Afgelopen wekend werd de finale race voor het WK van 2016 verreden op het Engelse Donington circuit.
Deze laatste WK race van het jaar werd verreden tijdens het Brits superbike kampioenschap, wat altijd veel publieke belangstelling heeft. Getraind werd er samen met onze Engelse collega’s die dat weekend maar liefst 3 races voor het Brits zijspan kampioenschap voorgeschoteld kregen. De race voor het WK zou gaan tussen de vaste WK teams, en het veld was met 16 teams dan ook matig gevuld.
Voor team Streuer was er dit weekend weinig meer te winnen, want op voorhand stond al vast dat we niet verder konden stijgen dan de vijfde plaats. Te verliezen was er nog wel een plaats want het verschil met team Roscher op P6 was maar 9 punten. Aangezien Geert nog niet voor 100% fit was, werd Gerard Daalhuizen wederom bereid gevonden als vervanger op te treden.
Vrijdag
Vandaag stond er aan het begin van de middag een vrije training op het programma , met aan het begin van de avond de eerste kwalificatie. Aangezien Gerard hier nog nooit gereden had, was het plan om de gehele eerste sessie op de baan te blijven, om zo ervaring op te kunnen doen. Helaas liep dit even anders want na 2 ronden stuurde Bennie het span al de pits in met een kapotte koppeling. Dat was even flink balen want deze vrije training hadden we goed kunnen gebruiken om circuit kennis op te doen. Snel werd het span richting het paddock gebracht om het probleem op te lossen voor de eerste kwalificatie.
Toen het licht op groen ging voor de eerste kwalificatie, begonnen Bennie en Gerard rustig aan om zo het ritme te vinden. Maar na enkele ronden werd het tempo opgevoerd, en gingen de tijden flink naar beneden. Dit viel niet echt mee want met 34 teams op de baan was het zeer druk, en was het moeilijk om een vrije baan te creëren. Maar met nog 5 minuten op de klok werd de ruimte gevonden, en zetten team Streuer nog eens goed aan. En dit resulteerde in de snelste tijd van deze sessie, die goed was voor de dertiende tijd overal, en vijfde voor het WK. Het verschil met Reeves die de voorlopige pole in handen had was met 5 seconden natuurlijk behoorlijk groot. Maar ondanks dit keek het team tevreden terug op deze eerste kwalificatie.
Zaterdag
Deze morgen zou de tweede en beslissende kwalificatie al om 9 uur van start gaan, en dat is voor zijspan begrippen midden in de nacht. De Team Streuer LCR was rondom op vers rubber gezet, en Bennie en Gerard hadden er zin in. Dat bleek ook wel toen ze als een van de eersten de baan op gingen, en direct het ritme en de tijden van de vrijdag konden rijden. En al vrij snel werd de tijd verbeterd en bevond team Streuer zich in de top 10 overall. Maar dit duurde niet lang want ook de andere teams kregen de snelheid te pakken. Met nog 5 minuten op de klok stuurde Bennie de pits in voor een snel overleg, en er werd besloten om er nog een ronde vol voor te gaan. Na een snelle outlap ging team Streuer er even goed voor zitten en verbeterde de tijd met nogmaals 1 seconde. Dit leverde een 12 tijd overall op, maar helaas moesten we bij de WK teams een plekje toegeven. En zouden dus vanaf P6 mogen starten, niet echt een plaats wat we gewend zijn maar meer zat er vandaag niet in. Reeves pakte de pole, voor de grootste kanshebbers op de titel Paivairinta / Kainulainen.
Onze race zou pas om half zeven die avond worden verreden, Onze Engelse collega’s hadden hun eerste race aan het begin van de middag. Dus het lange wachten kon even worden onderbroken, om de race te bekijken.
Toen was het onze beurt, en stelden de WK teams zich op voor de finale race, waarbij aan het einde de nieuwe wereld kampioen bekend zou worden. Deze strijd ging tussen team Reeves en het Finse team van Paivairinta, waarbij laatste met 23 punten voorsprong de meeste kans maakte.
De start van team Streuer was redelijk en al direct begon er zich een mooie strijd te ontwikkelen om de 5e plaats. Dit gevecht ging tussen team Streuer, Birchall, Roscher en Gray. De 4 teams gaven elkaar geen centimeter toe, en er werd hard maar fair gevochten om elke centimeter asfalt. Na 4 ronden moest het Engelse team van Gray als eerste afhaken zij konden het tempo niet meer volgen. En het leek of de Birchall broers iets begonnen weg te lopen. Bennie en Gerard hadden hun handen vol om Roscher van zich af te houden. En dit lukte aardig want elke aanval kon worden afgeslagen, Roscher leek zich in de 10e ronde over te geven want team Streur liep vanaf dat punt bij hen weg. Bennie ging er nog eens echt goed voor zitten en er werden zeer snelle ronde tijden neergezet die 2 seconden sneller waren dan die van de kwalificatie. Met nog 4 ronden te gaan zaten ze weer in het achterwiel van de Birchalls, en zette Bennie direct de aanval in. Echter was dit niet zo,n gemakkelijke opgave want de Brit verdedigde goed. Echter toen sloeg de pechduivel weer eens toe bij team Streuer, en begon de koppeling te slippen. Hierdoor gingen de ronde tijden flink omhoog en was het oppassen dat Roscher ons niet weer voorbij kon komen. Maar de voorsprong van 6 seconden bleek niet voldoende, want bij het ingaan van de laatste ronde kwam de Duitser ons voorbij. toen was het nog best even spannend of we de zevende plaats konden vasthouden, dit lukte gelukkig wel. En zo kwam team Streuer als zevende over de streep, maar aangezien Birchall rijd in de FIM 600 cup schoven we nog een plaatsje op.
En zo kwam er een eind aan deze finale ronde voor het WK van 2016, die wederom voor ons met ups en downs was verlopen. Het Finse team van Pekka Paivarinta met passagiere Kirsi Kainulainen nam de wereld titel van ons over. Nadat zij bekeken als tweede over de finish waren gekomen, achter Tim Reeves en Gregory Cluze.
Vooraf aan dit seizoen hadden we het ons anders voorgesteld, bekend was dat het een zeer moeilijke zaak is om een wereld titel te prolongeren. Maar dat was wel ons doel aan het begin van dit seizoen, maar het werd al snel duidelijk dat dit een moeilijke zaak zou worden voor ons. Alles wat vorig jaar super en vlekkeloos verliep ging dit jaar een stuk anders, pech, blessures en na nu bekend geworden is de fysieke toestand van Bennie door vitamine B12 gebrek verre van optimaal, maakte het dat het een zwaar WK seizoen werd voor team Streuer. En mogen we blij zijn dat we alsnog als 5e geëindigd zijn in de eindstand.
Team Streuer feliciteert team Paivairinta / Kainulainen met hun wereld titel, het zijn waardige opvolgers, en de terechte wereldkampioenen van 2016. Met als opmerking dat Kirsi Kainulainen de eerste vrouwelijke wereldkampioen zijspan passagier is.
Team Streuer zal volgende weekend weer aan de start staan van de finale race voor het IDM op het Duitse Hockenheim circuit. Hier zal Geert weer voor het eerst na zijn crash op Assen de team Streuer LCR weer samen met Bennie bemannen.
Het team wil Gerard Daalhuizen bedanken voor zijn inzet tijdens de laatste drie races, waar hij als vervanger van Geert heeft opgetreden.
