Twee weken op een rij een Grand Prix is voor mij, met mijn werk er tussendoor, toch een aardige belasting. Donderdag naar Mugello, maandagmorgen terug, maandagmiddag, dinsdag en woensdag werken en vervolgens donderdagmorgen weer naar Barcelona. Ik klaag er zeker niet over, het blijft immers fantastisch om te doen, maar je voelt het wel.
Mugello
Als je op donderdagochtend bij een temperatuur van een graadje of 6 in het vliegtuig stapt en vervolgens 2 uur later bij 27 graden uitstapt krijg je toch een aardige knal. Transpirerend als een gek en zo slap als een vaatdoek kom ik dan ook in Scarperia (plaatsje bij Mugello) aan. In Scarperia is het Media Accreditation Center gevestigd alwaar de gastenpassen moeten worden afgehaald. Tot op heden was er, net als met het weer, altijd wat met die passen. ÔHet onmogelijke doen wij direct en wonderen duren iets langerÕ is hier wel van toepassing. Het heeft even geduurd maar het wonder geschiedt: Ze liggen daar waar Dorna mailde dat ze zouden liggen. Als dit de voorbode is voor het weekend beginnen we in elk geval onder goed gesternte. Aangekomen op de paddock loop ik direct de jongens van de BMW Powercup tegen het lijf. Binnen 2 minuten heb ik een speciale BMW-pas en bijbehorend polsbandje om en ben ik aangemeld als gast van het Linkit-Simako-BMW Motorrad Nederland team van Marinho Gebhardt. Het team staat samen met het Nederlandse conculega team van Nico Bakker en rijder Jeroen Oudeman in een sleuteltent en de hele BMW familie keuvelt er lekker gezellig op los. Eten en drinken doet deze familie in een immense centrale Hospitality-tent en de combinatie kaart/polsbandje geeft toegang tot de tent en al het lekkers wat er in geserveerd wordt. Uiteraard van harte bedankt voor deze geste, heren. Dat de BMW Powercup door het GP-circus eigenlijk maar als een hinderlijke sta in de weg wordt gezien blijkt wel uit de belachelijke regel dat het gedeelte van de paddock, waar zij staan op zaterdagavond al weer ontruimd moet zijn. Op zondag doet dat gedeelte namelijk dienst als parkeerplaats voor de VIPÕs en BoboÕs. Dat betekent voor de jongens dat zij direct na de wedstrijd op zaterdag de boel moeten inpakken en het terrein moeten verlaten. Willen ze op zondag de GP kijken dan kan dat vanaf een speciaal parkeerterrein. Willen ze op het circuit komen dan is het gewoon een kaartje kopen. Te zot voor woorden eigenlijk. Op vrijdag is het ongemeen heet. Ik probeer op vrijdagochtend tijdens de vrije trainingen van elke klasse een geheugenkaartje vol fotoÕs te schieten zodat er altijd wel een aantal bij zitten die bruikbaar zijn bij de artikelen. Met de brandende zon op je achterhoofd is dat geen onverdeeld pretje. De sfeer onder het publiek zit er al lekker in en de rij aankomende campers lijkt eindeloos. Nergens zo veel van die dingen te vinden dan in Itali. Het gebruikelijke gejank van motoren gaat hier dag en nacht door. De kinderen maken, bij gebrek aan een motorfiets, gebruik van kettingzagen (zonder zaagblad en ketting) om het nodige lawaai te produceren. Tussen de bergen aldaar is het in elk geval n kakafonie van herrie. Als op zaterdag Rossi de pole pakt in de allerlaatste seconde van de kwalificatietraining overstemt de herrie zelfs zowat het, toch ook niet misselijke geluidsniveau, van de MotoGP machines. Het gaat hard op Mugello. Het lange rechte eind zorgt voor topsnelheden van boven de 340 km/uur. Opvallend bij de metingen is de topsnelheid van de Duc van Rolfo die achter de beide 2005 DucÕs van Checa en Capirossi op de 3e plaats prijkt. Op zondag is het paddock ook een uitermate interessante rondkijkplek. De hoeveelheid vrouwelijk schoon is ongekend en je vraagt je serieus af hoe het in godsnaam kan groeien zonder wortel (sorry dames). Het mannelijk deel bestaat voornamelijk uit gladde zuidelijke types met heel veel foute zonnebrillen en werkelijk continue een lulijzertje aan het oor. In mijn optiek heeft de politie op Sicili een uitermate rustige zondag gehad. Mobiel bellen is nauwelijks mogelijk voor ons omdat het netwerk continue overbelast is. Elke scheet van Rossi wordt door minstens 50000 Italianen doorgebeld aan 500000 vrienden elders en daar is het netwerk niet helemaal op berekend. Aangezien dat dit gedoe de hele dag doorgaat trek ik maar de conclusie dat Rossi nog al wat scheten gelaten heeft. De races zijn in elke klasse uitermate spannend. De crash van Kallio en Faubel (beiden wonder boven wonder nagenoeg ongedeerd) bezorgt Talmacsi zijn eerste GP-zege en dat wil de Hongaar weten ook. In de 250 cc sluipt Pedrosa in de voorlaatste ronde een beetje sneaky weg bij Lorenzo die voor mijn gevoel absoluut de sterkste was. Lorenzo is dan ook aardig boos op zichzelf na de finish. In de MotoGP worden de Italianen compleet gek. Rossi passeert in de eerste ronde achteloos en mannetje of wat en komt aan de leiding. Gibernau bezwijkt weer eens onder de druk en keert onder gejuich van publiek achter op de scooter terug in de pitsstraat. Max Biaggi rijdt eindelijk weer eens een goede race en sluit aan bij Rossi. Ook Capirossi en Melandri komen naar voor en zo krijgen we een Italiaans 4-tal aan de leiding. Max neemt de leiding over en kijkt eens uitdagend achterom naar Rossi. Fout uiteraard want na de finish doet Rossi keurig hetzelfde naar Max en dat is toch het moment dat telt. Na afloop van de races start er een gigantische optocht van campers richting de autostrada zoÕn 20 kilometer verderop. Ik hoor met enige regelmaat de klachten over de afvoer bij de TT, (begrijp me goed, ook daar valt nog wel het nodige aan te verbeteren) maar de TT-afvoer is echt heilig vergeleken bij Mugello. Ik stap zelf om 19.45 uur (5 uur na afloop van de laatste race) in de auto en heb om 22.00 uur exact 7 kilometer gereden. Nergens nrichtingsverkeer en al helemaal geen verkeersregelaars te vinden. De centen benne binnen en dan mag je voor de rest letterlijk wachten tot je een ons weegt. De bedoeling was om Florence te halen (50 km) omdat ik op maandagmorgen behoorlijk vroeg weer moest vliegen. Na dik 2 uur ellende (en nog 13 km ellende tot de autostrada te gaan) werd het toch maar een camping op 7 kilometer van het circuit. Maandagmorgen vroeg terug naar huis en in de middag weer op kantoor achter het bureau.
Barcelona
Een paar dagen werken later is het tijd voor vertrek naar Barcelona. Donderdagochtend vliegen met Ryanair naar Girona en vandaar met de huurauto naar het circuit. De ochtend begon al gelijk met een aardige lachstuip. Ik stond onder de rookparaplu op Eindhoven Airport met naast mij enkele heren en dames. Ze vertelden me dat ze op vakantie gingen in een plaatsje circa 200 km onder Barcelona en dat ze in Barcelona een auto gehuurd hadden. Toen ik ze vertelde dat het vliegtuig niet naar Barcelona ging maar naar Girona brak er lichte paniek uit en kwamen er zweetdruppeltjes op de voorhoofden. Ryanair geeft op de vluchtborden en het internet ook Barcelona aan maar het vliegtuig landt in Girona en dat is zoÕn 80 kilometer noordelijker. Vanaf Girona rijden er dan gratis bussen naar hartje Barcelona. De huurauto van het clubje stond echter klaar op de luchthaven van Barcelona en daar gaat die bus weer niet heen. Een hoop stress en een flink aantal telefoontjes later was de zaak toch geregeld en werd ik uitermate bedankt voor de gegeven informatie. Het was onbewolkt en het blijft een rare gewaarwording om van 10 km hoogte het plein rond de Arc de Triomphe in Parijs te kunnen aanschouwen. Aangekomen op het circuit is het tijd voor een eerste bezoekje aan het Varenhof Racing Team. Zoals bekend zal Hugo van den Berg op zondag, dan 15 jaar en 20 dagen oud, zijn GP-debuut maken. Hugo zit er zeer relaxt bij en heeft dan duidelijk nog weinig of geen last van zenuwen. De GP van Catalunya wordt door het team beschouwt als een prachtig tussendoortje richting komend weekend wanneer de 2e wedstrijd van het Spaans open wordt gereden op Valencia. Daar ligt voor dit jaar duidelijk de prioriteit. Tijdens de GP is het een beetje van alles mag en niets moet. Lekker rijden en veel leren is het devies. Technische man, Lau Wopereis, neemt dan ook het besluit om de nieuwe en beste Elf racebenzine, nog maar mondjesmaat te verkrijgen Ê Û 280 per vat van 50 liter!!!!, te bewaren voor Valencia en hier te rijden met de iets mindere soort. Volgens Lau is het verschil echt geen 5 PK maar scheelt het wel iets. Om 17.00 uur meldt ik me samen met Hugo en zijn broer Jos voor de verplichte briefing voor wild-card rijders in de persconferentieruimte. Na een kwartier gebazel over allerlei straffen die uitgedeeld kunnen worden bij het schenden van de reglementen verlaten de broekies een beetje verveeld de ruimte weer. Ik wandel vervolgens met Jos nog een rondje over een groot gedeelte van het circuit en dan vallen me al de groffe stenen in de grindbakken op (hierover direct nog wat meer). Het circuit ligt prachtig in de heuvels en de baan loopt er glooiend tussendoor met op- en aflopende bochten (net als Mugello) en ook hier een lang en supersnel recht stuk. Vroeg in de avond komt Raymond Schouten ook nog even langs en de beide jongelingen kunnen het duidelijk goed met elkaar vinden en kletsen honderduit. Raymond is duidelijk niet te beroerd om Hugo enkele tips te geven en dat tekent de sportieve houding van onze enige vaste GP-rijder. Raymond geeft aan dat hij de aanwezigheid van Hugo niet als extra druk voelt en dat hij het gewoon hartstikke leuk vindt dat Hugo erbij is. Voor de eerste vrije training op vrijdag krijgt Hugo de opdracht mee om de zaak rustig op te bouwen en dat gebeurt dan ook. Een 39ste plaats wordt zijn deel. Raymond gaat goed en nestelt zich in de top 15. Hugo heeft duidelijk genoten van het rijden tussen de toppers in de 125 cc en gaat direct na afloop in een technisch conclaaf met Lau en Patrick van den Goorbergh. Er wordt rustig en ontspannen naar de 1ste kwalificatietraining toegewerkt. Het is dan al duidelijk dat kwalificeren voor de wedstrijd geen enkel probleem wordt. Hugo geeft aan dat hij in de kwalificatietraining een 1.55er wil rijden en daÕs 2 seconden sneller dan in de ochtend. Dat het geen grootspraak is wordt in de training bewezen. De 1Õ55er komt er prompt en de kwalificatie is daarmee een feit met wederom een 39ste plaats.
Raymond doet het nu ook in de kwalificatietraining voortreffelijk en is duidelijk opgetogen maar vooral opgelucht over zijn uitstekende 16e plaats. Voor de zaterdag wordt nog wat nieuw rubber opgehaald bij Dunlop en krijgt het team de beschikking over een type band wat enkel in de GPÕs wordt gebruikt. Deze band is wat minder rond en geeft in de bochten, als de machine plat ligt, iets meer contactoppervlak van de band op het wegdek en daardoor meer grip. De motorfiets moet met deze band wel iets meer gedwongen worden bij het insturen maar dat nadeel valt weg tegen de verhoogde grip. Hugo krijgt nog een aantal tips mee van Patrick over rempunten en het remmend insturen. In de vroege avonduren komt Raymond nog even langs en wordt er gezellig nagepraat over de 1ste trainingsdag. De 2e trainingsdag verloopt eigenlijk zoals de 1ste. Ontspannen en rustig wordt er gewerkt voor tussen en na de trainingen. Hugo rijdt in de middag een 1.54 en vind zichzelf definitief terug op de 39ste plaats op de grid voor de wedstrijd. Zijn achterstand op pole-man, Mika Kallio, bedraagt 3,3 seconden en daarmee zijn rijder en team gewoon tevreden. Hugo hoopt in de wedstrijd aan te kunnen klampen bij een groepje. De hele wedstrijd alleen te moeten rijden vind hij duidelijk een minder aantrekkelijk idee.
Raymond is duidelijk niet tevreden. Hij verbetert zich in het begin van de 2e kwalificatie naar een lage 1.53 en komt dan binnen voor een nieuwe achterband. Tot op heden is het onduidelijk wat er nu precies aan de hand was maar met de nieuwe band komt Raymond niet meer in de buurt van de 1.53ers. Hij komt nogmaals binnen en er wordt nog wat versteld aan de vering. Het helpt echter niet en Raymond zakt terug naar de 26ste plaats. Balend als een stekker zoekt hij de camper op. Later op de dag is hij wel weer aanspreekbaar en geeft hij aan vol vertrouwen te zijn voor de wedstrijd.
Tijdens de vrije training 250 cc stuitert Dovisioso snoeihard van de motor. Als hij door de grindbak stuitert valt op dat deze nauwelijks afremmen. Dovisoso knalt ruggelings in de bandenstapel en het is een wonder dat hij op zondag _berhaupt kan rijden. Het groffe grind is waarschijnlijk uitermate geschikt voor een formule 1 auto maar voor mijn gevoel niet voor de motoren. De coureurs schoven er als het ware overheen waardoor de remmende werking in mijn optiek totaal onvoldoende was. De crash van Dovisioso had heel wat beroerder kunnen aflopen.
De wedstrijddag begint voor Hugo, zoals het hele weekend al, om een uur of 7 in de ochtend met een rustig ontbijt. Aan kleine dingetjes is op vrijdag en zaterdag al te merken geweest dat er iets van spanning in Hugo is geslopen. Hij oogt echter nog wel degelijk volkomen rustig en dat op zich is al knap van de puber. De warm-up verloopt normaal en de laatste voorbereidingen voor de wedstrijd worden getroffen. Om 10.40 uur gaat de pitsstraat open en Hugo is de eerste die na de verkenningsronde op de startgrid aankomt. Om 11.00 uur vertrekt de meute voor de opwarmronde en aansluitend is de start van de wedstrijd. Bij die start gaat het dan toch mis. De motor heeft voorafgaand aan de start te weinig toeren gedraaid waardoor de carburateur is volgelopen en de motor verzuipt. De motor valt helemaal dood en slaat af. Hugo heeft, met zijn leeftijd, nooit een duwstart gezien maar wordt er nu mee geconfronteerd en het veld is al uit het zicht als Hugo vertrekt. In de eerste ronde wordt, tot overmaat van ramp, ook Raymond tot een uitstapje in de grindbak gedwongen door een vallende Olive. Als laatsten komen de beide Nederlanders dan ook in elkaars wiel (Raymond net voor Hugo) terug uit de eerste ronde. Volgens het team van Hugo maakte Raymond op het rechte stuk een gebaar naar Hugo van Òkom op, volg me maarÓ. Als dat zo is uiteraard een prachtig sportief gebaar maar ik kan me ook levendig voorstellen dat het een soort wegwerpgebaar was richting zijn team aan de pitmuur over de pech die hij ondervond in die eerste ronde. Hoe het ook zij, Raymond reed een fantastische wedstrijd en Hugo kon hem gewoon niet volgen. De zo verlangde punten hadden er absoluut ingezeten maar ja, as is verbrande turf zeggen ze dan in onvervalst Hollands, en daar koop je niets voor.
Hugo reed een nette en vooral eenzame wedstrijd en finishte uiteindelijk in dezelfde ronde als winnaar Pasini. Een hele nette prestatie na de verprutste start. Na afloop gaf Hugo aan ontzettend veel geleerd te hebben en het rijden onder dergelijke omstandigheden, voor zoveel publiek, een fantastische ervaring gevonden te hebben. Uiteraard baalde hij verschrikkelijk van zijn start.
Komend weekend rijdt Hugo de 2e wedstrijd voor het Spaans open op het circuit van Valencia waarna het team als een speer huiswaarts keert voor onze eigen Dutch TT. We gaan het uiteraard allemaal volgen.
Ik sluit mijn terugblik af met de laatste roddel. Het Pramac team van Luis DÕAntin schijnt verkocht te zijn aan Petronas. DÕAntin stond al niet bekend als super betrouwbaar en het schijnt dat er in Duitsland nog wat mensen op hem en vooral zijn spullen zaten te wachten. Het gerucht gaat dat, bij binnenkomst in Duitsland, de handel van het team direct aan de ketting zou worden gelegd. Petronas maakt dus serieus werk van een start in het MotoGP circus van volgend jaar. Bij de deal wordt ook de naam van Roberts Sr genoemd. De komende we(e)k(en) zal er wel meer nieuws en duidelijkheid volgen in deze zaak.
Tekst + Foto: Tiny Kolsters; [email protected]
