Zon hadden we verwacht, veel zon en een temperatuur van rond de 25 graden maar het enige wat Michael kan uitbrengen is; "die klote wind!!" Boos op de wind dus, zelfs op het rechte stuk hangt hij met z’n knieën aan het asfalt. De regen is vervelend maar daar valt mee te leven, de harde wind is ronduit irritant. Even langs de baan kijken op de scooter is een gevaarlijke opdracht, zand schuurt haast je ogen eruit.
Gisteren hadden we de vrije trainingen en die verliepen niet slecht, het asfalt in Albacete is ruw dus de focus lag op de juiste keuze van de banden, Michael kwam een aantal keren binnen om verschillende type banden te proberen. De ochtend training begon met droog weer maar de baan was nog wat nat of hij leek nat. Michael moest ook nog een verkenningstocht uitvoeren want Albacete is zijn eerste keer in Spanje voor wat betreft het racen. Hij vertrok op slicks maar dat voelde toch niet echt prettig, overgestapt op regenbanden en na een aantal rondes toch maar weer op slicks, zoals gezegd de baan leek nat maar dat viel nogal mee. Met een aantal bochten had hij nog wat moeite dus hij wist zijn taken voor de middag training. Wederom droog weer, goeie omstandigheden om de rempunten en de instuurmomenten te bepalen. Elke training duurt 40 minuten en is een verademing voor de coureurs, tijd zat om binnen te komen en tijd zat om de baan goed te leren kennen. Zoals bekend zijn er in de vrije trainingen geen geregistreerde tijden maar iedereen in het team was tevreden over de trainingen. In de avond voeren donkere wolken weer over het circuit en uiteindelijk komt het regenwater weer met bakken uit de hemel. Onze eerdere zorg over het "warme" weer in Spanje is 100% ongegrond. Manfred Witteborn z’n humeur is in de avond erg gedaald want hij kan geen hotel vinden en is genoodzaakt om een bed op te zoeken in onze camper, niet dat deze bedden nou zo slecht zijn maar het schijnt dat 2 personen in ons team nogal wat woud kunnen omzagen in de nacht. Onze Michael heeft daar geen last van want die praat in z’n slaap dus hoort het snurken ook niet maar Manfred boekt voortaan zijn hotel 3 maanden van tevoren.
Vandaag dus de kwalificaties, de bandenkeuze was gesteld maar bleek toch niet ideaal, het ruwe asfalt laat geen gemakkelijke keuze. Michael eindigt de eerste kwalificatie op een 14de plek en is iets wat ontevreden, de wind is duidelijk niet zijn vriend "ik ben geen windsurfer, ik heb geen wind nodig". Samen met zijn vader gaat hij eerst in overleg over de banden, tussen door nog even een interview, daarna in overleg met Manfred en tenslotte een goed gesprek met hogere machten betreffende het weer. hij heeft het er maar druk mee. Rond 13.00 uur barst de hemel weer los en staat de baan vol met plassen, de Spaanse boeren staan te juichen maar Michael vraagt zich af of de hogere machten hem wel gehoord hebben, waarschijnlijk niet. Dat is logisch want hij spreekt nog geen Spaans, inmiddels wel de scheldwoorden maar die willen ze niet horen. De tweede kwalificatie beginnen we wat later, tijden worden uiteraard niet verbeterd en de kans op vallen is groot, we wachten tot de baan wat droog is gereden. Na een 15 minuten starten we de motor en Michael gaat op weg, "rustig aan, niet te gek doen". Deze woorden was hij alweer vergeten toen hij P3 op het pitbord zag staan, even gas bij. Bij het arriveren in het medisch centrum kwamen die scheldwoorden toch nog goed van pas, de dokter deed ook gezellig mee. Niks aan de hand was zijn conclusie en beter opletten zijn boodschap. "maar mijn helm is niet kapot deze keer" lachte hij, "ja, schiet nu maar op want Jarno heeft tot zijn verdriet nog een hoop werk te doen"
Michael start morgen vanaf de 14de plek, in Salzburg begon hij vanaf de 12de plek en ging als 2de de eerste bocht door, het zal wel goed komen.
