Terwijl het circuit van Le Mans en de regen vorig seizoen twee van de grootste dreigende obstakels voor Yamaha waren, bleek de combinatie van beide twee decennia geleden allesbehalve een probleem voor hen te zijn bij hun overwinning op het Bugatti circuit. Tijdens de achtste ronde van het 500cc seizoen 1987 behaalde Randy Mamola, met een voorsprong van 34 seconden, een klinkende overwinning op Honda rijder Pier Francesco Chili. Dit was dat seizoen zijn tweede overwinning onder natte omstandigheden, nadat hij de openingswedstrijd in Suzuka met een nog grotere voorsprong gewonnen had.
ÒDe YZR deed het erg goed en hij ging altijd snel door de chicanes, dus het was perfect voor Le Mans,Ó herinnert Mamola zich, die dat seizoen tweede in het eindklassement werd. ÒIk had in Le Mans al twee keer eerder op het podium gestaan voor andere fabrieken, dus mijn eerste overwinning aldaar met Yamaha was een speciale eer.
ÒAls gevolg van zijn historie is er geen ander circuit dat z_ synoniem aan racen staat als Le Mans en hedentendage werkt er niemand z_ hard als zij om van de Grand Prix een groot evenement te maken. De fans zijn gelofelijk en het gevoel dat je krijgt als ze je bij het ingaan van de eerste bocht toejuichen is een onvergetelijke ervaring Ð vooral als je vooraan in de race rijdt!Ó
Mamola reed maar liefst 14 jaar op topniveau in de Grand Prix en hij geeft toe, dat zijn beslissing om voor het Yamaha Team te gaan rijden, dat geleid wordt door de grote held uit zijn jeugd, Kenny Roberts, n van de hoogtepunten van zijn carri¬re was.
ÒToen ik 14 jaar was kreeg ik een contract bij Yamaha USA en mijn eerste racemotor was een Yamaha TA125. Toendertijd was Kenny Robert de grootste dirt-tracker in Amerika en hij was mijn held. Ik vroeg hem altijd om zijn handtekening op posters, die ik op mijn slaapkamer hing. In 1986 kreeg ik de kans om in het wereldkampioenschap voor Yamaha te rijden en bij zijn team te komen, dus dat was voor mij een droom die uitkwam.Ó
BRON: Dorna Sports
Vertaling: Monique Kramer.
