Mike velthuijzen was vorige week met het Eurosport Benelux / Nederstaete Racing team actief in de acht uur van Doha en verteld over zijn bevindingen.
De trainingen verliepen reeds naar wens. Ik reed voor het eerst op een Yamaha SP R1 Superstock machine en het was voor mij een geheel nieuwe baan.
De baan was vooral moeilijk omdat elke plek van het circuit hetzelfde lijkt. Zand links en zand rechts geeft weinig houvast. Vanwege de bochten zie je dan recht vooruit …. Inderdaad ook zand. Je mist de normale hoeveelheid herkennings punten en je wilt niet crashen. De behoefte aan zekerheid maakt het lastiger de baan te onthouden.
Het circuit heeft hele mooie bochten, zowel snelle als langzame, met een mooi lang recht stuk waar onze topsnelheid tot maar liefst 308 km/h reikte. Dat betekende een PR voor alle rijders van ons team.
Normaliter nemen zo’n 65 teams deel aan een WK Endurance evenement, maar door de niet te vermijden hoge kosten om daadwerkelijk met motor en compleet team in Qatar te staan waren er hier 28 teams aanwezig en daarvan een behoorlijk deel op met minder mensen sterkte. Het veld was echter uitermate sterk, mede omdat vooral de vaste Fabrieks en semi-fabrieks teams aanwezig waren.(Dat geldt in iedere klasse, bij de superbike,s , de Superstock en de Superproduction klasse)
Nadat we (Martin Hoogenraad, Mario van Vossel en Mike Velthuijzen) de Eurosport/Nederstaete motor naar een verdienstelijke 22 startpositie hadden gestuurd concentreerden we ons op het plan voor de race.
Daar ik de snelste tijd gerealiseerd had zou ik de start voor mijn rekening nemen en het eerste uur. Ik ben meer gewend om in de hectische beginfase een fiets naar voren te rijden dan wel voorin te houden omdat ik meer ervaren ben in sprintraces( races over 12 t/m 25 ronden).
Mario van Vossel zou het tweede uur voor zijn rekening nemen, en opvolgend zou Martin Hoogenraad de fiets stabiliseren in de race. Martin Hoogenraad is onze ervaren endurance specialist
Nadat ik een minuutje of 30- 35 min met pak+ helm op de startgrid gestaan had, de temperatuur beliep een keurige 37 graden, kon ik eindelijk m’n positie aan de overzijde van de baan innemen. Vandaar zou mijn eerste Le Mans start in mijn race carrière een aanvang nemen op vlagsignaal. Het is grappig om dan als een dolle aap naar de fiets te rennen en daar als een ideoot er op te springen en weg te knallen. De combinatie motorsport en atletiek voelt vreemd. De R1 start onmiddellijk en ik ben weg .
In de eerste bocht lag ik op positie 10 maar door enkele schermutselingen met div rijders kon ik die plek niet vasthouden. Wel kon ik bijna elke ronde onder mijn kwalificatie tijd rijden en dat zorgde ervoor dat ik na 68 min de fiets op P 16 binnen bracht…..mooi zo,n 6 plaatsen gewonnen ten opzichte van de startopstelling !
Mario nam het stuur over en voelde zich ook meteen goed thuis op de fiets, hij kon zelfs nog een paar plaatsjes veroveren en bracht ons zelfs naar P13.
Om 17.00 uur begon het al donker te worden en nu was Martin aan de beurt. Hij kon de fiets heel netjes stabiliseren op p 16.
Rond de klok van 20.30 werd het plan licht gewijzigd omdat we zicht hadden op een podium plaats in de Superstock klasse dus ruim zicht op WK punten. Gelet op de resultaten en het feit dat de voorgaande pitsstops zo uitermate snel waren uitgevoerd door de monteurs, inclusief wielen wisselen en tanken, leek het niet nodig om nog 2 stops te maken.
Martin zou volgens het oorspronkelijke plan de race uitrijden maar omdat ik telkens net ietsjes sneller was dan mijn teamgenoten besloot het team in goed overleg met de rijders om mij de laatste 24 liter uit de tank weg te laten rijden.
Team manager Rob van Eijs had uitgerekend wat mijn rondetijden zouden moeten zijn om naar P 3 te komen. Ik moest er daarbij wel goed op letten dat het benzine verbruik niet te hoog zou worden want dan zou ik alsnog binnen moeten komen met bekend effect.
De rondetijd mochten max 2 sec langzamer zijn dan mijn tijden van overdag, dus dat werd best een moeilijke opgave. Wel had ik als voordeel dat er tamelijk vers rubber op de fiets zat en dat lekker koel was, zo’n 28 gr buiten temperatuur.
Nadat Mario binnen kwam gooiden de supersnelle tankers de tank vol en sprong ik voor de laatste keer in het zadel. Ik pikte direct het hoge tempo van de snelle mannen op en ik reed daarbij zelfs sneller dan mijn kwalificatie tijd van overdag,,,,,,ik moest wel me hoofd er bij houden vanwege het brandstofverbruik. De bedoeling was rijdend finishen……en niet op de laatste plaats.
Ronde na ronde kon ik puur op souplesse toch het tempo opvoeren en reed uiteindelijk minder dan een sec langzamer als mijn snelste dagtijd .
De laatste 7 min waren in gegaan. Bij het insturen van bocht 3 zag ik iets oranjes oplichten…..inderdaad …….dat is de kleur van het reserve lampje, sap please, je hebt dan nog een liter of 3.
Dat geeft toch zodanig spanning dat ik het tempo duidelijk liet zakken om brandstof te besparen om zonder tanken te kunnen finishen. Mijn voorsprong was daarvoor ruim voldoende. De berekening van rekenwonder van Eijs klopte exact, ik had een ruime voorsprong op de 15e en 4e man ( 15 plaats algemeen en 4e in onze klassen).
Om 22.00 uur stuurde ik de fiets dan eindelijk als 3e over de finish( 14 algemeen). Aankomend in de pits trof ik een gillend, stampend en juichend Eurosport Benelux/ Nederstaete team. We waren gefinished ….en hoe gefinished , met WK punten !!!!!
Nadat we de bekers hadden ontvangen en genoten van het handjes schudden met olie sjeiks in goeden doen (waaronder ook onze vriend Alie, Ben Olie) kon het feest beginnen….
De derde plaats en twee WK punten in de tas… YES!!!! helemaal te gek!!!!!!!!!!!!!
Ik wou alle Nederlandse en Belgische teamleden mega bedanken voor hun super inzet en motivatie… Jongens bij deze!!!!!!!!!!!
Verder wil ik Rob van Eijs en Martin Hoogenraad in het bijzonder bedanken voor de financiële ondersteuning, ze hebben het voor mij mogelijk gemaakt aan een van ‘s werelds gaafste evenement deel te nemen….. de WK endurance in Losail. Dat past in m’n CV.
Kortom een geweldige week in een heel grote zandbak spelen. Als het verder niet mocht lukken toch een hele mooi einde van mijn race carrière.
Met vriendelijke race groet.
Mike Velthuijzen
Coureur MRTT Hugen Racing
