De column is terug op Racesport.nl. Gedurende het wegrace seizoen zal er regelmatig een column te lezen zijn, een column verzorgd door één van de Racesport.nl columnisten. Onderstaand een column van de hand van Frank Weeink, een column met de titel ‘Beste Valentino’ dit naar aanleiding van de blessure van de negenvoudig wereldkampioen en zijn eventuele vervanger komend weekend tijdens de Gran Premio Movistar de Aragón.
Beste Valentino,
Alles goed? Ach nee, natuurlijk is niet alles goed met je. Stom van me. We weten allemaal dat je bepaald geen brekebeen bent, maar toch zit je daar maar met je gebroken been. Hoewel, zitten…: ik begrijp dat je toch met je geknakte knoken op een motor bent gaan zitten. ‘Omdat het kan’, is zo’n zinnetje dat je misschien al hebt geroepen. Maar Valentino, niet alles wat kan, hoeft, hè. Je weet toch dat je na je vorige grote blessure in 2010 pas 42 dagen na de ellende van Mugello weer een race reed. Met niet gering succes, weet ik nog, want een vierde plaats achter Casey Stoner was erg knap. Maar we zijn nu een dag of twintig na je vervelende enduro-akkefietje en hoewel ik je verbetenheid en je ‘never give up’-instelling meer dan bewonderenswaardig vind, vraag ik me af of je dit wel moet doen. Vakgenoten van je – mede-Doctoren dus – geven aan dat ze veertig dagen rekenen voor zo’n ongemak als het jouwe. Natuurlijk, destijds in Duitsland stond je al 104 punten achter op je toenmalige teamgenoot Lorenzo en nu is het gat nog ‘maar’ 42 punten op Marc Marquez. Trouwens, de voorzitter van jouw eigen fanclub veroordeelde het dat Marquez werd uitgejouwd. Carlo Pernat vond het ook niet kunnen, je weet wel, die Carlo die jou je eerste Grand Prix-contract gaf bij Aprilia. Man, wat is dat al weer lang geleden! 1996! Weet je wat trouwens ook lang geleden is? Een Nederlander in de MotoGP! In 2005 werd Jurgen van den Goorbergh in China als vervanger van Makoto Tamada zesde. Je weet het vast nog wel, want jij won toen die race. Net trouwens ook de race daarna in Frankrijk, waar Jurgen veertiende werd. Heel knap, toen al 35 jaar oud. Oké, drie jaar jonger dan jij nu bent, ja…. Hoe dan ook, vorige week maandag ging er een schokgolf door motorsport minnend Nederland toen bekend werd dat Michael van der Mark jou zou gaan vervangen in Aragon. Er werd nog net niet op stel en sprong een tochtje door de grachten georganiseerd, maar joh, je kunt je niet voorstellen wat het hier teweeg bracht! Hoewel, volgens mij ben je zelf ook wel een beetje publiciteit gewend. In ieder geval is het hier behoorlijk ‘big deal’, kan ik je vertellen. Je kent Michael wel. In 2010 reed hij een paar Grands Prix op een Lambretta, hij had een Moto2-wild-card in Assen en hij was ook als eens op je ranch, omdat jullie een gezamenlijke vriend hebben. Die doet iets met chips, volgens mij.
In Misano, waar alleen jouw geest rondwaarde, zei je racebaas Lin Jarvis op zaterdag dat Yamaha jou niet zou pushen, en hij zei dat – nog afhankelijk van het resultaat van de race – jij eigenlijk geen kanshebber op de titel meer zou zijn. Daarnaast vroeg hij zichzelf hardop af hoe verstandig het zou zijn om dan weer zo snel terug te keren. Maar hij zei ook dat er toen nog vier kandidaten waren om je te vervangen, terwijl intern toen al bekend was Michael je plek in zou nemen in Aragon. Nu hebben we al meerdere malen rijders horen zeggen dat dit jaar alles mogelijk is, maar ook het onmogelijke? Goed, ik weet niet of het onmogelijk is, maar in je eentje rondjes rijden op een R1 met zo’n 200 pk of als ‘rijdend patiënt’ met 22 man – die niet van het ‘handle with care’-principe zijn, dat weet je – om je heen knallen op een M1 met 260 pk plus; is dat een reëel vergelijk? En heb je gezien dat die Michael afgelopen weekend zijn beste Superbike-weekend van het jaar had? Die jongen verkeert in topvorm en hij is wél gezond van lijf en leden! “Als ik Valentino was, had ik hetzelfde gedaan”, zei hij nog netjes over jouw testen in Misano. Maar hoewel hij jou het beste wenst, denkt hij misschien wat Herman Finkers ooit zei: “dat heeft zo’n jongen toch niet nodig?” En regende het maandag niet toen je die paar rondjes reed? Wilden de weergoden je misschien niet iets vertellen? Bovendien: terugkomen in Aragon, op een circuit waar je nog nooit won en Marquez en Lorenzo twee keer en ook Dani Pedrosa al eens? En dat de Ducati dit jaar op elk circuit gewoon beresterk is, hoef ik jou niet te vertellen. En wat is het veld dit jaar aan elkaar gewaagd….
Weet je, toen ik 17 jaar was, kreeg ik regelmatig illegale autorijlessen van mijn vader. Zo ging dat toen, dat ken je vast. Hoewel ik niet zeer godvruchtig was, had ik al wel eens gelezen “see God and then brake”. Dat sprak me wel aan. Mijn vader niet. Die riep (hij zag God blijkbaar veel eerder dan ik) “Remmen! Remmen! Remmen! Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor mij!” Toen ik de rem vond in onze Nissan Bluebird 1600, siste mijn vader nog iets waar ook wat met God in voor kwam en ik kon de sleutels inleveren. Misschien heb je op het moment dat ik dit schrijf je beslissing al genomen, maar, om een beetje als mijn vader te spreken: lever je sleutels in en rem! Rem! Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor mij. En voor al die Nederlandse motorsport minnende fans. En ook voor die altijd zo keurig gekapte jongen die je op je ranch sprak. Van harte beterschap en alvast succes in Motegi!
Frank Weeink (@frankweeink)
Frank Weeink werkt onder meer als MotoGP-commentator voor Eurosport en is Grand Prix-verslaggever voor MotoPlus.
