Een vreemde etappe was het voor wat betreft de timing. Gisterennacht begonnen met een hele lange verbindingsroute die de rijders onder het Suez kanaal door naar de Sinai hielp waar bij de ochtendgloren de eerste start van de proef was en vanmiddag rond 13.30 uur kwamen alweer de eerste rijders binnen. Afgelopen nacht was het erg koud en klam, dus tijdens de verbindingsroute was het rijden geen pretje. Op de vlucht van Abu-Rish naar Sharm-el-Sheikh vanochtend vroeg zagen we voor het eerst in weken een dunne mist waar je van boven weliswaar dwars doorheen kon kijken. In de verte kaatste de zon in de Rode Zee waardoor het leek alsof er nog een zon aan het opkomen was. Een mooi gezicht maar vast een koud begin voor de motorrijders. tekst en foto: Harry de Jong
Omdat we nu weer de bewoonde wereld in gereden zijn is het direct weer een enorm media-circus rondom de Dakar karavaan. Het is net alsof we weer in Europa beland zijn. Sharm-el-Sheikh ligt aan de Rode Zee en is een uit de grond gestampt vakantieparadijs waar nog hard aan gewerkt wordt. Het is dus eenvoudig om hier grote scharen supporters heen te verschepen en dat is in grote aantallen gebeurd. De zee is hier mooi. Bij het aanvliegen van het enorme vliegveld kwamen we over koraalbanken in ondiep prachtig azuurblauw water. Een schril contrast met de donkere, kale grauwe en gortdroge kust waar het enige groen dat je ziet kunstmatig is. Achter de bewoonde strook liggen direct weer dreigende onbegroeide bergen waaruit de rijders tevoorschijn kwamen over een gravelpad. Ideaal landschap voor off-road avonturen en enduro races want een blind paard kan er geen schade doen.
Het was een mooi gezicht. Je kon de motoren al van honderden meters aan zien komen door de stofwolken die ze opwierpen en ook het geluid werd tussen de bergen al vooruit gekaatst. Het vaste drietal Depres, Meoni en Sainct kwamen vrij vlak na elkaar door de finish waardoor er aan de top van het klassement niets veranderd is. Ze reden overigens indrukwekken hard over het smalle pad tussen de bergen. De top tien rijdt toch beduidend harder dan de rest van het veld. De grond lag bezaaid met kiezels en grote stenen. Een val zou gemeen hard aankomen in dit soort terrein maar het was duidelijk dat dat bij de heren niet in de gedachten opkwam.
Eric Verhoef had een goede dag met een 17-e plaats. Het hielp hem niet om verder op te schuiven in het klassement want Mitsuhashi reed weer alsof een koppeling een overbodige luxe op een motorfiets is en eindigde 10-e. Eric verloor dus juist tijd ondanks een goede prestatie.
Henk Vercoelen heeft een moeilijke dag achter de rug en stond ‘s middag’s na CP3 op een 58-e plaats en eindigde op plaats 61. Iedereen is opgelucht dat hij binnen is want het zou zeer zuur zijn als hij de op een na laatste dag gesneuveld zou zijn. Iets wat in het autoklassement de leider Pieterhansel precies overkwam. Morgen het rondje Sharm-el-Sheikh als laatste etappe waar Eric Verhoef een speciaal setje banden voor bewaard heeft. Het zou mooi zijn als dat de lang verwachte etappe overwinning voor Eric gaat brengen.
Harry de Jong
