Álvaro Bautista heeft zaterdagmiddag met zijn overwinning in Race 1 op het Autodrom Most de duizendste podiumfinish voor Ducati behaald in de World Superbike klasse. Uiteraard deed hij daarmee ook goede zaken voor het kampioenschap.
Met zijn zesde zege van het seizoen in Race 1 op het Autodrom Most in Tsjechië heeft Álvaro Bautista zaterdagmiddag weer teruggeslagen in het kampioenschap na een enigszins teleurstellend weekend op Donington Park. Voorafgaand aan het weekend had Pirelli bekendgemaakt dat de SCQ band niet zou worden meegenomen en dat de SCX band alleen in de Superpole Race gebruikt mag worden en niet in de twee volledige races.
Dat leek een nadeel te zijn voor de kleine Spanjaard en zijn Ducati Panigale V4 R maar hij liet zich niet van de wijs brengen. Vanaf een vierde plaats op de grid schoof hij in de openingsronde van Race 1 meteen op naar de derde plaats achter Toprak Razgatlioglu en Jonathan Rea. Terwijl de Kawasaki coureur en de Yamaha coureur elkaars leven zo zuur mogelijk probeerden te maken keek Bautista toe en spaarde hij zichzelf en zijn machine.
Nadat Razgatlioglu en Rea elkaar meerdere malen hadden gepasseerd vond Bautista dat het in de tiende ronde wel mooi was geweest en nam hij de leiding over. Ondanks de lichte regenval wist hij een hoog tempo te rijden en wist hij de twee wereldkampioenen achter zich te laten. Terwijl er achter hem een flinke strijd werd gevoerd kwam de Aruba.it Racing Ducati coureur uiteindelijk met een voorsprong van ruim twee seconden als winnaar over de streep en behaalde hij zijn zesde overwinning van het seizoen. Tevens was dat de duizendste keer dat er een Ducati coureur op het podium stond na afloop van een World Superbike race.
Álvaro Bautista: “Ik denk dat dit vandaag een perfecte race was. Zeker als we naar het seizoen kijken was dit vandaag een hele intelligente race van ons. We hebben het maximale gedaan en geen fouten gemaakt, daar ben ik heel blij mee. Dit weekend kunnen we de zachte band [SCX] niet gebruiken in de race en dat is misschien in ons nadeel, maar we hebben goed gewerkt om de andere band te laten werken. Met deze band [SC0] verlies ik in de eerste paar ronden wat tijd omdat we deze op temperatuur moeten krijgen en ik het gevoel moet krijgen.
Ik wist dat de start en de eerste ronde heel belangrijk zou zijn dus ik probeerde zo min mogelijk te verliezen op Jonathan [Rea] en Toprak [Razgatlioglu] omdat het duidelijk was dat zij in het begin zouden pushen. Ik heb niet veel verloren waardoor ik de aansluiting kon behouden. Het was niet makkelijk om ze te volgen maar ik bleef rustig en liet ze hun onderlinge strijd uitvechten, ik probeerde rustig te blijven en de banden niet teveel te belasten.
Toen begon het te regenen en ik dacht dat we misschien wel zouden moeten stoppen. Heel bezorgd was ik niet want vanochtend in de wisselende omstandigheden was ik snel. Maar het is altijd een heel gedoe om een flag-to-flag race te hebben. Ik zag dat Jonathan en Toprak ineens een stuk langzamer waren en ze leken wat twijfelachtig. Ik besloot toen om de leiding over te nemen zodat ik mijn eigen race kon rijden en me niet kon laten beïnvloeden door wat er voor mij afspeelde.
Dat lukte goed en ik probeerde alles onder controle te houden. Ik voelde me best comfortabel en het voelde niet als veel risico nemen, het belangrijkste was om foutloos te blijven. We hebben een hele slimme race gereden en we bleven gefocust.”
Dat Jonathan Rea en Toprak Razgatlioglu elkaar in de beginfase van de race in de haren vlogen vond Bautista geen probleem.
Alvaro Bautista: “Ik denk dat Jonathan, Toprak en ik nog niet aan het kampioenschap denken omdat het seizoen nog heel lang is en er nog heel veel races aankomen. Het is stom om daar nu al aan te denken. Voor nu is het vooral zaak om elkaar te verslaan en ieder gevecht te winnen, of het nou in de eerste ronde is of de laatste bocht. Het feit dat zij elkaar zo dwarszitten is alleen maar goed voor mij omdat ze veel tijd verliezen, vooral in de eerste ronde kostte het hen veel tijd. Als ze in het begin samen hadden gewerkt en een echt hoog tempo hadden gereden had ik harder moeten pushen. Maar voor mij is het perfect dat zij de hele race lang vechten.”
Daarnaast heeft Álvaro Bautista met deze overwinning de duizendste podiumfinish behaald voor Ducati in het World Superbike kampioenschap. Lees hieronder het verloop van de Italiaanse motorenfabrikant in het op productiemachines gebaseerde wereldkampioenschap met alle successen die ze in de afgelopen 34 jaar hebben behaald.
In 1988 zag het FIM Superbike World Championship het levenslicht en al in de eerste race boekte de 500cc wereldkampioen van 1981, Marco Lucchinelli, voor het Ducati Team Lucky succes. Een mooie tweede plaats zou het eerste podium worden voor Ducati: hij won Race 2, de eerste van twee WorldSBK overwinningen. Echter, dat eerste race podium op een kille zondagochtend op Donington Park was slechts het begin. 34 jaar later is er een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van de fabrikant uit Bologna: 1000 podiumplaatsen. Ongeëvenaard succes, ongeëvenaarde geschiedenis en een ondenkbare prestatie, en er zullen er nog meer volgen.
Ondanks het aanvankelijke succes zou Lucchinelli de enige vertegenwoordiger van Ducati in 1988 zijn en het beloofde potentieel zou niet tot bloei komen. Twee overwinningen, nog twee podiums en een vijfde plaats in het algemeen klassement, Ducati werd door Honda verslagen voor de titel en lag achter op de Italiaanse rivalen Bimota. 1989 was beter met Lucchinelli, nu als team manager, die Raymond Roche’s entree in het kampioenschap overzag. De Fransman won races en werd derde . Aan het einde van de jaren 80 had Ducati 16 podiums en zeven overwinningen maar geen titel.
Toen de jaren negentig begonnen werd Ducati’s dominantie echter ook groter – met 57 punten voorsprong wonnen ze de titel met Roche die het Italiaanse merk in 1990 op de kaart zette. In 1991 vocht hij hard maar uiteindelijk verloor hij zijn kroon aan mede Ducati coureur Doug Polen. De Italiaanse fabrikant had voor het einde van 1991 50 podiums bij elkaar gereden. Met de hulp van Ducati legende Giancarlo Falappa en de Belgische ster Stephane Mertens stond Ducati op 100 tegen de tijd dat WorldSBK Jarama verliet in 1992. Ducati was de eerste fabrikant die dit aantal bereikte terwijl Polen naar de titel reed. In 1993 nam Kawasaki de kroon mee terug naar Japan, ondanks dat Carl Fogarty en Giancarlo Falappa de belangrijkste rijders waren en met hen 150 podiums behaalden.
De meest succesvolle rijder van de fabrikant stond echter op het punt om te beginnen aan wat hem synoniem zou maken met het merk over de hele wereld en zelfs een sportheld in zijn geboorteland Engeland en voor Ducati in Italië. Carl Fogarty pakte de titel in 1994 in de laatste race van het seizoen tegen aartsrivaal Scott Russell en aan het begin van het volgende seizoen zorgde een 1-2 op Hockenheim – ‘Foggy’, naar huis gevolgd door Fabrizio Pirovano – voor 200 podiums terwijl Ducati met Carl naar wederom een rijderstitel ging, hun vijfde uit zes. Troy Corser was nu ook een racewinnaar en aan het begin van 1996, met Fogarty bij Honda, was de Australiër een favoriet in pas zijn tweede jaar en bezorgde hij hen de kroon in Race 1 op Phillip Island aan het einde van het seizoen, terwijl Pierfrancesco Chili de nieuwe Italiaanse Ducati held was. Fogarty kwam terug bij Ducati in 1997 maar kon de kroon niet bemachtigen hoewel hij dat wel deed in 1998 en met een derde plaats op Donington Park Ducati hun 300ste podiumplaats bezorgde.
Fogarty maakte er vier wereldtitels van in 1999 maar in 2000 liep hij in Australië een blessure op die zijn carrière beëindigde. Troy Bayliss was de belangrijkste man en terwijl hij Ducati thuis in Misano een 375e podium bezorgde was het wildcard Steve Hislop die, wederom op Donington Park, de volgende mijlpaal van 400 podiums scoorde terwijl Ben Bostrom later in het seizoen 2001 vijf achtereenvolgende races zou winnen. De titel zou worden teruggegeven aan Ducati door Bayliss met een 425e podium plaats voor Ducati op Assen in Race 2. Ondanks dat Bayliss misschien niet in staat was om de titel te pakken in 2002, werd in 2003 wel de 500e podiumfinish behaald.
In een epische race 1 op Silverstone won Neil Hodgson in eigen land, maar het was James Toseland op de tweede plaats die er 500 van maakte – het Verenigd Koninkrijk heeft in de loop der jaren vele mijlpalen voor Ducati gekend. De rijderskroon ging naar Hodgson in 2003, voordat deze – tegen de verwachtingen in – naar Toseland ging in 2004. Noriyuki Haga zorgde voor het 575e podium in – je raadt het al – Engeland, dit keer op Brands Hatch. De 600e kwam dicht bij huis met Regis Laconi’s laatste WorldSBK-overwinning in Misano in race 2, 2005.
Nadat Suzuki de kroon pakte in 2005 keerde Troy Bayliss terug uit de MotoGP en pakte de titel direct terug in 2006. Zijn rivaliteit met James Toseland was nu hevig en in 2007, ondanks het winnen van een klassieker op Assen in race 2, ging de titel naar Honda en Toseland. Bayliss ging 2008 in met een punt om te bewijzen en pakte 11 overwinningen en de wereldtitel in zijn laatste seizoen, inclusief een laatste overwinning in zijn laatste race. De erfenis werd voortgezet in 2009 toen Noriyuki Haga en Michel Fabrizio overwinningen en podiumplaatsen behaalden – Fabrizio’s derde plaats in Misano in race 1 was de 700ste podiumplaats. Geen van beiden kon echter een wereldkampioenschap veroveren en het was Carlos Checa die goed voor de dag kwam in 2011 en Ducati’s laatste titel tot nu toe behaalde.
Er werd gewonnen in 2012 maar daarna was het drie jaar wachten op de volgende, die in stijl werd bezorgd door Chaz Davies in Aragon met de Ducati Panigale. Sommige van Davies’ meest iconische overwinningen kwamen in het rood, zoals zijn gevecht in de laatste ronde op Sepang in race 2 (2015) waarbij hij Jonathan Rea de titel ontzegde evenals zijn derde plaats thuis op Misano waarmee hij hun 800ste podiumplaats opleverde. In 2016 vocht hij het hele seizoen voor de titel maar voor een tweede jaar mocht het niet zo zijn. In 2017 vocht Davies opnieuw voor de titel maar Marco Melandri was ook terug in het kampioenschap en won race 2 in Misano. 2018 zou opnieuw een racewinnend seizoen worden met Davies en Melandri maar in 2019 zou een MotoGP ster records schrijven.
Alvaro Bautista’s aankomst in WorldSBK was ongekend. 11 overwinningen op rij, waaronder de 350e voor Ducati op MotorLand Aragon, waarmee ook de 900e Ducati podium werd behaald. Bautista was vanaf het begin klaar voor succes. De titel werd weer gemist in Bologna en met het vertrek van Bautista aan het einde van het jaar kwam Scott Redding in de ploeg en hij was meteen op dreef met een hattrick van podiums in zijn debuut ronde in Australië, terwijl hij ook zou strijden voor de titel tot het einde. Hij miste in Estoril, maar met Davies die race 2 won voor Redding, waren er 950 Ducati podiums behaald. Het aantal podiumplaatsen bleef stijgen in 2021 met Redding, de Italiaanse ster Michael Ruben Rinaldi en nieuwkomer Axel Bassani, terwijl Alvaro Bautista’s terugkeer in het rood in 2022 hem het voortouw liet nemen en uiteindelijk het 1000ste Ducati podium behaalde in Most in een epische race 1.
Enkele bijzondere statistieken:
-
1000 – Ducati is de eerste fabrikant in een FIM solo wereldkampioenschap wegracen die 1000 podiumplaatsen heeft behaald.
-
382 – Van de 1000 podiumplaatsen zijn er 382 met een overwinning behaald.
-
100/94 – Met de meeste podiums aan boord van Ducati, is Carl Fogarty goed voor precies 10% van alle Ducati podiums. De volgende beste is Troy Bayliss met 94.
-
55/52 – Met de meeste overwinningen in de geschiedenis van Ducati’s WorldSBK, Fogarty op 55. Bayliss is de volgende op 52, de enige twee rijders die meer dan 50 overwinningen voor het merk op hun naam hebben staan.
-
52 – 52 verschillende coureurs hebben een podium behaald voor Ducati in WorldSBK, inclusief vijf coureurs op de huidige WorldSBK grid: Alvaro Bautista, Scott Redding, Michael Ruben Rinaldi, Axel Bassani en Loris Baz.
-
46 – Ducati heeft al op 46 circuits in WorldSBK gewonnen, meer dan welke andere fabrikant dan ook – ze misten Mandalika, Oran Park, Paul Ricard, Moscow Raceway, Albacete en Istanbul Park.
-
34 – 34 seizoenen achter elkaar heeft Ducati minstens één podium behaald; geen enkele andere fabrikant heeft dit bereikt.
-
8 – Acht coureurs hebben WorldSBK titels gewonnen met Ducati: Raymond Roche, Doug Polen, Carl Fogarty, Troy Corser, Troy Bayliss, Neil Hodgson, James Toseland en Carlos Checa.
Handige links Prosecco DOC Czech Round 2022:
Tijdschema en volledige uitslagen
Waar te volgen op TV
Fotoverslag
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
