Freddie Spencer, bijgenaamd fast Freddie, wordt beschouwd als een van de beste motorcoureurs uit de vroege jaren 80. In 1985 verraste hij vriend en vijand door zowel in de 250 als de 500 cc de titel voor zich op te eisen. Bijna 25 jaar na zijn laatste wedstrijd schreef de Amerikaan zijn belevenissen op in een autobiografie genaamd: Feel
Feel is het verhaal over hoe een jongen van bescheiden afkomst uit Louisiana uitgroeide tot één van de grootste coureurs, die het 500cc en 250cc kampioenschap won in hetzelfde jaar – een historische gebeurtenis van meer dan dertig jaar geleden die nooit weer voorgekomen is.
Opgegroeid in de tijd van de moorden op Malcolm X en Martin Luther King, oordeelde Freddie Spencer op gevoel, niet op kleur of afkomst. Blind voor vooroordelen en discriminatie, vormde hij dynamische connecties met mensen en evenementen, maar jaren later na zijn race carrière kon Freddie de ware kracht van de dingen die hij heeft geleerd pas begrijpen. Spencer is een welbespraakte en medelevende gids als hij de sensatie en horror van het racen in een tijd waar de dood altijd op de loer lag beschrijft. In haarscherp detail vertelt hij over de bloedstollende duels met ‘King’ Kenny Roberts, maar ook beschrijft hij het tegenstrijdige gevoel van binnen waar hij moeite had om de zin van alles in te zien.
Gedreven door een zoektocht naar de persoonlijke voldoening die je door middel van het behalen van je doel vindt, maakt Freddie’s verhaal universeel. Met een boodschap van hoop, overtreft Feel zijn genre, wat het een verhaal maakt voor iedereen. Gedeeltelijk thriller, gedeeltelijk filosofisch zelfonderzoek, is het een opmerkelijk inzichtelijk verslag over hoe het is om alles te hebben, maar je af te vragen waarom. “Voor het eerst praat ik over mijn jeugdtrauma’s, het wantrouwen en ongemak en de rust en vastberadenheid die ik voelde toen ik op mijn motor reed. Ik vertelde mijn ouders niets over wat er met mij gebeurde. Waarom? Ik schaamde me, maar als ik reed voelde ik me met alles verbonden en de pijn in mijn hand en hart voelde ik niet meer. Het gaf me het gevoel van hoop.”
Klik hier om het boek te bestellen: http://amzn.to/2nqjJsP (pre-order)
Freddie Spencer
Tot verbazing van iedereen werd Freddie Spencer in 1983 wereldkampioen 500 cc, op een driecilinder Honda, na een geweldige strijd met Kenny Roberts. Spencer was op dat ogenblik 21 jaar. Hij was toen de jongste wereldkampioen in de koningsklasse (500 cc), in 2013 is Marc Márquez op 20-jarige leeftijd kampioen geworden. Uiteindelijk bedroeg het verschil slechts een paar punten. In 1984 lukte het hem, door een serie ongelukken, niet om zijn wereldtitel te prolongeren. Zijn seizoen begon bijzonder slecht in Zuid-Afrika, waar een revolutionair wielontwerp in carbon het bij hoge snelheid begaf. Ook bij andere wedstrijden speelde de zeer experimentele Honda V4 hem parten. Halverwege het seizoen greep Spencer terug naar zijn motorfiets uit 1983, wat hem alsnog enkele zeges opleverde. Evenwel ging de titel op het einde van het jaar naar zijn landgenoot Eddie Lawson. Maar in 1985 verraste hij vriend en vijand door zowel in de 250 als de 500 cc de titel voor zich op te eisen. Bij diverse Grand Prix slaagde hij erin om beide klassen te winnen. Dit was sinds Jarno Saarinen niet meer vertoond. In 1986 en 1987 is Spencer niet meer dezelfde als voorheen en mede door blessures raakt zijn carrière in het slop. In 1989 en 1993 maakt hij tweemaal een comeback op Yamaha maar ook dat wordt een deceptie.
Tegenwoordig heeft Spencer een rijschool voor motorliefhebbers die zich verder willen bekwamen in de motorsport en geeft hij commentaar voor de Amerikaanse TV tijdens de MotoGP-uitzendingen.
