De laatste race van het seizoen. Een race voor de finale van het Europees Kampioenschap. Alleen de eerste vijf van het Nederlands klassement kregen de mogelijkheid om zich te melden in het warme Spanje. Wij waren daar n van.
Een groot avontuur. Zo bleek gelijk bij de heenreis. Mijn vader heeft samen met Dennis de Daf vrachtwagen richting Spanje gereden. Spanje hebben ze gehaald maar het circuit in eerste instantie niet. 100km voor Valencia gaf de vrachtwagen het op en zette alle spullen aan de kant. Ze konden nog op een parkeerplek komen waar bleek dat er troep in de dieselaanvoer zat. Na de nodige reiniging startte het blok niet meer en was hulp erg welkom.<br /> <br /> Na de nodige telefoongesprekken met partijen als ANWB, afsleepdiensten en Daf internationaal werd er een monteur geregeld welke de volgende morgen ter plaatse was voor hulp. Gelukkig bleef het bij een kleinigheid en waren de mannen met een klein uur weer op de weg. Op naar de laatste 300 km. ;)<br /> <br /> Ondertussen waren wij geland met het vliegtuig in Alicante. (bofkontenÉ) Samen met Marco en Erik van Hordal bv en mijn monteurs zijn we met een huurauto naar het circuit verkast. Daar eenmaal aangekomen was het zweten in de zon bij een temperatuur van net geen 30 graden. Toen we de pitbox eenmaal ingericht hadden waren we helemaal klaar voor de eerste kilometers op het circuit. Ik weet hoe de baan in elkaar steekt en we dachten de problemen van de vorige race verholpen te hebben. Jammer genoeg bleek het andersÉ<br /> <br /> Op vrijdag bleek al snel in de eerste training dat de problemen met de klep niet verholpen waren. We bleven hier grote problemen mee houden waardoor we geen goede racekilometers konden maken. Er moest snel wat gebeuren, maar wat? We besloten de klep vast te zetten zodat ik in ieder geval een constante motor had. Dit gaf voor de tweede vrije training het nodige werk aan de carburateur maar aan het eind van de training kon ik nog een aantal rondes lekker rond komen. Mijn tijden waren niet verkeerd en de motor was constant. Maar waarom konden we dan het echte probleem niet vinden? Voor de zoveelste keer ging alles uit elkaar en vervolgens weer in elkaar. Alles leek goed. Na nog een keer proefdraaien gaf de motor beweging wanneer we wat aan de kabels rommelde. Een tie-wrap deed wonderen<br /> en hield ons dit weekend overeind.<br /> <br /> Dus ook zaterdag. In de eerste kwalificatie hadden we tijd nodig om opnieuw de carburateur goed af te stellen. Hierdoor heb ik ook mijn derde training alleen mijn ronden gemaakt wat nog boven verwachting ging. Ik voelde me goed op de baan en wist waar ik mijn tijd liet liggen. Ik had dus alle vertrouwen voor de tweede kwalificatie. Ik zat tegen de 1.37 aan en wilde die eruit knallen. Het was mooi weer, windstil dus ideaal raceweer.
Maar als zo vaak in de racerij liep het anders. Al vroeg in de tweede kwalificatie brak bij het aanremmen mijn linker stuurhelft af waardoor ik de motor niet meer overeind kon houden en rechtdoor de grindbak in schoot. Ik schrok me kapot en was op zijn minst gezegd over de zeik. De monteurs maakten er een andere kuip op en met nog 10 minuten te gaan was de motor klaar om de baan op te gaan. Ik wist mijn kop weer rustig te krijgen en na de banden schoon gereden te hebben had ik nog 2 rondjes de kans om een tijd te zetten. Gelijk de eerste ronde reed ik mijn snelste tijd. Deze ronde was nog niet perfect en de volgende ronde ging dan ook nog sneller. De eerste drie sectietijden leken goed voor een 1.37 maar in de laatste paar bochten kreeg ik de pech met een langzaam rijdende collega die wel op de ideale lijn blijf rijden. Hier verloor ik veel tijd mee waardoor ik de 1.37 niet gelijk kon rijden. Wederom dus een training die niet vanzelf ging. Na de crash reed ik mijn eerste goede ronde gelijk sneller dan in de morgen waardoor ik toch nog redelijk mee deed in het veld. Ik was de snelste Nederlander op een 23ste plek. Ik was tevreden na alles wat er gebeurd was maar wist ook dat er zeker meer in zat.<br /> <br /> In de warmup wist ik lekker mijn ronden te maken en zonder problemen lekker de groepjes op te zoeken. Ik kreeg een paar mooie slipstreams en kon goed meekomen in het veld. Het ging goed en alles was klaar voor de race. Zelf voelde ik me door de crash van zaterdag helemaal thuis bij de 40+ers maar eenmaal op de motor was ik alle stijve spieren al snel kwijt.<br /> <br /> Voor de race kwam ik aardig goed weg. Op het rechte stuk is het veel geslinger van links naar rechts en toen er voor mij een coureur snelheid minderde koos ik voor de linkerkant. Dit is achteraf misschien niet de beste keuze geweest want eenmaal aan de buitenkant had ik in de hairpin geen schijn van kans. Ik verloor veel plaatsen en zag de groep waar ik in had willen rijden meters maken ten opzichte van mij. Toch kreeg ik een mooie strijd met 3 rijders die voor in de eindfase van positie wisselde. Bij een laatste poging om op kop te komen ging het mis voor mij en mocht ik achteraan aanschuiven. Zo bleef het onveranderd tot de finish waardoor ik als 22ste onder de finishvlag door kwam. Voor mij was de wedstrijd geslaagd. Na alle omstandigheden in de training heb ik mijn 1.37 gereden, een goede strijd gehad in de race en hebben we er het maximale uitgehaald. Met de plaats als beste Nederlander en weer een hele ervaring rijker gingen wij weer richting Nederland.<br /> <br /> Ik wil voor dit weekend graag Marco en Erik van Hordal bv bedanken voor het heerlijke eten wat elke dag tot in de puntjes verzorgd was. Voor de gezelligheid op het vliegveld en de geweldige avond in Alicante. Ook wil ik Dennis bedanken voor het verzorgen van de diesel en het rijden van de vrachtwagen. Het is zeker niet vanzelf gegaan maar het is allemaal goed gekomen. Als laatste wil ik mijn monteurs bedanken die mij in de race een goede motor hebben gegeven. Plannen voor komend seizoen zijn er genoeg maar beslissingen zijn er nog niet gemaakt. Zodra we meer weten zullen jullie op de hoogte gehouden worden.<br />
