Op zaterdag voorafgaand aan de Grand Prix van Mugello kwam Fiat Yamaha coureur Valentino Rossi tijdens een trainingssessie zwaar ten van waarbij de Italiaan een gebroken rechter been opliep.
Na een opname en twee operaties in het Centro Traumtologico Ortopedica in Florence werd de MotoGP coureur op donderdagmiddag overgebracht naar een ziekenhuis in Cattolica, gelegen nabij zijn eigen woonplaats, waar hij voor het eerst zelf sprak over zijn opgelopen blessures.<br /> <br /> In een door zijn eigen team uitgegeven persverklaring gaf Rossi de volgende antwoorden op de vragen die hem gesteld werden over het ongeluk en het voor hem liggende revalidatieproces.<br /> <br /> <strong>1. Vale, eerste vraag: Hoe gaat het met je en heb je nog pijn?</strong><br /> VR: Het positieve is dat het ergste voorbij is en dat de twee operaties geslaagd zijn, dus alles is oké. Nu verwacht ik een moeilijke tijd, waarin ik moet oppassen voor het risico op infectie en waarin ik continue met mijn been omhoog moet blijven liggen. Daarna komt een tweede belangrijke periode wanneer ik in staat ben te beginnen met revalideren en, met belasting van het been, dat ik kan gaan beginnen met het lopen met krukken.<br /> <br /> <strong>2. Dr. Buzzi had het over een revalidatie van een periode van ongeveer 5 of 6 maanden, wat denk jij?</strong><br /> VR: Het is te verwachten dat Dr. Buzzi heel voorzichtig is met zijn prognose. Ik wil dat de verwonding geneest, dat is het enige waarin ik geïnteresseerd ben. Of ik nou 4 of 6 races mis, dat maakt geen verschil. De beste tijd om terug te keren zou Brno kunnen zijn, maar ook dat hoeft niet per se zo te zijn. <br /> <br /> <strong>3. Herinner je je het ongeluk? </strong><br /> VR: Ik herinner me alles nog perfect. Ik heb mijn hoofd niet bezeerd, ik heb verder niets geraakt. De airbag in mijn pak werkte erg goed en mijn helm was maar een klein beetje beschadigd. Ik heb verder geen enkele blauwe plek! Het probleem was dat ik op mijn been landde en het zat klem onder mijn lichaam. Als ik op mijn rug was geland was het anders geweest. Ik had een nieuwe band en had 2 rondes gedaan, toen ging ik langzamer omdat ik Barbera achter me had. Toen ik terugkwam op de ideale racelijn arriveerde Pedrosa en ik wilde geen probleem voor hem zijn dus ging ik weer aan de kant, maar toen ik opnieuw gas gaf, gebeurde het plotseling en onverwacht. 7 seconden waren genoeg om de temperatuur van de band dramatisch te doen zakken. Het was mijn eigen fout.<br /> <br /> <strong>4. Wie wil je graag bedanken?</strong><br /> VR: Allereerst wil ik Dr. Buzzi van het CTO Careggi in Florence en zijn hele team bedanken want zij waren briljant. Gelukkig gebeurde het in Muggello wat betekende dat ik niet ver weg was van het Careggi en dat was mijn geluk. Ik wil ook alle anderen van het Careggi bedanken en alle verpleegkundigen omdat ze mij zo goed behandelden, dan ook de staf van de Clinica Mobile en de marshalls en officials van het Mugello circuit. Tot slot, een zeer hartelijke groet en vooral veel dank aan alle fans want nooit, zelfs niet voor een seconde, hebben zij mij hun genegenheid en steun laten vergeten. De berichten die ik zondag op tv zag van het circuit waren prachtig.<br /> <br /> <br />
<strong>5. Is er op enig moment sinds het ongeluk een moment geweest dat je zei Òstop met motor racenÓ?</strong><br /> VR: Eerlijk gezegd, ik heb geen angst gevoeld. Ik was wel een beetje geschrokken toen ik mijn been zag, jaÉ. maar wat ik het meest vervelende vind is dat ik zoveel races mis. Ik zal alle tijd gebruiken die ik nodig heb en zeker niets stoms doen want ik wil snel terugkeren, maar alleen als mijn conditie het toestaat. Ik weet dat ik een motor heb voor volgend jaar en ik hoef mijn terugkeer niet te forceren om iets te bewijzen. Ik zou maar 4 races kunnen missen, maar dan nog zou ik niet terugkomen om de titel te winnen. Het is beter om voorzichtig te zijn, de revalidatie op de beste manier af te ronden en dan terug te komen om te racen voor vele jaren. Ik heb van andere atleten gehoord, velen zelfs, die hetzelfde probleem hebben als ik. Een voorbeeld voor iedereen, Mark Webber belde me en hij heeft een open beenbreuk van zijn rechterbeen. Hij vertelde me heel geduldig te zijn en dat ik vervelende momenten zal krijgen maar dat aan het eind genezing gegarandeerd is. <br /> <strong><br /> 6. Nu heb je nogal wat tijd thuis om uit te rusten en na te denkenÉÉ</strong><br /> VR: Ja, nu heb ik heel veel tijd thuis om te rusten, te herstellen en na te denken. Allereerst wil ik deze tijd gebruiken om sommige dingen te verbeteren. Ik wil mijn Engels verbeteren, iets nieuws leren, veel lezen. Simpel gezegd, ik wil mezelf verbeteren en gaan leren. Dit zal ik zeker doen. Als jouw vraag echter verwijst naar 2011, dit ongeluk zal mijn keuzes voor volgend jaar op geen enkele wijze beïnvloeden. Afgelopen zaterdag heeft niets veranderd. Ik heb alleen een gebroken been extra! Het resultaat van 2010, daarom, is nooit van belang geweest voor mijn beslissingen voor de toekomst. <br /> <br /> <strong>7. Tijdens je opgelegde rust, zal je ook aan je geblesseerde schouder werken?</strong><br /> VR: Ja, natuurlijk. Dit is een van de weinig positieve dingen van het ongeluk. Eindelijk kan ik werken aan de revalidatie van de schouder zonder haast, zonder operaties en zonder races. Vanaf morgen zal ik opnieuw beginnen met de oefeningen, liggend op mijn bed en ik weet zeker dat wanneer ik terugkeer mijn schouder geheel hersteld zal zijn. Wanneer ik terug kom zal ik in perfecte conditie zijn, hoewel dat niet betekent dat ik meteen kan winnen. Wanneer je terugkeert na een een dergelijke breuk dan moet je niet alleen over je lichaam nadenken maar ook over je geest. Ik zal niet in staat zijn om terug te keren en meteen weer races te winnen. <br /> <br />
