetreffende officials, maar ook zonder greintje respect voor de mensen die 24/7 voor hem klaar staan. De fabriek, de raceafdeling, zijn team. En wat te denken van de sport in zijn totaliteit. Daarmee heeft hij veel, zo niet alle credits verspeeld in het Italiaanse kamp en ver daarbuiten.
Het doet me direct denken aan een soortgelijke actie van John Kocinski met de Suzuki RGV250 tijdens de TT van Assen in 1993. De coureur uit Little Rock, Arkansas, was na de race dermate ontevreden, dat hij in de uitloopronde er alles aan deed de tweetakt Suzuki op te blazen. De Amerikaan gooide vervolgens – voor ogen van zijn team – de machine op de grond en weigerde op het podium te verschijnen. En dat terwijl Lucky Strike hoofdsponsor van de TT én Suzuki was. ‘Little John’ werd door de Japanners en teammanager Hervé Poncheral op staande voet ontslagen. Sowieso was het al een ongelukkig seizoen voor het team, want in de pitlane van Jerez liet Noboyuki Wakai na een noodlottig ongeval het leven. De machine van enfant terrible Kocinski werd vanaf de GP van Catalunya bestuurd door Simon Crafar, zelf keerde hij vanaf Brno terug naar het 500cc Cagiva team.
Maar laten we wel zijn, zowel Kocinski als Lorenzo zijn ongelofelijk begenadigde coureurs, met wereldtitels in verschillende disciplines. Laten we dat vooral niet vergeten. Daar heb ik echt bewondering voor. Wat heb ik van ze genoten. Van Lorenzo, die op zijn Yamaha als een robot enorm vlakke rondetijden kon rijden, als Rintje Ritsma in zijn beste jaren op de schaats. En van Kocinski, die na zijn ontslag in de 250cc, in hetzelfde seizoen gewoon even zijn thuiswedstrijd in Laguna Seca weet te winnen op de Cagiva GP500, ongekend!
In de media gonst het nu van de geruchten. Ducati zou Lorenzo willen ontslaan, al dan niet aan het einde van dit seizoen. In de Spaanse media notabene. Dat is vreemd, ik zou dat eerder van de Italiaanse media verwachten. Maar speculeren heeft geen zin.
We moeten vooruit kijken, dit weekend staat de GP van Austin voor de deur. Ik hoop dat Gigi Dall’Igna en consorten Lorenzo meer tijd gunnen met de Ducati. Dat de gesuggereerde ontslagdreiging onzin is. Dat Jorge bij zinnen komt en zijn verstand terug weet te vinden. Het heeft er alle schijn van. Lorenzo is ineens zeer positief over Ducati. Hij heeft veel, héél veel goed te maken bij de fabriek uit Borgo Panigale. Of het nog goed komt? De tijd zal het leren.
Hans Koopman
Woensdag 26 april de eerste column van Frank Weeink, motorsport journalist en Eurosport MotoGP commentator.
