Voormalig Grand Prix coureur en motorsportlegende Boet van Dulmen overleed donderdag 16 september op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen van een verkeersongeval. Het overlijden van ‘Den Boet’ roept bij veel motorsportfans prachtige herinneringen op, herinneringen die bij velen als een soort leidraad door de Nederlandse motorsport geschiedenis lopen. Onderstaand de carrière van de coureur uit Ammerzoden in vogelvlucht.
Hoe het allemaal begon
Den Boet, zoals hij altijd genoemd werd, begon pas laat met racen toen hij al 23 jaar was! Hij was op jonge leeftijd al een motorfanaat en op zijn zeventiende had hij al een eigen motor. Toen hij zijn motorrijbewijs gehaald had ging hij vaak kijken bij wegraces, maar zelf meedoen was niet voor hem weggelegd dacht hij, omdat de racerij een dure aangelegenheid is en veel geld kost.
Elk jaar met de Pinksterdagen waren er NMB-races in Ammerzoden, de woonplaats van Van Dulmen. In 1971, even voor de Pinksterdagen, zat Van Dulmen met zijn vrienden in hun stamcafé te praten over die races en op een gegeven moment zegt ‘Den Boet’: “die coureurs die hier naartoe komen met de Pinksterdagen kan ik makkelijk aan met mijn Honda 450cc!” Zijn vrienden maakten daar een weddenschap van en zo verscheen hij voor de trainingen met zijn standaard motor aan de start. Tot ieders verbazing reed hij de snelste trainingstijd, maar de wedstrijdleiding dacht er toch anders over en de lokale held mocht niet vooraan starten, maar helemaal achteraan.
Tijdens de race liet hij zien dat het geen toevalstreffer was geweest en haalde alles en iedereen in! Als hij geen pech had gekregen, dan had hij de race gewonnen! Een week later in Tegelen won hij wel de race en zo had ‘Den Boet’ gelijk een supportersclub achter zich. Alle volgende races in de standaard 500cc klasse werden gewonnen door hem en ook in de gecombineerde klasse tot 750cc reed hij goed en werd hij tweede.
Het volgende jaar reed hij naast de Honda ook een 750cc Kawasaki en werd in beide klassen kampioen! In 1973 stapte ‘Den Boet’ over naar de KNMV en er werd een nieuwe Yamaha besteld. Maar deze motor werd niet geleverd en na drie races gemist te hebben kocht hij de 250cc Yamaha van Marcel Ankone. Hiermee won hij drie races en hij viel een keer uit. Dit was voldoende om te promoveren naar de ‘Internationalen’.
Internationaal
In 1974 werd hij gelijk Nederlands kampioen in de 350cc klasse en startte voor het eerst in een Grand Prix; de Dutch TT in Assen. In de 350cc werd hij twaalfde en daarmee beste Nederlander. Daardoor werd hij benaderd door de Oost-Duitse MZ fabriek en reed hij de Grand Prix weekenden in Finland, Tsjecho-Slowakije en Joegoslavië op 250cc en 350cc fabrieksmotoren! Jammer genoeg viel hij steeds door pech uit maar hij had er wel veel internationale ervaring opgedaan. In dat jaar reed hij ook voor het eerst in Daytona. Ook in 1975 behaalt hij een aantal WK punten. Als echte beroepscoureur start hij in vele klassen: 250cc, 350cc, 500cc en 750cc. Zo langzamerhand begint zijn ster te rijzen en wordt hij al één van de toprijders van Nederland genoemd. Dit kwam niet alleen door zijn goede prestaties in Nederland, maar ook door uitschieters in internationale races.
In 1977 reed hij mee in een internationale race in Imola, Italië, een race waar bijna de gehele wereldtop meereed. In de eerste manche komt hij goed van start en zit al snel vlak achter Giacomo Agostini en het duurt niet lang of ‘Den Boet’ rijdt Ago voorbij, zonder ontzag voor de 15-voudig wereldkampioen. Ago komt wel weer even voorbij, maar ‘Den Boet’ rijdt weer Ago voorbij en die kan hem niet meer voorbijkomen totdat ‘Den Boet’ bandenproblemen krijgt, maar ondanks dit nog wel vijfde wordt! In de tweede manche wordt hij zelfs vierde!
Hij rijdt dan wel in vele klassen maar het meeste succes behaalt hij in de zwaardere klassen. In de loop der jaren behaalt hij vooral in de zwaarste klassen punten en met de 750cc motor behaalt hij in 1979 zijn eerste overwinning tijdens een F750 race in Assen. Ook in de 500cc klasse behaalt hij dat jaar succes. In Zweden behaalt hij zijn eerste podiumplaats en vlak daarna in Finland weet hij de race te winnen. Daarmee behaalt hij de zesde plaats in het WK 500cc klassement. Met de 750cc motor zal hij een jaar later ook een podiumplaats behalen door derde te worden in de 200 Miles race in Daytona en dat is de beste prestatie die een Nederlander daar ooit behaald heeft.
In 1981 tijdens de Dutch TT in Assen is hij hard op weg om de race te winnen maar door een verkeerde bandenkeuze wordt hij verslagen door Marco Lucchinelli. Later in Zweden zal hij weer een tweede plaats behalen en weer behaalt hij de zesde plek in het eindklassement. De twee volgende jaren gaat het wat minder, maar in 1984 lijkt ‘Den Boet’ weer helemaal terug aan het front te zijn. Door een paar goede klasseringen staat hij na een aantal races opeens vierde in de WK-stand! Dit heeft hij natuurlijk ook te danken aan het uitvallen of crashen van zijn concurrenten. Zo blijft hij punten scoren door telkens in de top tien te eindigen, maar dan gaat het fout. Tijdens de GP van Frankrijk gaat ‘Den Boet’ hard onderuit en blesseert hij daarbij zijn hand. Daardoor kan hij ook de Dutch TT in Assen en de Grand Prix op Spa- Francorchamps niet rijden. Daarna komt hij weer terug om de laatste GP’s uit te rijden en weer punten te scoren waardoor hij toch nog achtste wordt in het WK. Mede door deze klassering besluit hij om toch nog een jaartje door te gaan. In 1985 weet Boet toch nog tiende in het WK-klassement te worden, ondanks het steeds grotere verschil tussen de fabrieksracers en de productiemachines. Het volgende jaar wordt zijn laatste en daarmee heeft den Boet twaalf jaar ononderbroken in de GP-racerij gezeten.
De grote drie
‘Den Boet’ was misschien wel de meest serieuze coureur van de “grote drie” (Van Dulmen, Hartog, Middelburg) want hij pakte de racerij zakelijk aan en mede daardoor heeft hij het zo lang kunnen uithouden in de Grand Prix racerij. Hij was bijna het tegenovergestelde van Middelburg die een echte flierefluiter was en sommige mensen hadden dan ook onterecht de indruk dat ‘Den Boet’ maar een norse man was. Zijn rijstijl was ook zeer verschillend. Ook in de bochten bleef hij recht op de motor zitten met de knieën aan de tank en de ellebogen naar buiten duwde hij de motor schuin in de bocht.
Teammanager, maar niet voor lang
Na zijn raceloopbaan wordt den Boet teammanager en zal hij onder andere Cees Doorakkers en Patrick van de Goorbergh begeleiden. Omdat de resultaten van dit raceteam toch wat tegenvallen stopt hij na een aantal jaren hier mee en begint hij een transportbedrijf. Van Dulmen koopt een eigen truck en wordt vrachtwagenchauffeur.
Een prof met een vooruitziende blik
Dat Van Dulmen de racerij zeer serieus oppakte blijkt wel uit het volgende. Omdat hij al vroeg in zijn carrière full prof wordt moet alles financieel ook goed verzorgd zijn, dus wordt de Boet van Dulmen Racing B.V. opgericht, destijds uniek in de racewereld. Het hele team inclusief ‘Den Boet’ zelf is dan in dienst van die B.V. en daardoor zijn alle sociale voorzieningen ook geregeld zoals de ziektewet e.d. Dit gaf voor Van Dulmen en zijn monteurs veel meer zekerheid en minder zorgen. Een grote sponsor om dit alles te financieren wordt al snel gevonden in Pullshaw die ‘Den Boet’ en ook Marcel Ankoné in vaste dienst neemt als pr-medewerkers. Pullshaw overkoepelt als het ware de B.V. Het raceseizoen van 1977 was dus financieel goed geregeld!
Als full prof moet er natuurlijk geld verdiend worden door races te rijden en dus werden er overal ter wereld zoveel mogelijk races gereden. Van Dulmen was één van de weinige Nederlandse coureurs die ook op het eiland Man geracet hebben. In 1978 reed hij in de 350cc klasse, maar viel jammer genoeg uit. Maar eigenlijk kwam dat ook wel weer goed uit, want ‘Den Boet’ ging gelijk naar het vliegveld om door te reizen naar Zuid-Afrika waar zijn andere racemotoren al klaar stonden voor de daar te verrijden race. Verder heeft ‘Den Boet’ ook nog een raceserie in Indonesië gereden.
Standbeeld
Van Dulmen was niet alleen binnen de motorsportwereld een legende, ook in zijn woonplaats Ammerzoden was hij een lokale bekendheid en een graag geziene gast. Als je Ammerzoden zegt, zeg je Boet en als je Boet zegt zeg je Ammerzoden. Al heel wat jaren vonden de inwoners van Ammerzoden dan ook dat hun grootste sportheld op een passende wijze geëerd moet worden. Van Dulmen liet het dorp meegenieten van zijn successen tijdens zijn actieve carrière, maar ook na zijn actieve carrière maakte hij de inwoners trots op hun held en op hun dorp. Een dorp van ondernemers, hard werken en doe maar normaal, hij bracht internationale bekendheid, topsport.
Ondanks dat er al vele malen over gesproken was werd in 2019 het idee opgevat dat er een standbeeld in Ammerzoden moest komen van hun vroegere ‘motorsportheld’ en bekende inwoner. Er werd een comité opgericht, de gemeente omarmde het idee en door de inzet van het comité, lokale en regionale ondernemers en een aantal vrienden van ‘Den Boet’ werd er 18 januari 2020 een borstbeeld van Van Dulmen onthuld. Hiermee heeft de bekende inwoner van Ammerzoden de eer gekregen die hij verdiende als één van de meest sympathieke en beste motorcoureur van zijn tijd.
Afnemende gezondheid
Tijdens de onthulling van het borstbeeld begin januari 2020 was het voor de aanwezigen al duidelijk dat de gezondheid Van Dulmen de afgelopen tijd een beetje in de steek liet. Hij wisselde goede momenten af met minder goede momenten maar ‘Den Boet’ bleef ‘Den Boet’ en samen met zijn familie en zijn trouwe schare vrienden maakte hij er het beste van. Enige tijd geleden brak hij zijn heup bij een val tijdens een fietstocht. Na hiervan hersteld te zijn, en blij te zijn weer te kon en mocht fietsen raakte Van Dulmen donderdag 16 september betrokken bij een verkeersongeval. Op zijn fiets werd hij in zijn geliefde dorp Ammerzoden geschept door een auto, een ongeval zoals nu bekend met fatale afloop.
‘Den Boet’ is niet meer
Van Dulmen overleed op 16 september 2021 op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen van een verkeersongeluk. Voor de fans van ‘Den Boet’ was er donderdagavond de gelegenheid om tijdens een ‘walk by’ afscheid te nemen van de legendarische coureur. Vrijdagochtend op weg naar zijn laatste rustplaats stonden er vele fans, inwoners van Ammerzoden en motorrijders een erehaag langs de route. De begrafenis vond op verzoek van de familie vervolgens in besloten kring plaats.
Boet, bedankt voor al die fantastische momenten op en naast de baan, bedankt voor alles wat je voor de Nederlandse motorsport hebt betekend. LEGENDS NEVER DIE, rust zacht ‘Den Boet’
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
