De afgelopen weken is Bryan met een mooie reeks bezig en die lijn wilde hij graag doorzetten op de Nurburgring afgelopen weekend, bij het IDM. Sterker nog, hij was erop gebrand om zijn eerste IDM overwinning over de streep te trekken. Daarvoor liet hij zich door niets van de wijs brengen, zelfs plens-buien tijdens de kwalificaties hadden geen invloed.
Er werd dan ook een mooie P2 op de klokken gezet en daarmee een prima uitgangspositie voor de wedstrijd. Zondag moest het dan gaan gebeuren, twee kansen in twee races. Bij de eerste race ging hij goed van start om er al snel achter te komen dat zijn voorband druk verloor waardoor hij niet maximaal kon gaan. Uiteindelijk toch nog de derde plek gepakt en weer een podium. Maar er zat dus meer in wanneer alles goed functioneert. Bij de tweede wedstrijd ging hij dan ook nog gemotiveerder van start om vervolgens met een indrukwekkende race zijn eerste IDM overwinning te pakken. Geweldig, een klasse prestatie en opnieuw een bevestiging van zijn goede vorm op dit moment. We zijn klaar voor de TT in Assen over twee weken! <br /> <br /> Bryan’s verslag: Vrijdagmorgen de training. Met regenbanden de baan op en een goede training voor mij in de regen en dat gaf vertrouwen. Bij de 2de vrije training ging weer een stukje beter en al met al was ik één van de snellere jongens. De 3de vrije training was droog. Ik kon meteen een goed ritme vinden en goede tijden draaien. Ze waren snel, heel snel. Zeg maar het snelste van iedereen. Het ging gewoon lekker, zowel op nat als op droog. Daar was ik heel blij mee. <br /> Het was verre van droog op zaterdagmorgen. Het water viel met bakken uit de hemel en ik was klaar om de baan op te gaan met de andere jongens. Lange tijd stond ik bovenaan het lijstje. Maar de regen werd minder en de baan werd iets droger. Ik reageerde iets te laat en zakte terug, maar al met al stond ik 3de gekwalificeerd. Kwalificatie twee moest nog komen, dus we hadden nog kans.De 2de kwalificatie ging weer een stuk beter en ik stond met nog 10 minuten te gaan 1,5 seconde los op pole. Een ronde later stond ik 0,3 achter, daarna weer 0,6 seconde voor. Het werd constant stuivertje wisselen met Luca Grünwald om wie er van pole mocht vertrekken. In de laatste ronde pakte ik de pole, maar toch schoot Luca net onder mijn tijd en snoepte mijn eerste pole voor mij weg. Balen zeg! Maar aan de andere kant heerlijk om het vertrouwen weer te hebben in de regen en daarnaast was het de eerste keer dat ik vanaf de eerste rij mocht vertrekken. Mijn dag kon niet meer stuk. Op naar zondag.<br /> <br /> De gehele zondag was het prachtig weer. We hadden nog iets veranderd aan de motor wat goed uitpakte. De warm-up was daarvoor een goed moment om dingen te testen. Ik reed de snelste tijd. Dat beloofde wat voor de race. Ik had mijn plannetje klaarliggen…
Bij de start was ik bijzonder goed weg en pakte kopstart. Maar bijna meteen voelde ik dat mijn voorband niet wilde wat ik wilde en of hij ieder moment onder mij vandaan wilde glijden. Eerst voorzichtig, maar ik verloor meteen 3 plaatsen. Toen eenmaal Michael Ecklmaier voorbij kwam moest ik echt aan de bak om weg te komen. Ik heb wat risico’s moeten nemen maar gelukkig pakte dat redelijk goed uit. Wel nam ik Klaus mee in mijn achtervolging op Luca. Nou ja, achtervolging, ik had zo’n 10 seconden achterstand. De laatste ronde ging niet harder. Ik kon niet later remmen door de band. Klaus pakte me nog in de laatste bocht en op de streep kwam ik 0,007 seconde te kort op de 2de plaats. Zuur, erg zuur. Toen de motor terug in de box kwam, hebben we gekeken naar de voorband. Die stond bijna leeg. Na wat controle bleek het ventiel lek te zijn… nieuw ventiel erin en op naar race 2. Ik was gebrand op iets moois.<br /> <br /> De start van race 2 was goed. Ik kon aansluiten achter Luca en ik kon als 2de de eerste bocht in. In eerste instantie was het moeilijk te volgen. Maar na mate de rondes vorderden werd het makkelijker. Ik zag dat Michael bij kon blijven en ik had nog iets reserve. Dus ik ging Luca voorbij en ging pushen, zo hard mogelijk. Ik reed een seconde harder en Luca bleef er heel slim achter. Zo konden we wegrijden van Michael en kon het gevecht losbarsten. Met 12 rondjes te gaan (van 21) zat er een achterblijver in de weg. Ik moest er omheen en Luca kon binnendoor. Meteen daarna volgde er een bocht waarbij ik aan de binnenkant zat. Luca wilde hem er voor gooien maar ik liet mijn motor staan aan de binnenkant. Ik hield de leiding en ging het gevecht door. Luca is een absoluut bijter, hij blijft erachter hangen, het maakt niet uit hoe. Dat merkte hij zelf ook. In de ronde dat ik de snelste raceronde reed en dus nog harder pushte, viel hij er hard af. <br /> <br /> Ik had het eerst niet door, tot ik een keer achterom keek en hem niet meer zag. Op start finish stond er ineens op mijn pitbord: P1,L4,+12. Ik reed op plaats 1, moest nog 4 rondes en had 12 seconden voorsprong. Ik wist niet dat Luca gevallen was, maar wel dat ik de eerste overwinning ging pakken in het IDM! Zo kwam ik over de streep met bijna 18 seconde voorsprong. Mag je op het hoogste treetje van het podium. Super, daar werkten we zo hard voor. <br /> <br /> De stand in het IDM kampioenschap is nu als volgt: 1e staat Heidel met 113 punten, 2e Grünwald met 100 punten en ik 3e met 93 punten.<br /> <br /> De motor liep erg goed, de monteurs hebben goed werk verricht en daar ben ik blij om. Dit weekend hebben we hard gewerkt en de eerste IDM winst binnen. Niet de laatste hoop ik.
