Finishpraat: Veel respect!

De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. De MotoGP gladiatoren maakten er weer een spektakelstuk van in Catalonië.

Respect heb ik voor alle coureurs die op welk niveau maar ook aan het racen zijn. Maar de overtreffende trap is wel de MotoGP. Naast mijn mediawerkzaamheden was ik afgelopen weekend als SportTravel reisbegeleider bij de Grand Prix van Catalonië. Samen met mijn SportTravel collega en maat Thijs had ik vrijdagmiddag de kans om even langs de vangrail aan het einde van het rechte stuk te kijken. Ook al heb ik het al vaak mogen zien, het blijft indrukwekkend om de MotoGP rijders van zo dichtbij aan het werk te mogen zien. Die snelheid, dat geluid en het lawaai bij het terugschakelen; ongekend! En soms bijna angstaanjagend. En dan te bedenken dat de MotoGP-rijders ook nog moeten denken aan tactiek en inhalen. Thijs is een echte fan van alles wat maar met racen te maken heeft en heeft ook al het nodige live gezien. Zijn reactie was veelzeggend toen hij langs de vangrail stond: “Dit is het meeste bizarre wat ik ooit in de motorsport heb gezien.” En ik kan Thijs volledig begrijpen. Het respect voor MotoGP-rijders groeit met de seconde wanneer je de rijders van zo dichtbij aan het werk ziet.

En dan zijn er iedere Grand Prix nog een aantal MotoGP-rijders die extra opvallen. Dat waren er in mijn ogen meerderen in Montmeló, maar ik wil beginnen bij Aleix Espargaró, die donderdag aankondigde dat hij bezig is aan zijn laatste seizoen als permanent MotoGP rijder. Als je na 17 Grand Prix seizoenen nog zonder zege staat en je er dan nog in slaagt om te gaan winnen, ben je qua mentaliteit en karakter uit het juiste hout gesneden. Espargaró is af en toe een stuiterbal, dat zal hij zelf ook toegeven, maar hoe hij zijn carrière heeft opgebouwd heb ik veel respect voor. Vanuit het achterveld in de MotoGP heeft hij zich naar voren geknokt. Espargaró zal niet de geschiedenisboeken ingaan als de grootste MotoGP-rijder ooit, maar hij is wel een voorbeeld van doorzettingsvermogen. Zijn werkethiek is ongeëvenaard. Vraag dat maar aan profwielrenners die regelmatig hun bewondering hebben uitgesproken over de prestaties van de 34-jarige coureur op een racefiets. Het paste helemaal bij Espargaró dat hij donderdag zijn afscheid aankondigde en vervolgens vrijdag de tijdlijst aanvoerde, pole position pakte en de Sprint won. Karakter heet dat. Ook heeft Espargaró mooie dingen bereikt. Hij heeft er een belangrijke rol ingespeeld dat Suzuki een winnende MotoGP-motor werd en nu bij Aprilia heeft hij hetzelfde gedaan. In mijn ogen zou Espargaró dan ook een geweldige MotoGP-testrijder kunnen zijn. Ik hoop dat hij aan de slag gaat bij Yamaha of Honda, om deze merken weer naar voren te helpen. Dat zou goed zijn voor de sport. Daarnaast heeft Espargaró ook veel jongere rijders geholpen in hun carrière.

Ook had ik afgelopen weekend veel respect voor de comeback van Pecco Bagnaia. Als je zo’n fout – laatste ronde crash als leider in de Sprint – op deze manier kan herstellen door een dag later op overtuigende wijze de Grand Prix te winnen, dan laat je zien waarom je tweevoudig MotoGP wereldkampioen bent. Ook veel respect voor de inhaalraces – en het bijhorende entertainment – van Marc Marquez. Hij laat zien dat je nog wel vanaf een slechte startpositie op het podium kan eindigden in de hedendaagse MotoGP. Dat deed de Gresini Racing niet alleen in Cataloniër, maar ook twee weken eerder al in Le Mans. Maar ook respect voor de rust die Jorge Martin momenteel uitstraalt, want hij ging toch weer met de meeste WK-punten naar huis. Ook het talent Pedro Acosta blijft fantastisch om te zien. Hij mag zo’n fout in de race nog maken. Het gaat niet lang meer duren dat Acosta een keer gaat winnen in de MotoGP, maar dat zeggen we ook van Marc Marquez met Ducati. Kortom het blijft voorlopig nog wel boeiend in de MotoGP!

Ook veel respect voor Zonta en Collin. Zonta reed een sterke race. Als je er in de laatste ronde nog in slaagt om Joe Roberts – de nummer twee in het WK – te passeren, dan heb je de race goed opgebouwd. Zonta eindigde door een tijdstraf als elfde, maar die top-tien klasseringen gaan er op deze manier dit jaar nog wel komen. En bij Collin is het een goed teken dat hij en ook wij Nederlanders al een beetje balen van een vierde plek. Nog geen half jaar geleden zouden we staan te springen als Collin vierde was geworden. Zo snel kan het gaan. Ook dat hij regelmatig op kop rijdt in de Grand Prix wordt bijna ‘gewoon’, maar dat is het niet. Een kijktip van mijn kant; vergeet niet te blijven genieten dat we eindelijk weer een Nederlander vooraan hebben rijden in de Grand Prix! Want daar hebben we héél lang op moeten wachten.

Op naar Mugello. En daar gaat het nog harder op het rechte stuk!

Tot volgende week,
Asse Klein

Volg Racesport.nl ook via de onderstaande social mediakanalen

Facebook | Instagram |  X | Threads | YouTube