De column is terug op Racesport.nl. Op woensdag zal er gedurende het wegrace seizoen wekelijks een column te lezen zijn, een column verzorgd door één van de vier nieuwe Racesport.nl columnisten.
Onderstaand de eerste column van de hand van Eurosport MotoGP commentator en motorsport journalist Frank Weeink:
VAN WANHOOP TOT WERELDTITEL?
Hij was zesde tijdens de wintertest in Sepang, oogde aan het eind van zijn krachten na zijn twaalfde tijd bij de test in Phillip Island en was bezorgd toen hij bij de generale repetitie in Qatar ook niet verder kwam dan een zesde tijd. Maar na drie Grands Prix voert Valentino Rossi wel het MotoGP-kampioenschap aan, voor wintertest kampioen Maverick Viňales en de door Cal Crutchlow bewonderend als ‘freak’ omschreven Marc Marquez. ‘Age is just a number’. Zegt de oude jongere die zich vooral jonger dan ouder voelt – en dat soms tegen beter weten in. Maar het klopt wel als je pas 38 bent en ook nog eens toevallig Valentino Rossi heet. Hij gaf toe dat hij licht wanhopig was geweest na die negen dagen testen in 2017. Na regen komt volgens geruchten toch echt zonneschijn maar volgt nu na wanhoop ook een wereldtitel? “Het wordt heel moeilijk om dit vast te houden”, realiseerde Rossi zich ook na zijn derde podium op rij, afgelopen zondag in Amerika. Serieus, ik geloof dat hij in Qatar geen geintje maakte toen hij zei dat hij oud was – vergelijk het met de 24-jarige Marquez en de 22-jarige Viňales – en dat hij moeite had om gemotiveerd te blijven na een tegenvallende training. Maar zelfs dan wist hij: er komt nog een zondag. Het draait ook allemaal om de perceptie, om hoe je zelf dingen ziet. Zo zag ik op de foto’s in Maleisië en in Phillip Island een vermoeide ogende man van 38, met diep ingevallen ogen, de oogkassen donker omlijnd. In Qatar en daarna in Argentinië zag ik diezelfde vent van 38 als een afgetrainde, nog lang niet verzadigde atleet. Al zijn tegenstanders weten het, ook al staat hij tiende of zevende op de grid en is zijn raceritme allesbehalve indrukwekkend, Rossi mag je niet afschrijven.
Niettemin is het raadselachtig, ook voor de negenvoudig wereldkampioen zelf. Want hoe kan het dat een machine die mede aan de hand van jouw bevindingen en adviezen werd ontwikkeld, zo anders aanvoelt dan zijn voorganger? De M1 van 2017 wordt gekarakteriseerd door andere stijfheden, een aangepast chassis, een andere swingarm en een nieuwe Öhlins-voorvork. En oh ja, dan is er nog die nieuwe Michelin-voorband, met dat zachtere karkas. Niet goed voor zijn manier van remmen, oordeelde Rossi. Maar inmiddels lijkt hij zich te hebben verzoend met het feit dat een andere voorband – te verwachten tijdens de test na de Grand Prix van Jerez – niet het antwoord op alle problemen zal zijn. Misschien is het toch wel meer een chassis-kwestie, opperde Rossi zelf in Argentinië, en na de laatste race in Amerika toonde hij zich gewoon erg tevreden over de nieuwe Yamaha, die beter accelereert en sneller is dan 2016 en bovendien dit jaar wél sterk is in de tweede helft van de race. Hij en zijn mannen hadden gewoon even wat meer tijd nodig gehad, zei Rossi, bijna schouderophalend. Na die wedstrijd op het Circuit Of The Americas was ook die andere kant van Rossi te zien. Die van de legendarische, niet zelden manipulerende sportheld die weet dat zijn woorden meer impact hebben dan wanneer Tito Rabat zich beklaagt over rijgedrag van tegenstanders. Rossi waste Johann Zarco na diens pittige inhaalpoging de oren, de rookie die hij een paar races eerder nog had opgehemeld. “Iedereen pusht, wij halen ook agressief in. Daar moet je je op instellen”, haalde COTA-koning Marc Marquez de schouders op. “Zarco deed het ook bij mij in de eerste bocht in Qatar. Niks aan de hand”, glimlachte zelfs de gevallen Maverick Viňales later. In de MotoGP is niemand een heer in het verkeer, geeft niemand de ritser de ruimte en wordt voorrang verlenen gezien als een teken dat je de volgende keer die voorrang gewoon maar alvast kunt nemen.
Wayne Rainey was in Austin vanwege de eerste ronde van zijn eigen Moto America-kampioenschap. Alleen de imposante Amerikaanse trucks kunnen nog wedijveren met de vrachtwagens die we in Europa zien; het niveau van het Amerikaanse kampioenschap behoeft nog flinke verbetering voordat de tijden van Rainey, zijn leermeester Kenny Roberts, Eddie Lawson, Freddie Spencer en Kevin Schwantz herleven. Gezamenlijk behaalden deze grote namen dertien 500 cc-wereldtitels behaalden in 16 seizoenen. En over namen gesproken: ik spotte in het Moto America-paddock het bescheiden busje van Dead Presidents Racing. Dan weet je in ieder geval dat je een heleboel grote namen achter je hebt staan. Maar dit terzijde.
“De breedte van het veld is enorm sterk”, vertelde Rainey me op vrijdag in Austin. “Het enige wat niet is veranderd met onze tijd, is dat het nog altijd draait om drie, vier man. De rest zie je eens af en toe een race winnen.” Rainey toonde zich niet verrast over Maverick Viňales – “gezien wat hij al had gedaan en gezien het pakket waar hij bij Yamaha over kan beschikken” – en was evenmin verbaasd over de worstelende Jorge Lorenzo, die hij omschreef als een ‘eendimensionale rijder’ die vol vertrouwen in banden en zijn eigen gevoel nodig heeft om zijn sterkste wapen, de ‘corner entry’, volop te kunnen benutten. En wat hij van Valentino Rossi vond? “Niemand herinnert zich een slechte vrijdag als je op zondag op het podium staat”, zei Rainey, als een cryptisch omschreven schouderklop. “De eerste drie races zijn bonusraces ”, vond de nu 56-jarige Rainey. “’The war starts in Europe’.”
Als dat zo is, waren de inleidende beschietingen in Qatar, Argentinië en Amerika in ieder geval veelbelovend.
Frank Weeink werkt onder meer als MotoGP-commentator voor Eurosport en is Grand Prix-verslaggever voor MotoPlus.
