De wekelijkse rubriek Finishpraat speelt in op actualiteit, combineert verleden met heden en haalt oude herinneringen op; kortom een verhaal voor de echte motorsportfan. Deze keer een verhaal over een racelegende met een ongekende populariteit: Barry Sheene.
Er zijn van die rijders die uitgroeien tot absolute publiekslievelingen. Valentino Rossi en Marco Simoncelli zijn daar uitstekende voorbeelden van. Maar dit soort helden waren er vroeger natuurlijk ook al. Denk aan Kevin Schwantz, maar ook Barry Sheene hoort absoluut in dit rijtje thuis. Sheene was een rijder die ‘dicht bij het volk stond’, zoals ze dat vroeger noemden. Een man met goede uitstraling met pakkende uitspraken. Een showman, charmeur, rokend op de grid en iemand die in de jaren 70 het duel aan kon gaan met de gevestigde orde zoals Giacomo Agostini en Phil Read. Maar er zijn meer dingen die Sheene zo mega populair maakten. Zijn carrièreverloop was voor een coureur in de jaren 70 vrij ongebruikelijk. De meeste rijders bleven de kleinere raceklassen – zoals 50cc en 125cc – trouw of begonnen gelijk met zwaardere motoren in de 250cc, 350cc of 500cc klasse. Sheene niet, want hij doorliep de 50cc en 125cc om uiteindelijk door te groeien tot een wereldkampioen in de koningsklasse. Sterker nog: Sheene is de enige coureur ooit die een race in zowel de 50cc als 500cc een Grand Prix wist te winnen. Het is een route die nu bijna alle Grand Prix rijders volgen: starten in de Moto3 om via de Moto2 een MotoGP coureur te worden.
Daarnaast was Sheene’s keuze voor een vast startnummer uniek voor zijn tijd. De Brit was de eerste coureur die zijn startnummer in combinatie met zijn populariteit commercieel wist uit te buiten. Zijn nummer 7 zag je veel terug bij shirts en petjes in het publiek. Tegenwoordig heeft praktisch iedere coureur een vast startnummer. Denk aan nummer 93 van Marc Marquez, nummer 20 van Fabio Quartararo en natuurlijk nummer 46 van Valentino Rossi. Maar in de jaren 70 reed bijna iedereen met het startnummer waarmee hij het jaar ervoor in het kampioenschap was geëindigd of met het eerstvolgende nummer dat vrij was. En als je wereldkampioen was geworden reed je altijd met nummer 1. Sheene niet. De Brit reed altijd met nummer 7, ook nadat in 1976 en 1977 500cc wereldkampioen was geworden. Er zijn na zijn racecarrière genoeg ouders die hun kind vernoemd hebben na hun held Barry Sheene. Een mooi voorbeeld daarvan is Belg Barry Baltus van Fieten Olie Racing GP in de Moto2 klasse. En nu weet je gelijk waarom deze Barry ook altijd met nummer 7 rijdt. Een ander bekend voorbeeld is Barry Veneman.
En over Sheene zijn carrière: in 1970 werd hij op 20-jarige leeftijd al Brits 125cc kampioen. Dat was voor die tijd een zeer jonge leeftijd om deze prestatie te behalen. In de Grand Prix maakt Sheene gelijk indruk, want in zijn allereerste Grand Prix werd hij tweede. In 1971 eindigt de talentvolle Brit met drie zeges als tweede in het 125cc wereldkampioenschap achter Angel Nieto. Mede door een blessure opgelopen in Hengelo GLD – want Sheene reed ook veel op stratencircuits in Nederland en is mede daarom in ons land ook mega populair – kon hij niet aan alle GP’s deelnemen. Anders had er wellicht toen al een wereldtitel ingezeten. Ook in de 50cc weet Sheene in Tsjechië een Grand Prix te winnen op een Van Veen Kreidler. Vervolgens krijgt Sheene een fabriekscontract bij Yamaha waarbij hij langzaamaan naar de zwaardere raceklassen verhuisd. Het avontuur bij Yamaha is geen succes en Suzuki contracteert hem voor 1974 voor hun 500cc team. Sheene kende in zijn carrière ook veel zeer zware blessures. In 1975 op Daytona is zo’n moment dat zijn carrière bijna voorbij is, maar hij komt bewonderenswaardig snel terug. In hetzelfde jaar wint Sheene zijn eerste 500cc Grand Prix tijdens de TT Assen. En wat voor een overwinning! Sheene verslaat recordkampioen Giacomo Agostini – die dan rijdt met Yamaha – na een fotofinish.
Vanaf 1976 zijn de Suzuki’s ijzersterk in de koningsklasse. Dit levert hun kopman Sheene zijn eerste wereldtitel op. In 1977 prolongeert hij zijn titel. Sheene wint bijna alles, maar de zege tijdens de TT Assen moet hij aan zijn vriend Wil Hartog laten. 1977 is nog steeds de laatste wereldtitel voor een Brit in de koningsklasse. In een Grand Prix soloklasse werd pas in 2015 weer een Brit wereldkampioen met Danny Kent in de Moto3. Na 1977 kreeg Sheene tegenstand van onder andere Kenny Roberts op zijn snelle Yamaha. Sheene stapte in 1980 zelf over naar Yamaha en wist in 1981 zijn laatste Grand Prix te winnen. Dit deed hij op Anderstorp in Zweden waarbij Boet van Dulmen en Jack Middelburg naast hem op het podium stonden. Ongekende tijden voor de Nederlandse motorsport!
In 1982 is het weer bijna gedaan met Sheene’s carrière als na een zware crash op Silverstone nog maar net zijn benen gered kunnen worden. Toch komt hij in 1983 terug. Sheene is geen fabrieksrijder meer, maar zorgde af en toe nog voor een verrassende uitslag zoals de derde plaats tijdens de Grand Prix van Zuid Afrika in 1984. Aan het einde van dat seizoen stopte de racecarrière van deze prachtige en unieke coureur. Sheene ging in Australië wonen, maar hij zou helaas niet oud zou worden. Sheene is in 2003 aan de gevolgen van kanker overleden. Sheene; een echte racer waar veel motorsportfans van hebben genoten.
Tot volgende week,
Asse Klein
Racesport.nl Supporter
Bent u een trouwe bezoeker van deze website, wilt u het werk van het Racesport.nl redactieteam mede ondersteunen en daarnaast ook nog eens regelmatig kans maken op fantastische prijzen?
Word dan nu Racesport.nl supporter. Meer info: www.racesport.nl/supporter
