De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. In deze editie een terugblik op de WorldSBK-ronde in Australië.
Zo’n eerste raceweekend van het jaar levert altijd weer verrassende inzichten op. En dat maakt het extra leuk! Tijdens de testdagen werd al duidelijk dat Bo Bendsneyder een absolute kanshebber was voor de overwinning op Phillip Island. Sterker nog, tot aan de kwalificatie had ik verwacht dat hij twee keer zou winnen. Maar een race bleek toch iets anders te zien. Toch lag het zeker niet alleen aan Bo zelf dat hij zonder winst uit Australië vertrok, ondanks dat hij de snelste man in het World Supersport-veld was. Zijn voetblessure – opgelopen bij een flinke crash in de kwalificatie – hielp natuurlijk niet. Maar vooral de acceleratie van zijn MV Agusta na de start was een ramp. Ik heb beide starts meerdere keren teruggekeken. Bo reageerde niet slecht op het startsein, maar zodra de motoren begonnen te accelereren, werd hij compleet voorbijgevlogen. Zo heb je natuurlijk niets aan een pole position. Twee keer wist hij nog knap van een positie buiten de top tien naar een vierde en derde plek te rijden. Voorafgaand aan de testdagen zou je zeggen: uitstekende resultaten! Maar nu overheerst toch het gevoel dat er minstens één, misschien zelfs twee zeges zijn blijven liggen. Niemand kon namelijk tippen aan zijn tempo. Heel knap natuurlijk, aangezien Bo eigenlijk nog maar net komt kijken in de World Supersport. Als MV Agusta nog wat vindt op het gebied van acceleratie en topsnelheid, dan kan dit een heel mooi seizoen worden voor Bo.
Ook een dikke pluim voor Pata Yamaha Ten Kate Racing. Het is indrukwekkend hoe zij elk jaar hun zaakjes weer perfect op orde hebben. Deze winter namen ze afscheid van de vertrouwde Yamaha R6 en stapten over op de nieuwe Yamaha R9. Met weinig tijd om te testen en ontwikkelen – omdat de motoren al vroeg ingekrat moesten worden voor de overtocht naar Australië – was het afwachten hoe ze voor de dag zouden komen. Dat hun coureur Stefano Manzi bij het debuut van de Yamaha R9 meteen wist te winnen, zegt veel over zijn kwaliteiten, maar zeker ook over het vakmanschap van dit Nederlandse team. Een knap staaltje werk van de formatie uit Nieuwleusen, die Australië als gedeeld leider in het wereldkampioenschap verliet.
En in de World Superbike lijken de verhoudingen ook flink veranderd te zijn. Vorig jaar was BMW met Toprak Razgatlioglu nauwelijks te verslaan, maar een paar nieuwe regels en een winterstop kunnen een hoop veranderen. Razgatlioglu klaagde dat zijn motor niet wilde remmen, niet goed instuurde en weinig grip bood. Ook Michael van der Mark kende een moeizame zondag. Dat BMW het lastig had, was opvallend – vooral omdat ze op zaterdag, bij warmere temperaturen, er nog wel goed bijzaten. Het kán dus wel. Maar over het hele weekend gezien was het op Phillip Island vooral een “Ducati Cup”, zoals Razgatlioglu het zelf noemde. In de Superpole Race en Race 2 bestond respectievelijk de top vijf en de top zes volledig uit Ducati-rijders. Extra opvallend was de prestatie van Scott Redding. Drie jaar lang lukte het hem niet om met BMW indrukwekkende resultaten te boeken, maar terug op Ducati zat hij er meteen weer bij. Toch was er binnen de Ducati-armada één rijder die met kop en schouders boven de rest uitstak: Nicolò Bulega. De Italiaan ziet Phillip Island als zijn favoriete circuit en dat bleek. Vorig jaar won hij er al bij zijn World Superbike-debuut en dit keer reed hij alle races van start tot finish aan de leiding. Toch is er hoop dat het op andere circuits spannender wordt. Phillip Island staat erom bekend niet representatief te zijn voor de rest van het seizoen. De komende races in Portimão (28-30 maart) en Assen (11-13 april) zullen laten zien of het echt een Ducati-feest blijft, of dat BMW – en misschien Yamaha en Bimota – een antwoord kunnen geven.
Vanuit Nederlands oogpunt is de WorldSBK dit jaar een prachtig spektakel. Michael van der Mark zorgt er al ruim tien jaar voor dat vele Nederlandse fans naar Assen komen. In de World Supersport hebben we met Bo Bendsneyder – en misschien ook Glenn van Straalen – serieuze kanshebbers. Voor Loris Veneman wordt het een leerjaar, terwijl in de World Supersport 300 Jeffrey Buis een titelkandidaat is. Zet 11 t/m 13 april dus met dikke letters in je agenda! Maar eerst richten we onze blik op de seizoensopener van de MotoGP in Thailand. Ik ben erg benieuwd welke nieuwe inzichten dat eerste Grand Prix-weekend ons gaat opleveren. Volgende week deel ik mijn bevindingen weer in een nieuwe Finishpraat.
Tot volgende week,
Asse Klein
