Bo Bendsneyder zal definitief niet aan de start verschijnen tijdens de laatste Grand Prix van het seizoen. De Tech3 Racing Team coureur, herstellende van zijn tijdens de Moto2 race in Motegi opgelopen beenblessure, is nog niet fit genoeg om over een week in Valencia weer op de motor te kunnen stappen. Doel voor de Nederlander is om op tijd fit te zijn voor de eerste Moto2 wintertest op 23, 24 en 25 november in Jerez.
Bo Bendsneyder raakte tijdens de laatste ronde van de Moto2 race van de Japanse Grand Prix in Motegi ernstig geblesseerd aan zijn linkerbeen. Een technisch probleem aan zijn Mistral 610 machine zorgde ervoor dat een losgeraakt onderdeel zijn scheenbeen doorboorde en hij naar later bleek een open beenbreuk had overgehouden aan het voorval.
Lees ook: Geëxplodeerde generator doorboort scheenbeen Bendsneyder
Lees ook: Bendsneyder: ‘Operatie in Japan, alleen op zijn vroegst maandagavond’
Lees ook: Bendsneyder over zijn in Motegi opgelopen blessure: ‘Ik heb geluk gehad’
Lees ook: Bryan Staring vervangt Bo Bendsneyder op Phillip Island
Onlangs werd Bendsneyder in het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem geopereerd en is hij inmiddels begonnen aan zijn herstel. Vrijdagmiddag spraken we met de Rotterdammer en vroegen hem naar het voorval in Motegi, de operatie, het herstel, de revalidatie en het moment van een eventuele terugkeer op de motor.
Bo, je raakte in Motegi geblesseerd maar dat kwam niet door een crash?
“Nee dat klopt inderdaad. Bij het ingaan van de laatste ronde van de wedstrijd merkte ik in de eerste bocht dat er iets mis was met mijn motor. Hetzelfde gevoel dat je altijd hebt als je motor ermee ophoudt of het moment dat er iets mis is. Het eerste dat op zo’n moment in je opkomt is om de koppeling in te knijpen. Zo gezegd, zo gedaan en ik heb vervolgens de machine langs de kant geparkeerd. Natuurlijk zit je op zo’n moment nog vol adrenaline, maar ik voelde meteen al dat er iets goed mis was vanwege de pijn. Ik ben zelf nog wel op de een of andere manier van de motor gegleden om vervolgens op de grond liggend te kijken of ik mijn tenen nog kon bewegen. Dat lukte maar toen had ik al snel in de gaten dat er iets mis was met mijn scheenbeen. Ik heb dit aangegeven aan de marshals en vervolgens was er snel medische assistentie.”
Had je op dat moment al in de gaten dat het serieus was?
“Op dat moment nog niet echt, maar eenmaal aangekomen in het medical centre was snel duidelijk dat het misse boel was gezien de hoeveelheid bloed in mijn laars. De mensen van de clinica zijn meteen – nadat ze mijn laars uit hadden gedaan en het pak kapot geknipt hadden – begonnen met schoonmaken van de wond. Vervolgens werd alles in het werk gesteld om me zo snel als mogelijk per helikopter over te kunnen brengen naar het ziekenhuis.”
Misschien een gekke vraag, maar hoe kan zoiets gebeuren en wat is er eigenlijk precies gebeurd?
“Bij het ingaan van de laatste ronde is de dynamo geëxplodeerd. Het vliegwiel is hierbij in twee stukken uiteen gespat en een stuk daarvan is dwars door mijn laars geschoten. Dit onderdeel heeft dus gezorgd voor de wond en de breuk. Maar heel eerlijk, ik heb hierbij – ondanks dat de blessure op zich natuurlijk niet niets is en best wel ernstig genoemd mag worden – nog veel geluk gehad. Het is namelijk in de bocht en onder een bepaalde hellingshoek gebeurd en daar mag ik blij om zijn. Was dit op b.v. het rechte stuk gebeurd dan was de schade aan mijn been waarschijnlijk veel groter geweest. Ik heb me laten vertellen dat als het onderdeel er dan uitgeschoten zou zijn de kracht en impact nog veel groter zijn geweest.”
Na een aantal dagen in een ziekenhuis van Tokyo te hebben gelegen mocht je terug naar Nederland om je daar pas te laten opereren. Was dat een bewuste keuze?
“Ja, eigenlijk wel. Dat we ervoor kozen om de operatie in Nederland te laten uitvoeren was eigenlijk om een tweetal redenen. Ten eerste moest ik in Japan wachten totdat mijn vader was gearriveerd. Omdat ik pas 19 ben moesten mijn ouders toestemming geven voor de operatie en ten tweede kwamen de Japanse artsen ten tijde dat ik moest wachten steeds met wisselende diagnoses. Hierdoor raakte ik het vertrouwen een beetje kwijt. Aangezien er de kans bestond dat ik niet veel later dan dat mijn vader in Japan aankwam ook zou mogen vliegen heeft ons doen besluiten om te kiezen voor een operatie in een vertrouwde omgeving.”
Nu is de operatie inmiddels achter de rug, een geslaagde operatie zoals we hebben mogen vernemen?
“Ja de operatie is goed verlopen. Bij de operatie hebben de artsen een lange pen geplaatst, een pen van net onder mijn knie tot net boven mijn enkel. Zowel bovenaan als ook onderaan is de pen vastgezet met twee schroeven.”
We zijn nu bijna twee weken verder, hoe verloopt het herstel?
“Ja het gaat eigenlijk best wel goed. We zijn bezig met fysiotherapie en ik merk dat de kracht beetje bij beetje terugkomt. Het is nu een kwestie om de spieren heel langzaam weer een beetje aan te laten sterken. Normaal heb ik helemaal geen pijn meer, maar als ik er iets teveel kracht opzet dan voel ik het wel en heb ik er flink last van. Natuurlijk moeten we het rustig opbouwen, maar het meest lastige op dit moment is het strekken van het been. Dit komt met name door een zwelling net onder de knie, een zwelling als gevolg van de operatie. Ik merk wel dat de ruim twee en halve week niets doen me geen goed gedaan hebben wat betreft de spiermassa. Kijk maar eens naar mijn bovenbeen, daar is niet veel meer van over J.”
Durf en kun je al iets te zeggen over wanneer we “Bad Boy #64” weer in actie zien op de motor?
“De laatste Grand Prix in Valencia zeker nog niet. Dit komt echt te vroeg. We hebben het wel overwogen en besproken met het team, maar in goed onderling onderleg besloten om op tijd een beslissing te nemen en vanaf te zien. Het is heel simpel, wat valt er daar nog te halen. 100% fit zal ik dan zeker nog niet zijn en om dan strak achteraan te gaan rijden, het risico te lopen om te vallen en het misschien nog wel erger te maken, dat is het me niet waard. Natuurlijk baal ik hiervan, had ik er graag willen rijden en op een leukere manier afscheid willen nemen van het team. Maar ik moet ook naar de toekomst kijken. Ik zal er in Valencia wel als toeschouwer bij zijn, gewoon om samen te zijn met de jongens van het team waarmee ik het hele seizoen heb samen mogen werken. Je sluit toch samen iets af.”
Er wordt na afloop van de Grand Prix van Valencia nog eenmaal getest door de Moto2 teams alvorens op 1 december de verplichte winterstop in gaat. Ben je erbij als je nieuwe werkgever NTS RW Racing op 23, 24 en 25 november in Jerez deelneemt aan de eerste officiële Moto2 wintertest ter voorbereiding op het 2019 seizoen?
“Ik heb me inderdaad als doel gesteld om er dan weer bij te zijn en dan voor het eerst weer op de motor te stappen. Op dit moment maak ik elke dag stapjes in de goede richting en met deze paar dagen extra revalideren ten opzichte van de GP in Valencia hoop ik zover te zijn dat ik tijdens deze test in Jerez weer kan rijden. Deze test is heel erg belangrijk, voor zowel het team als ook voor mezelf. Tijdens deze test kan ik namelijk voor het eerst kennismaken met het voor mij nieuwe NTS-chassis en de voor iedereen nieuwe Triumph krachtbron. Als we hier niet kunnen rijden dan kunnen we pas begin februari de eerste meters maken op de nieuwe machine. Daarnaast is het voor het team heel erg belangrijk om zoveel mogelijk km’s te maken en daarmee belangrijke data verzamelen waarmee men aan het werk kan tijdens de twee maanden durende winterstop. Ik ga mijn uiterste best doen om dit te halen, en met de fantastische en deskundige begeleiding die ik heb tijdens mijn revalidatie heb ik er alle vertrouwen in dat dit gaat lukken.”
Tijdens de Grand Prix van Valencia neemt Bendsneyder afscheid van het Tech3 Racing Team en zal hij de overstap maken naar het Nederlandse NTS RW Racing GP waar hij in 2019 de teamgenoot wordt van de Zuid-Afrikaan Steven Odendaal.
Handige links Gran Premio Motul de la Comunitat Valenciana:
Tijdschema en volledige uitslagen
Waar te volgen op TV
Fotoverslag
Bekijk je Racesport.nl op je mobiel, download dan nu de nieuwe Racesport.nl App
